W tym artykule szczegółowo zajmiemy się tematem Samoczynne hamowanie pociągu, który jest dziś niezwykle ważny. W całej historii Samoczynne hamowanie pociągu był kluczowym punktem zainteresowania i debaty, wpływając na różne obszary społeczeństwa, polityki, kultury i nauki. Zagłębimy się w jego pochodzenie, ewolucję w czasie i wpływ na dzisiejszy świat. Dzięki wszechstronnej analizie odkryjemy wiele aspektów i perspektyw związanych ze zmienną Samoczynne hamowanie pociągu, a także jej implikacje na przyszłość. Celem tego artykułu jest przedstawienie kompleksowej i wzbogacającej wizji Samoczynne hamowanie pociągu, tak aby czytelnik mógł zrozumieć jego znaczenie i być świadomym najnowszych osiągnięć i debat związanych z tym tematem.
Samoczynne hamowanie pociągu (SHP) – urządzenie wchodzące w skład automatyki bezpieczeństwa pociągu (ABP), której zadaniem jest zapewnienie bezpieczeństwa jazdy pociągu, a tym samym podniesienie bezpieczeństwa ruchu kolejowego.
W PKP stosuje się urządzenia SHP jednopunktowe o sprzężeniu indukcyjnym, niezależne od wskazań semaforów.
W urządzeniach SHP wyróżnia się:
Przeniesienie informacji z toru do kabiny maszynisty następuje w wyniku sprzężenia obwodów rezonansowych czujnika na pojeździe oraz rezonatora torowego, które dostrojone są do tej samej częstotliwości (1000 Hz).
W wyniku sprzężenia powstaje impuls, odczytywany i zamieniany przez urządzenie SHP na sygnał świetlny (a po 2 sekundach na sygnał dźwiękowy), który maszynista musi skasować przyciskiem czujności. Jeżeli maszynista nie skasuje sygnału, po ok. 4 sekundach od zadziałania sygnału świetlnego, urządzenie SHP samoczynnie wdroży nagłe hamowanie. Maszynista będzie mógł kontynuować jazdę dopiero po całkowitym zatrzymaniu pociągu.