W artykule, który prezentujemy poniżej, zajmiemy się tematem Siwuszka ciemnobrewa w sposób szeroki i szczegółowy. Siwuszka ciemnobrewa to temat, który w ostatnich latach wzbudził duże zainteresowanie i debatę ze względu na jego znaczenie w dzisiejszym społeczeństwie. W tym artykule przeanalizujemy różne aspekty związane z Siwuszka ciemnobrewa, od jego historycznego pochodzenia po jego znaczenie we współczesnym świecie. Ponadto zbadamy różne perspektywy i opinie ekspertów w tej dziedzinie, aby zaoferować pełną i dogłębną wizję Siwuszka ciemnobrewa. Bez wątpienia ten artykuł będzie bardzo przydatny dla tych, którzy już dziś chcą dowiedzieć się więcej na ten temat i jego implikacje.
Polioptila caerulea[1] | |||
(Linnaeus, 1766) | |||
![]() | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Podtyp | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Infragromada | |||
Rząd | |||
Podrząd | |||
Rodzina | |||
Rodzaj | |||
Gatunek |
siwuszka ciemnobrewa | ||
Synonimy | |||
| |||
Podgatunki | |||
| |||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |||
![]() | |||
Zasięg występowania | |||
![]() w sezonie lęgowym występuje przez cały rok przeloty zimowiska |
Siwuszka ciemnobrewa[4] (Polioptila caerulea) – gatunek małego ptaka z rodziny siwuszek (Polioptilidae), zamieszkujący Amerykę Północną. Nie jest zagrożony.
Wyróżniono kilka podgatunków P. caerulea[5][2]:
Długość ciała 11,5–12,5 cm. Drobna, smukła sylwetka. Dziób czarny. Wierzch ciała niebieskoszary; ciemne lotki biało obrzeżone. Spód ciała jasnoszary. Ogon długi, z białymi skrajnymi sterówkami; od spodu biały; ptak często nim podryguje. U obu płci widoczna biała, wąska obrączka oczna. Samiec ma brew oraz czoło czarne.
Korony drzew w wilgotnych lasach, dębowe zadrzewienia, luźne zadrzewienia jałowcowe oraz sosnowe w środkowej i południowej części Ameryki Północnej. Zimę spędza na południu USA, w Meksyku i Ameryce Środkowej. Południowe populacje nie migrują.
IUCN uznaje siwuszkę ciemnobrewą za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku[3]. Organizacja Partners in Flight szacuje liczebność populacji lęgowej na około 160 milionów osobników[6]. Trend liczebności populacji uznawany jest za wzrostowy[3][6].