W tym artykule szczegółowo zbadamy Samotność we dwoje i wszystko, co ten temat/osoba/data ma do zaoferowania. Od jego początków po wpływ na życie codzienne, poprzez jego wpływy i możliwe przyszłe konsekwencje – zagłębimy się w wyczerpującą analizę Samotność we dwoje. Mamy nadzieję, że dzięki tej szczegółowej eksploracji zapewnimy naszym czytelnikom bogatsze i pełniejsze zrozumienie Samotność we dwoje, aby mogli docenić jego znaczenie i znaczenie w dzisiejszym świecie.
| Gatunek |
psychologiczny |
|---|---|
| Rok produkcji |
1968 |
| Data premiery |
7 lutego 1969 |
| Kraj produkcji | |
| Język |
polski |
| Czas trwania |
92 min |
| Reżyseria | |
| Scenariusz | |
| Główne role | |
| Muzyka | |
| Zdjęcia | |
| Scenografia | |
| Kostiumy | |
| Montaż | |
| Produkcja |
Samotność we dwoje – polski film psychologiczny z 1968 roku[1] w reżyserii Stanisława Różewicza[1] na podstawie opowiadania Karola Ludwika Konińskiego Straszny czwartek w domu pastora[2].
Syn pastora Hubina ginie stratowany przez spłoszone konie. Tragedia niszczy spokój i szczęście rodziny. Edyta przeżywa załamanie psychiczne. Z tego powodu jedzie do swojej siostry w Pradze. Tam poznaje nauczyciela muzyki von Kschitzky'ego, z którym po pewnym czasie przyjeżdża do domu.
Adalbert uczy Olesię muzyki i jednocześnie stara się o jej względy. Czyni to w sposób tak ostentacyjny, że pastor pozbywa się gościa.
Małżonkowie nie potrafią już żyć ze sobą i Edyta odchodzi od pastora.