Sobór laterański II
W tym artykule zbadamy fascynującą historię Sobór laterański II, zagłębiając się w jego znaczenie w różnych kontekstach i jego dzisiejszy wpływ. Od swoich początków po ewolucję na przestrzeni lat, Sobór laterański II odegrał fundamentalną rolę w różnych aspektach społeczeństwa, kultury i życia codziennego. Na tych stronach odkryjemy wpływ Sobór laterański II w różnych obszarach, a także wyzwania i możliwości, jakie stwarza we współczesnym świecie. Dzięki szczegółowej i wzbogacającej analizie zanurzymy się w ekscytującą podróż, aby zrozumieć znaczenie i znaczenie Sobór laterański II w bieżącym kontekście.
 Święty Bernard z Clairvaux na soborze | |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||
| Data |
1139 | ||
| |||
Sobór laterański II – sobór powszechny Kościoła katolickiego, który został zwołany przez papieża Innocentego II w kwietniu 1139. Według rachuby katolickiej był X soborem powszechnym. W obradach wzięło udział około 100 biskupów oraz wielu opatów.
Pierwszym jego działaniem była likwidacja skutków schizmy, do jakiej doszło za życia antypapieża, Anakleta II. Wszystkie konsekracje przez niego dokonane uznano za nieważne, a mianowanych przez niego duchownych usunięto z urzędów. Wprowadzono także przepisy, mające zapobiegać schizmom w przyszłości. Ogłoszono ekskomunikę króla Sycylii, Rogera II. Potępiono i wygnano z Włoch Arnolda z Brescii.
Podczas soboru uchwalono kanony przeciwko nadużyciom duchowieństwa: małżeństwom kapłanów, symonii i nadmiernemu przepychowi. Unieważniono wszystkie małżeństwa wyższego duchowieństwa (ograniczając powszechny nikolaizm), zakazano wiernym uczęszczać w Mszach św. odprawianych przez żonatych księży i zabroniono udzielania święceń ich synom[1]. Wprowadzono szereg przepisów regulujących życie osób konsekrowanych, w szczególności mnichów i mniszek. Zakazano także urządzania turniejów rycerskich (śmiertelnie rannym można było udzielić namaszczenia chorych, lecz odmówiono prawa do katolickiego pogrzebu). Przemoc wobec kapłanów i zakonników postanowiono karać ekskomuniką. Wzmocniono regulacje odnoszące się do pokoju Bożego. Zakazano małżeństw między krewnymi. Zobowiązano kler do niepobierania opłat za udzielenie bierzmowania, ostatniego namaszczenia i pogrzebu.
Postanowienia tego soboru można potraktować jako pierwszą w historii Europy międzynarodową konwencję o zasadach prowadzenia wojny. Chrześcijanie wyrzekli się stosowania kuszy i łuku w walkach pomiędzy sobą.
Przypisy
- ↑ Janusz Dyl, Sobory powszechne w drugim tysiącleciu chrześcijaństwa, Tarnów: Biblos, 1997, ISBN 83-85380-86-8, OCLC 749402146 .
Bibliografia
- Dyl. J, Sobory powszechne w drugim tysiącleciu chrześcijaństwa, Tarnów 1997. ISBN 83-85380-86-8
- Kumor B., Historia Kościoła, T. 3, Lublin: Redakcja Wydawnictw Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2001.
- Sobór Laterański II (1139). W: Dokumenty soborów powszechnych. Tekst łaciński, polski. A. Baron, H. Pietras (układ i opracowanie). T. 2 (869-1312) Konstantynopol IV, Lateran I, Lateran II, Lateran III, Lateran IV, Lyon I, Lyon II, Vienne. Kraków: WAM, 2005.