W tym artykule zbadamy fascynujący świat Sarnya Parker, temat, który na przestrzeni dziejów przyciągnął uwagę niezliczonych osób. Od swoich początków do dzisiejszego znaczenia, Sarnya Parker odegrał znaczącą rolę w różnych sferach życia. Poprzez szczegółową analizę zbadamy różne aspekty Sarnya Parker, podkreślając jego wpływ na społeczeństwo, kulturę i naukę. Artykuł ten, patrząc retrospektywnie i perspektywicznie, stara się zapewnić wszechstronne zrozumienie Sarnya Parker i jego wpływu na współczesny świat.
![]() Parker (po lewej) obok partnerki tandemowej Tanii Modry, po wygranym złocie na igrzyskach w 2000 roku | ||||||||||||||||||||||||||||
Imię i nazwisko przy narodzeniu |
Sarnya Marie Parker | |||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia |
6 czerwca 1975 | |||||||||||||||||||||||||||
Obywatelstwo |
Australia | |||||||||||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||||||||
|
Sarnya Marie Parker (ur. 6 czerwca 1975 w Loxton) – australijska niewidoma tandemowa kolarka, dwukrotna złota medalistka na igrzyskach w Sydney w 2000 roku, za co otrzymała rządowy order i tytuł OAM.
Urodziła się 6 czerwca 1975 roku w Loxton w Australii Południowej[1].
Zanim zajęła się kolarstwem, była jedną z dziesięciu najlepszych pięcioboistek w kraju[2][3]. Zdobyła złoty medal w skoku w dal na Igrzyskach FESPIC w Tajlandii w 1999 roku[1][4].
W 1999 roku ukończyła studia i rozpoczęła pracę w australijskiej firmie telekomunikacyjnej Telstra[5].
Kolarstwem zainteresowała się dzięki znajomości z prawie niewidomym kolarzem paralimpijskim Kieranem Modrą. Kieran, mając już sukcesy w startach w tandemie ze swoją żoną, namówił Parker do tego sportu i poznał ją ze swoją siostrą Tanią, która miała stać się jej pilotką[6]. Kieran pomógł im również w treningach, zarówno służąc swoim doświadczeniem, jak i przekazując niezbędny sprzęt[6]. Do igrzysk w Sydney zostało wówczas 18 miesięcy, a ani Parker, ani Tania nie miały doświadczenia w kolarstwie wyczynowym. Trenowały w tym okresie po ok. 22 godziny tygodniowo, jednocześnie pracując zawodowo[6][5].
W trakcie przygotowań musiały również brać udział w zawodach, by móc zakwalifikować się na igrzyska. Pierwszą imprezą, w której wzięły udział jako tandem, było Southern Cross Games, gdzie zdobyły 5 złotych medali[7]. Następnie w Australian National Championship 2000 zdobyły 3 złote medale: dwa torowe (1 i 3 km) oraz jeden szosowy na dystansie 45 kilometrów[7]. Już w trakcie przygotowań osiągały czasy pozwalające pobić rekord świata, ale imprezy nie spełniały rygorów wymaganych do oficjalnego bicia tego rekordu[8].
W 2000 roku podczas Igrzysk w Sydney para zdobyła dla Australii dwa złote medale w konkurencjach na 1 km jazdy na czas (time trial) oraz 3 km wyścig na dochodzenie[7][9][10]. W obu konkurencjach pobiły ówczesny rekord świata[7]. W trzeciej konkurencji, kolarstwie szosowym na 56 km, zajęły 4. miejsce z czasem 93:56, podczas gdy złoto zdobyła inna drużyna z Australii z czasem 91:23[11][7]. W tej ostatniej konkurencji miały kilka problemów, w tym uniknęły zderzenia z Hiszpankami, które miały wypadek, będąc tuż przed Australijkami[12][7].
Od razu po zawodach para rozważała wspólne starty. W 2001 roku miały bardzo udany występ na mistrzostwach Europy w Szwajcarii, gdzie wygrały wszystkie konkurencje, w których wzięły udział, czyli 4 konkurencje torowe (m.in. sprint i wyścig na dochodzenie) oraz jazdę na czas na szosie[13].
W sierpniu 2002 roku odbyły się mistrzostwa świata o nazwie International Paralympic Committee World Cycling Championships w Altenstadt w południowych Niemczech. Tym razem Parker startowała w tandemie z Toireasą Ryan (później Gallagher). Przez pierwsze trzy dni zawodów zwyciężyły we wszystkich konkurencjach, czyli wygrały kwalifikacje i zdobyły złoto w jeździe na czas na 1 km oraz złoto w sprincie na 200 m. W finale wyścigu 3 km na dochodzenie przegrały z drużyną ze Stanów Zjednoczonych (Karissa Whitsell i Katie Compton), zdobywając srebro. Po kilku dniach przerwy, ostatniego dnia zawodów wywalczyły złoto w wyścigu szosowym na 52 km (10 okrążeń), w którym pokonały 3 drużyny z 3 innych krajów i jedną z Australii[14][15][16][17][18].
Niedługo po olimpiadzie australijska poczta wydała znaczki z podobiznami złotego tandemu[19][6]. W 2000 roku Parker otrzymała Australijski Medal Sportowy[20], a w styczniu 2001 roku odznaczenie Medal Orderu Australii i związany z tym tytuł OAM[21].
W 2009 roku na jej cześć nazwano szlak spacerowy wzdłuż nabrzeża rzeki Loxton[22].