Skrajna Durna Baszta
W dzisiejszym świecie Skrajna Durna Baszta zyskał duże znaczenie w różnych aspektach życia. Niezależnie od tego, czy jest to poziom osobisty, zawodowy, czy społeczny, Skrajna Durna Baszta odgrywa kluczową rolę w podejmowaniu decyzji i sposobie, w jaki stawiamy czoła codziennym wyzwaniom. Od dłuższego czasu Skrajna Durna Baszta jest przedmiotem badań i analiz ekspertów z różnych dziedzin, którzy starają się lepiej zrozumieć jego wpływ na społeczeństwo. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Skrajna Durna Baszta, od jego ewolucji w czasie po wpływ na współczesne życie. Przeanalizujemy także jego znaczenie w rozwoju indywidualnym i zbiorowym, a także możliwe implikacje, jakie ma na przyszłość.
 Skrajna Durna Baszta wśród podpisanych obiektów | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°11′43,8″N 20°12′24,8″E/49,195500 20,206889
| |
Skrajna Durna Baszta (słow. Predná pyšná bašta[1]) – turnia w środkowym fragmencie Durnej Grani w słowackiej części Tatr Wysokich. Na północy graniczy z Pośrednią Durną Basztą, od której oddziela ją Niżni Durny Karb, natomiast na południe od Skrajnej Durnej Baszty położone są Durne Rogi, oddzielone Wyżnią Durną Szczerbą. Skrajna Durna Baszta jest stosunkowo rozłożysta, a jej wierzchołek znajduje się tuż ponad Niżnim Durnym Karbem[2].
Turnia jest wyłączona z ruchu turystycznego. Zachodnie stoki Skrajnej Durnej Baszty opadają do Spiskiego Kotła, natomiast wschodnie do Klimkowego Żlebu – dwóch odgałęzień Doliny Małej Zimnej Wody i jej górnego piętra, Doliny Pięciu Stawów Spiskich. Drogi dla taterników prowadzą na wierzchołek granią od południa lub od północy oraz z Klimkowego Żlebu i Spiskiego Kotła. Najdogodniejsza droga prowadzi od strony Klimkowego Żlebu. Przejście ścianą zachodnią jest bardzo trudne i prowadzi dużym kominem lub północno-zachodnim filarem[2].
Pierwsze wejścia na Skrajną Durną Basztę miały miejsce przy okazji pierwszych przejść Durnej Grani[2].
Przypisy
- ↑ Endre Futó: Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych. .
- ↑ a b c Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XX. Baranie Rogi – Durny Szczyt. Warszawa: Sport i Turystyka, 1976, s. 172–173.
