Slavko Osterc

Dzisiaj przygotowujemy się do wejścia do ekscytującego świata Slavko Osterc. Niezależnie od tego, czy jest to postać historyczna, aktualny temat, zjawisko społeczne, czy jakikolwiek inny aspekt, który przykuwa naszą uwagę, Slavko Osterc niewątpliwie ma znaczący wpływ na nasze życie. W tym artykule przyjrzymy się różnym perspektywom, przeanalizujemy odpowiednie dane i przedstawimy opinie ekspertów, aby w pełni zrozumieć znaczenie i znaczenie Slavko Osterc w obecnym kontekście. Jesteśmy podekscytowani możliwością zagłębienia się w ten temat i odkrycia wszystkiego, co ma nam do zaoferowania Slavko Osterc.

Slavko Osterc
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

17 czerwca 1895
Veržej

Pochodzenie

słoweńskie

Data i miejsce śmierci

23 maja 1941
Lublana

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

kompozytor

Multimedia w Wikimedia Commons

Slavko Osterc (ur. 17 czerwca 1895 w Veržeju, zm. 23 maja 1941 w Lublanie[1][2][3]) – słoweński kompozytor.

Życiorys

Studiował w Mariborze u Emerika Berana, następnie w latach 1925–1927 uczył się w konserwatorium w Pradze[1][2] u Karela Boleslava Jiráka, Vítězslava Nováka i Aloisa Háby[1][3]. Po ukończeniu studiów do 1939 roku pracował w Lublanie jako wykładowca konserwatorium, od 1939 do 1941 roku był natomiast profesorem akademii muzycznej[1].

Twórczość

W swojej twórczości sięgał po nowe prądy w muzyce[1][2]. Początkowo stosował tonalność, następnie przeszedł do atonalności i politonalności[1], eksperymentował też z muzyką ćwierćtonową[1][2]. Wczesne kompozycje Osterca utrzymane są w idiomie neoromantycznym, w późniejszych zwrócił się ku ekspresjonizmowi i formom neobarokowym, czerpał też inspiracje z folkloru[1]. Jako pierwszy twórca wprowadził do muzyki słoweńskiej cechującą się lapidarnością tzw. operę minutową[1].

Wybrane kompozycje

(na podstawie materiałów źródłowych[1][2])

Utwory orkiestrowe

  • Symfonia C-dur (1922)
  • Bagatele (1922)
  • Suita (1929)
  • Koncert na orkiestrę (1932)
  • Ouverture classique (1932)
  • Koncert na fortepian i instrumenty dęte (1933)
  • Passacaglia i chorał (1934)
  • 4 pièces symphoniques (1939)
  • poemat symfoniczny Mati (1940)
  • Nokturn na smyczki (1940)

Utwory kameralne

  • 2 kwartety smyczkowe (I 1927, II 1934)
  • Sonata na 2 klarnety (1929)
  • Suita na skrzypce i fortepian (1932)
  • Kwintet dęty (1932)
  • Sonata na saksofon (1935)
  • Sonata na wiolonczelę i fortepian (1941)

Utwory fortepianowe

  • Preludium i fuga na fortepian ćwierćtonowy (1929)
  • Toccata (1934)
  • 4 miniatury (1938)
  • Fantaisie chromatique (1940)

Utwory wokalno-instrumentalne

  • Usta so mi bila nema na głos i fortepian (1924)
  • Procesija na głos i fortepian (1934)
  • Male pesmi za Ireno na sopran i zespół kameralny (1935)

Opery

  • Salome (1919–1930)
  • Krst pri Savici (1921)
  • Iz komične opere (1928, wyst. Lublana 1928)
  • Krog s kredo (1928–1929)
  • Dandin v vicah (1930)
  • Medea (1930, wyst. Lublana 1932)

Balety

  • Iz satanovega dnevnika (1924)
  • Maska rdeče smrti (1930)
  • Iluzije (1938–1940)

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g h i j Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 7. Część biograficzna n–pa. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2002, s. 229. ISBN 978-83-224-0808-7.
  2. ↑ a b c d e Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 4 Levy–Pisa. New York: Schirmer Books, 2001, s. 2674. ISBN 0-02-865529-X.
  3. ↑ a b The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 656. ISBN 0-674-37299-9.