Skowrończyk sierpodzioby

W dzisiejszym świecie Skowrończyk sierpodzioby jest problemem obecnym we wszystkich sferach społeczeństwa. Od polityki po kulturę popularną, Skowrończyk sierpodzioby przykuł uwagę milionów ludzi na całym świecie. Wraz z postępem technologii i ewolucją społeczeństwa zainteresowanie Skowrończyk sierpodzioby stale rośnie i stało się powracającym tematem rozmów w codziennych rozmowach i mediach. W tym artykule przyjrzymy się różnym aspektom Skowrończyk sierpodzioby, jego wpływowi na społeczeństwo i temu, jak stał się on dziś tak istotny.

Skowrończyk sierpodzioby
Chersophilus duponti[1]
(Vieillot, 1824)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

wróblowe

Podrząd

śpiewające

Rodzina

skowronki

Rodzaj

Chersophilus[2]
Sharpe, 1890

Gatunek

skowrończyk sierpodzioby

Synonimy
  • Alauda Duponti Vieillot, 1824[3]
Podgatunki
  • C. d. duponti (Vieillot, 1824)
  • C. d. margaritae (A.F. König, 1888)
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4]

Zasięg występowania
Mapa występowania
Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wikimedia Commons
Chersophilus duponti duponti

Skowrończyk sierpodzioby[5] (Chersophilus duponti) – gatunek małego ptaka z rodziny skowronków (Alaudidae).

Systematyka

Jedyny przedstawiciel rodzaju Chersophilus. Wyróżniono dwa podgatunki C. duponti[3][5][6]:

  • C. duponti duponti – skowrończyk sierpodzioby – Hiszpania, północne Maroko, północna Algieria i północna Tunezja.
  • C. duponti margaritae – skowrończyk długodzioby – środkowa Algieria do zachodniego Egiptu.

Występowanie

Zasiedla część Hiszpanii oraz, wyspowo, Afrykę Północną. Biotop to suche śródziemnomorskie stepy, zimą spotykany na polach i ścierniskach.

Charakterystyka

Długość ciała 17–18 cm, masa ciała 32–47 g[3], rozpiętość skrzydeł: 25–31 cm. Podobny do skowronka zwyczajnego, lecz ciemniejszy, mniejszy i nie ma czubka. Części i wzory na ubarwieniu identyczne jak u ww. gatunku, jednakże odróżnia się charakterystycznym długim, sierpowatym dziobem i jasną brwią. Poza tym ogólnie całe kreskowanie wyraźniejsze, nogi jasnoróżowe. Młode mają na grzbiecie łuskowaty wzór.

Głos
Śpiewa fletowymi tonami i świergotami podobnymi do głosu zięby.
Tryb życia
Zazwyczaj biega, rzadko lata.

Status

Według IUCN gatunek narażony (ang. Vulnerable) od 2020 roku. W latach 2005–2020 miał status bliski zagrożenia (ang. Near Threatened), a jeszcze wcześniej – od 1988 roku – najmniejszej troski (ang. Least Concern). Liczebność populacji szacuje się na 19 500 – 27 300 dorosłych osobników, a jej trend uznawany jest za spadkowy[4].

Przypisy

  1. ↑ Chersophilus duponti, Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. ↑ Chersophilus, Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  3. ↑ a b c de Juana, E. & Suárez, F.: Dupont's Lark (Chersophilus duponti). del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive . Lynx Edicions, Barcelona, 2016. .
  4. ↑ a b BirdLife International, Chersophilus duponti, The IUCN Red List of Threatened Species 2020, wersja 2020-3 (ang.).
  5. ↑ a b Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Alaudidae Vigors, 1825 – skowronki - Larks (wersja: 2020-11-17). Kompletna lista ptaków świata . Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. .
  6. ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Nicators, Bearded Reedling, larks. IOC World Bird List (v11.1). . (ang.).

Bibliografia

  • Paul Sterry, Andrew Cleve, Andy Clements, Peter Godfellow: Ptaki Europy: przewodnik. Warszawa: 2007, s. 265. ISBN 978-83-247-0818-5.

Linki zewnętrzne