W dzisiejszym świecie SM Tb 51T to kwestia, która zyskała duże znaczenie w społeczeństwie. Niezależnie od tego, czy chodzi o wpływ na codzienne życie ludzi, wpływ na gospodarkę światową, czy też znaczenie w historii, SM Tb 51T przykuł uwagę zarówno ekspertów, badaczy, jak i obywateli. Od swoich początków do obecnej ewolucji SM Tb 51T był przedmiotem debaty i refleksji w różnych kontekstach i dziedzinach wiedzy. W tym artykule zbadamy różne aspekty SM Tb 51T i jego znaczenie we współczesnym świecie.
![]() Jednostka bliźniacza Tb 51, Tb 52 | |
Klasa | |
---|---|
Typ | |
Historia | |
Stocznia | |
Położenie stępki | |
Wodowanie | |
![]() | |
Nazwa |
Anaconda → 51T → 51 |
Wejście do służby | |
Wycofanie ze służby | |
Los okrętu |
złomowany po 1920 |
Dane taktyczno-techniczne | |
Wyporność |
projektowa 210 t |
Długość |
pełna: 56,9 m |
Szerokość |
5,4 m |
Zanurzenie |
1,4 m |
Napęd | |
2 kotły parowe 1 maszyna parowa o mocy indykowanej 3000 KM | |
Prędkość |
26,2 węzła |
Uzbrojenie | |
4 x armata okrętowa 47 mm L/33 1 x karabin maszynowy 8 mm (od 1915 roku) 3 x wyrzutnia torpedowa kal. 450 mm | |
Załoga |
38 |
SM Tb 51T – austro-węgierski torpedowiec z początku XX wieku i okresu I wojny światowej, druga jednostka typu Kaiman. Do 1913 roku nosił nazwę Anaconda, następnie oznaczenie 51T, a od roku 1917 sam numer 51 (skrót SM Tb oznaczał Seiner Majestät Torpedoboot – torpedowiec Jego Cesarskiej Mości).
Stępkę pod budowę okrętu położono w stoczni Stabilimento Tecnico Triestino (STT) 11 października 1905 roku, kadłub wodowano 8 maja 1906 roku, a okręt oddano do służby 21 września tego roku[1]. Był pierwszą jednostką tego typu zbudowaną w austro-węgierskiej stoczni. Początkowo nosił nazwę „Anaconda” (anakonda), lecz od 1 stycznia 1914 zastąpiono ją przez alfanumeryczne oznaczenie 51T („T” oznaczało, że okręt zbudowano w Trieście)[1]. Rozkazem z 21 maja 1917 roku z oznaczenia torpedowca usunięto ostatnią literę i do końca wojny nosił on tylko numer 51[3].
Okręt posiadał dwa kotły parowe typu Yarrow i jedną pionową czterocylindrową maszynę parową potrójnego rozprężania. Okręt uzbrojony był w cztery armaty kalibru 47 mm L/33 (po dwie na każdej z burt) oraz trzy wyrzutnie torped kalibru 450 mm. W 1915 roku uzbrojenie wzmocniono pojedynczym karabinem maszynowym Schwarzlose 8 mm[3].
Okręt brał udział w I wojnie światowej. Pełnił m.in. służbę patrolową i konwojową na wodach Austro-Węgier. 8 września 1915 roku w składzie zespołu 1. Flotylli Torpedowej brał udział w rozpoznaniu obecności wojsk włoskich na wyspach Pelagosa (m.in. z krążownikami „Helgoland” i „Saida”). Dowódca był wówczas kpt. Robert Pelz[4]. W drodze powrotnej do Sebenico, 51T został storpedowany przez francuski okręt podwodny „Papin”. Zginęło 17 marynarzy i rannych zostało 4, lecz okręt nie zatonął i został odholowany do bazy przez torpedowiec 56T, po czym wyremontowany[4].
Po wojnie okręt w ramach podziału floty Austro-Węgier przekazano Wielkiej Brytanii, która sprzedała go w 1920 roku włoskiej stoczni złomowej[3].