|
| Data i miejsce urodzenia
|
27 października 1987
Akron, Ohio
|
| Obywatelstwo
|
amerykańskie
|
| Federacja
|
IBF i WBC
|
| Kategoria wagowa
|
półśrednia, lekkopółśrednia
|
| Bilans walk zawodowych[a]
|
| Liczba walk
|
36
|
| Zwycięstwa
|
31
|
| Przez nokauty
|
17
|
| Porażki
|
4
|
| Remisy
|
1
|
- ↑ Bilans walk aktualny na 20 listopada 2021.
|
| Strona internetowa
|
Shawn Porter (ur. 27 października 1987 w Akron, Ohio) – amerykański bokser, były zawodowy mistrz świata organizacji IBF i WBC w wadze półśredniej i lekkopółśredniej (do 140 funtów).
Kariera amatorska
Jako amator stoczył 290 walk, z czego aż 274 wygrał. Jego największym sukcesem jest triumf w turnieju "złote rękawice" w 2007 roku.
Kariera zawodowa
Jego trenerem i menedżerem od początku przygody z wyczynowym sportem jest ojciec, Kenny Porter.
Pierwszą zawodową walkę stoczył 3 października 2008 roku w Salisbury, pokonując przed czasem w pierwszej rundzie Normana Johnsona.
28 lipca 2012 roku stanął przed szansą wywalczenia tytułu WBO NABO w wadze półśredniej, mierząc się z Alfonso Gomezem. Wygrał jednogłośnie na punkty (98-92, 97-93, 96-94).
15 grudnia 2012 roku zremisował (96-94, 95-95, 94-96) walkę z Julio Diazem. W rewanżu, który odbył się 12 września 2013 roku zwyciężył jednogłośnie u wszystkich sędziów (97-93, 98-93, 97-93).
7 grudnia 2013 roku zawalczył o tytuł mistrza świata federacji IBF w wadze półśredniej, a jego rywalem był broniący pasa Devon Alexander. Pojedynek odbył się w Barclays Centre na nowojorskim Brooklynie. Porter wygrał na punkty (115-113, 116-112, 116-112) i został nowym czempionem.
W pierwszej obronie pasa zmierzył się w Waszyngtonie z Pauliem Malignaggie. Wygrał tę walkę przez TKO w czwartej rundzie.
16 sierpnia 2016 roku stracił mistrzowski pas na rzecz Kella Brooka. Walka odbyła się w StubHub Centre w Kalifornii, a Brytyjczyk wygrał ją dwa do remisu (112-116, 111-117, 114-114).
20 czerwca 2015 roku zawalczył w Las Vegas z Adrienem Bronerem. Wygrał jednogłośnie na punkty, mimo że był liczony w ostatniej, dwunastej rundzie.
25 czerwca 2016 roku doszło do jego walki z Keithem Thurmanem, a w stawce znalazł się mistrzowski pas federacji WBA. Przegrał walkę jednogłośnie na punkty (3x 113-115)[1].
22 kwietnia 2017 roku w Barclays Centre w Nowym Jorku zmierzył się z byłym mistrzem świata, Andre Berto, którego zwyciężył przez TKO w 9 rundzie. Wcześniej jego rywal był dwukrotnie liczony.
8 września 2018 w Barclays Center na Brooklynie pokonał jednogłośnie na punkty 116:112 i dwukrotnie 115:113 Danny'ego Garcię (34-2, 20 KO), zdobywając przy okazji wakujący tytuł mistrza świata wagi półśredniej federacji WBC.
29 września 2019 w Staples Centre w Los Angeles przegrał niejednogłośnie na punkty (115-112, 111-116, 111-116) pojedynek o pasy WBC i IBF w wadze półśredniej z Errolem Spencem Jr (26-0, 21 KO).
Przypisy
- Paddy Duffy (1889–1890)
- Mysterious Billy Smith (1892–1894)
- Tommy Ryan (1894–1898)
- Mysterious Billy Smith (1898–1900)
- James Rube Ferns (1900)
- Matty Matthews (1900–1901)
- James Rube Ferns (1901)
- Joe Walcott (1901–1906)
- Honey Mellody (1906–1907)
- Mike Twin Sullivan (1907–1908)
- Harry Lewis (1908–1911)
- Matt Wells (1914–1915)
- Mike Glover (1915)
- Jack Britton (1915)
- Ted Lewis (1915–1916)
- Jack Britton (1916–1917)
- Ted Lewis (1917–1919)
- Jack Britton (1919–1922)
- Mickey Walker (1922–1926)
- Pete Latzo (1926–1927)
- Joe Dundee (1927–1929)
- Jackie Fields (1929–1930)
- Jack Thompson (1930)
- Tommy Freeman (1930–1931)
- Jack Thompson (1931)
- Lou Brouillard (1931–1932)
- Jackie Fields (1932–1933)
- Young Corbett III (1933)
- Jimmy McLarnin (1933–1934)
- Barney Ross (1934)
- Jimmy McLarnin (1934–1935)
- Barney Ross (1935–1938)
- Henry Armstrong (1938–1940)
