W tym artykule zajmiemy się tematem Shooters and Fishers Party, który w ostatnich latach zyskał duże znaczenie ze względu na jego wpływ na różne obszary społeczeństwa. Od swoich początków po obecne implikacje, Shooters and Fishers Party przyciąga uwagę ekspertów, naukowców i ogółu społeczeństwa, wywołując debaty, refleksje i analizy z różnych perspektyw. Idąc tym tropem, zbadamy wiele aspektów Shooters and Fishers Party, od jego wpływu na politykę, gospodarkę, kulturę, po wpływ na codzienne życie ludzi. W ten sposób zagłębimy się w temat będący przedmiotem powszechnego zainteresowania, który zachęca nas do refleksji i dialogu w poszukiwaniu lepszego zrozumienia Shooters and Fishers Party i jego wpływu na współczesny świat.
Państwo | |
---|---|
Lider | |
Data założenia | |
Ideologia polityczna | |
Strona internetowa |
Shooters and Fishers Party (w dosłownym tłumaczeniu: Partia Strzelców i Wędkarzy) – australijska partia polityczna o profilu konserwatywnym, aktywna głównie na szczeblu stanowym, w szczególności w Nowej Południowej Walii.
Partia powstała w roku 1992 jako Shooters Party (Partia Strzelców) w odpowiedzi na propozycję władz stanowych Nowej Południowej Walii, które chciały zakazać obywatelom posiadania broni samopowtarzalnej. Założycielem i pierwszym liderem ugrupowania był dziennikarz John Tingle. W 1995 jako pierwszy członek partii odniósł on sukces wyborczy, uzyskując mandat w Radzie Ustawodawczej Nowej Południowej Walii. W 2006 zrezygnował z mandatu, a jego miejsce zajął biznesmen Robert Brown. W 2007 partia powiększyła swój stan posiadania w Radzie do dwóch miejsc. Próby dostania się do innych gremiów, w tym do parlamentu federalnego, jak dotąd nie przyniosły żadnych rezultatów. W 2010 zmieniła nazwę na obecną.
W swojej retoryce partia odwołuje się do wielu haseł klasycznego konserwatyzmu, w szczególności dotyczących prymatu jednostki nad państwem. W praktyce zdecydowanie popiera przepisy sprzyjające rozwojowi takich dziedzin jak myślistwo, wędkarstwo czy jazda samochodami terenowymi po bezdrożach. Opowiada się za obniżeniem minimalnego wieku niezbędnego do uzyskania pozwolenia na broń myśliwską z 18 do 12 lat. Promuje także pomysł, aby każdy proces ustawodawczy trwał co najmniej 5 lat, co ma zwiększyć ostrożność w stanowieniu prawa i zmniejszyć stopień nadregulacji ze strony państwa.