Samobójstwo (obraz Édouarda Maneta)
W dzisiejszym artykule zagłębimy się w Samobójstwo (obraz Édouarda Maneta), temat, który przykuł uwagę zarówno ekspertów, jak i entuzjastów. Koncentrując się na Samobójstwo (obraz Édouarda Maneta), zbadamy jego pochodzenie, wpływ na dzisiejsze społeczeństwo i jego potencjał na przyszłość. Od pierwszego pojawienia się do dzisiejszego znaczenia, Samobójstwo (obraz Édouarda Maneta) był przedmiotem ciągłej debaty i analiz, a w tym artykule postaramy się rzucić światło na jego wiele aspektów. Na tych stronach będziemy zagłębiać się w jego znaczenia, implikacje i możliwe wyzwania, aby zaoferować wszechstronną i wzbogacającą wizję Samobójstwo (obraz Édouarda Maneta). Jeśli więc chcesz dowiedzieć się więcej na ten temat, dołącz do nas w tej podróży pełnej odkryć i refleksji.
.jpg)
| |
| Autor | |
|---|---|
| Rodzaj | |
| Data powstania |
około 1877 |
| Medium | |
| Wymiary |
38 × 46 cm |
| Miejsce przechowywania | |
| Miejscowość | |
| Lokalizacja | |
Samobójstwo (fr. Le Suicidé) – obraz olejny namalowany przez francuskiego malarza i ilustratora Édouarda Maneta około 1877 roku, znajdujący się w zbiorach Fundacji E.G. Bührlego w Zurychu[1].
Opis
Treść obrazu ogranicza się do mężczyzny, który najwyraźniej właśnie się zastrzelił – wciąż trzyma pistolet, leżąc zgarbiony na łóżku – i kilku mebli. Manet usunął atrybuty wcześniejszych przedstawień samobójstwa i nie dostarczył prawie żadnej treści narracyjnej ani „moralizatorskiej tendencji”[2]. Niemiecka historyk kultury Ulrike Ilg kojarzy obraz z realizmem Gustave’a Courbeta, zauważając, że Courbet wykorzystał również przedstawienie śmierci w swoim Pogrzebie w Ornans (1849–1850), dziele, które Courbet później opisał jako początek swojego nowego podejścia artystycznego[2].
Realizm obrazu wywołał spekulacje, że płótno przedstawia prawdziwe samobójstwo, ale temat, jeśli w ogóle, nie jest znany[3]. Spekulacje dotyczyły asystenta Maneta, który popełnił samobójstwo w atelier Maneta ponad dekadę wcześniej. Innym samobójstwem, które miało być powiązane z obrazem, było samobójstwo artysty, o którym Émile Zola pisał w 1866 roku[2].
Podejście Maneta do tego przedstawienia może odzwierciedlać jego nieustanne pragnienie zerwania z tradycją akademicką, w której przedstawienie samobójstwa mogłoby pasować jedynie do gatunku malarstwa historycznego – gdzie śmierć i samobójstwo byłyby umieszczone w narracji związanej z poświęceniem, idealizmem lub heroizmem. Przykłady obejmują Śmierć Sokratesa (1787), autorstwa Jacques’a-Louisa Davida, która przedstawia wybór greckiego filozofa Sokratesa, by zabić się za pomocą cykuty, zamiast udać się na wygnanie. W przypadku obrazu Maneta, nie ma jednoznacznego dowodu leżącego u podstaw dzieła, bowiem artysta nie przedstawił klarownego czasu, miejsca ani bohatera. Obraz jest po prostu skonstruowany, a nie starannie wystylizowany. To odejście od tradycji byłoby kontrowersyjne dla współczesnych widzów[2].
Przypisy
- ↑ Le Suicidé. Fundacja E.G. Bührlego. . (ang. • niem.).
- ↑ a b c d Ulrike Ilg: Painted Theory of Art: „Le suicidé” (1877) by Édouard Manet and the Disappearance of Narration. JSTOR. . (ang.).
- ↑ Holly Paradis: „Le Suicidé”: Édouard Manet’s Modern Crucifixion. PsyArt. . (ang.).