- Fritzie Zivic (1940–1941)
- Freddie Cochrane (1941–1946)
- Marty Servo (1946)
- Sugar Ray Robinson (1946–1950)
- Johnny Bratton (1951)
- Kid Gavilan (1951–1954)
- Johnny Saxton (1954–1955)
- Tony DeMarco (1955)
- Carmen Basilio (1955–1956)
- Johnny Saxton (1956)
- Carmen Basilio (1956–1957)
- Virgil Akins (1958)
- Don Jordan (1958–1960)
- Benny Paret (1960–1961)
- Emile Griffith (1961)
- Benny Paret (1961–1962)
- Emile Griffith (1962–1963)
- Luis Rodríguez (1963)
- Emile Griffith (1963–1965)
- Curtis Cokes (1966–1969)
- José Nápoles (1969–1970)
- Billy Backus (1970–1971)
- José Nápoles (1971–1975)
- José Nápoles (1975, WBC)
- Ángel Espada (1975–1976, WBA)
- John H. Stracey (1975–1976, WBC)
- Carlos Palomino (1976–1979, WBC)
- Pipino Cuevas (1976–1980, WBA)
- Wilfred Benítez (1979, WBC)
- Sugar Ray Leonard (1979–1980, WBC)
- Roberto Durán (1980, WBC)
- Thomas Hearns (1980–1981, WBA)
- Sugar Ray Leonard (1980–1981, WBC)
- Sugar Ray Leonard (1981–1982)
- Donald Curry (1983–1984, WBA)
- Donald Curry (1984–1985, WBA i IBF)
- Milton McCrory (1983–1985, WBC)
- Donald Curry (1985–1986)
- Lloyd Honeyghan (1986–1987)
- Mark Breland (1987, WBA)
- Marlon Starling (1987–1988, WBA)
- Jorge Vaca (1987–1988, WBC)
- Lloyd Honeyghan (1988–1989, WBC)
- Simon Brown (1988–1991, IBF)
- Tomas Molinares (1988, WBA)
- Mark Breland (1989–1990, WBA)
- Marlon Starling (1989–1990, WBC)
- Genaro Léon (1989, WBO)
- Manning Galloway (1989–1993, WBO)
- Aaron Davis (1990–1991, WBA)
- Maurice Blocker (1990–1991, WBC)
- Meldrick Taylor (1991–1992, WBA)
- Simon Brown (1991, WBC)
- Maurice Blocker (1991–1993, IBF)
- James McGirt (1991–1993, WBC)
- Crisanto España (1992–1994, WBA)
- Gert Bo Jacobsen (1993, WBO)
- Pernell Whitaker (1993–1997, WBC)
- Félix Trinidad (1993–1999, IBF)
- Eamonn Loughran (1993–1996, WBO)
- Ike Quartey (1994–1998, WBA)
- José Luis López (1996, WBO)
- Michael Löwe (1997, WBO)
- Óscar de la Hoya (1997–1999, WBC)
- Ahmed Kotiev (1998–2000, WBO)
- James Page (1998–2000, WBA)
- Félix Trinidad (1999–2000, WBC i IBF)
- Daniel Santos (2000–2002, WBO)
- Shane Mosley (2000–2002, WBC)
- Andrew Lewis (2001–2002, WBA)
- Vernon Forrest (2001, IBF)
- Vernon Forrest (2002–2003, WBC)
- Antonio Margarito (2002–2007, WBO)
- Ricardo Mayorga (2002–2003, WBA)
- Michele Piccirillo (2002–2003, IBF)
- Ricardo Mayorga (2003, WBA i WBC)
- Cory Spinks (2003, IBF)
- Cory Spinks (2003–2005, WBA, WBC i IBF)
- Zab Judah (2005–2006, WBA, WBC i IBF)
- Zab Judah (2006, IBF)
- Carlos Manuel Baldomir (2006, WBC)
- Floyd Mayweather Jr. (2006, IBF)
- Ricky Hatton (2006, WBA)
- Kermit Cintron (2006–2008, IBF)
- Floyd Mayweather Jr. (2006–2008, WBC)
- Miguel Cotto (2006–2008, WBA)
- Paul Williams (2007–2008, WBO)
- Carlos Quintana (2008, WBO)
- Antonio Margarito (2008, IBF)
- Paul Williams (2008, WBO)
- Andre Berto (2008–2011, WBC)
- Antonio Margarito (2008–2009, WBA)
- Joshua Clottey (2008–2009, IBF)
- Shane Mosley (2009–2010, WBA)
- Miguel Cotto (2009, WB0)
- Isaac Hlatshwayo (2009, IBF)
- Manny Pacquiao (2009–2012, WBO)
- Dejan Zavec (2009–2011, IBF)
- Wjaczesław Senczenko (2010–2012, WBA)
- Victor Ortiz (2011, WBC)
- Andre Berto (2011, IBF)
- Floyd Mayweather Jr. (2011–2014, WBC)
- Paul Malignaggi (2012–2013, WBA)
- Randall Bailey (2012, IBF)
- Timothy Bradley (2012–2014, WBO)
- Devon Alexander (2012–2013, IBF)
- Adrien Broner (2013, WBA)
- Shawn Porter (2013–2014, IBF)
- Marcos Maidana (2013–2014, WBA)
- Manny Pacquiao (2014–2015, WBO)
- Floyd Mayweather Jr. (2014–2015, WBA Super i WBC)
- Kell Brook (od 2014, IBF)
- Keith Thurman (od 2015, WBA)
- Floyd Mayweather Jr. (2015, WBA Super, WBC i WBO)
- Floyd Mayweather Jr. (od 2015, WBA Super i WBC)
- Timothy Bradley (od 2015, WBO)
|
