W tym artykule będziemy dalej zgłębiać temat Silvio Luoni, który w ostatnich latach przykuł uwagę zarówno ekspertów, jak i entuzjastów. Od swoich początków po wpływ na dzisiejsze społeczeństwo, poprzez praktyczne zastosowania i znaczenie w różnych obszarach, Silvio Luoni stał się tematem rosnącego zainteresowania w środowisku akademickim i zawodowym. Poprzez tę wyczerpującą analizę staramy się rzucić światło na różne aspekty Silvio Luoni, zapewniając pełną i aktualną wizję jego znaczenia i wpływu we współczesnym świecie.
| Data i miejsce urodzenia |
7 lipca 1920 |
|---|---|
| Data śmierci |
11 kwietnia 1982 |
| Stały obserwator przy Biurze Narodów Zjednoczonych i Agencjach Wyspecjalizowanych w Genewie | |
| Okres sprawowania |
1971–1978 |
| Pronuncjusz apostolski w Tajlandii, delegat apostolski w Laosie, Malezji i Singapurze | |
| Okres sprawowania |
1978–1980 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Prezbiterat |
1 października 1944 |
| Nominacja biskupia |
15 maja 1978 |
| Sakra biskupia |
25 czerwca 1978 |
| Data konsekracji |
25 czerwca 1978 |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Miejsce | |
| Konsekrator |
kard. Giovanni Colombo |
| Współkonsekratorzy |
Silvio Luoni (ur. 7 lipca 1920 w Busto Arsizio, zm. 11 kwietnia 1982) – włoski duchowny rzymskokatolicki, arcybiskup tytularny, dyplomata papieski.
1 października 1944 otrzymał święcenia prezbiteriatu i został kapłanem archidiecezji mediolańskiej.
W 1971 papież Paweł VI mianował go stałym obserwatorem Stolicy Apostolskiej przy Biurze Narodów Zjednoczonych i Agencjach Wyspecjalizowanych w Genewie.
15 maja 1978 ten sam papież przeniósł go na urząd pronuncjusza apostolskiego w Tajlandii i delegata apostolskiego w Laosie, Malezji i Singapurze oraz mianował arcybiskupem tytularnym turrizyjskim. 25 czerwca 1978 w kościele śś. Piotra i Pawła w Mediolanie przyjął sakrę biskupią z rąk arcybiskupa mediolańskiego kard. Giovanniego Colombo. Współkonsekratorami byli substytut Sekretariatu Stanu abp Giuseppe Caprio oraz sekretarz Kongregacji Rozkrzewiania Wiary abp Duraisamy Simon Lourdusamy.
W 1980 przeszedł na emeryturę. Zmarł 11 kwietnia 1982.