Srebrzystość liści
W tym artykule zagłębimy się w fascynujący świat var1. Temat ten przykuł uwagę zarówno ekspertów, jak i entuzjastów, dzięki jego znaczeniu w różnych obszarach codziennego życia. Ze względu na wpływ na zdrowie, technologię, ekonomię, sztukę, kulturę i wiele innych, var1 okazał się niezwykle wszechstronnym i stale rozwijającym się tematem. Idąc tym tropem, zbadamy różne perspektywy i podejścia związane ze zmienną var1, w celu przedstawienia kompleksowego i szczegółowego obrazu jej obecnego i przyszłego znaczenia.
.jpg)
Srebrzystość liści – grzybowa choroba wielu roślin, głównie drzew liściastych, wywoływana przez chrząstkoskórnika purpurowego (Chondrostereum purpureum) należącego do klasy podstawczaków[1].
Występowanie i szkodliwość
Patogen ma bardzo szeroki zasięg występowania. Jest powszechny w lasach. Występuje tutaj zwłaszcza na bukach, dębach, klonach i topolach, ale spotykany jest także na wielu innych gatunkach drzew[1]. Atakuje także liczne gatunki drzew i krzewów owocowych, najczęściej drzewa pestkowe, zwłaszcza śliwy. Rzadziej spotykany jest na jabłoni, gruszy[2], porzeczkach i agreście[3].
Srebrzystość liści prowadzi do zamierania całych gałęzi i konarów, a nawet całych drzew[2]. W systematycznie przycinanych sadach choroba może rozwijać się epidemicznie. Była to groźna choroba w latach 70. i 80. XX wieku. Obecnie ma ona już niewielkie znaczenie, prawdopodobnie z powodu zmian technologicznych w sadownictwie[3].
Objawy
W istocie podobne są do wywoływanych przez inne gatunki hub[3]. Drewno na porażonych pędach powoli brunatnieje i murszeje, a kora ulega nekrozie, a miękisz w otoczeniu kory staje się gąbczasty. Zmiany w drewnie dochodzą aż do jego rdzenia. Całe martwe drewno przerasta grzybnia i ulega ono suchej zgniliźnie. Na obumarłych konarach i gałęziach grzyb wytwarza liczne, półkoliste owocniki. Mają pofałdowany brzeg, a ich górna część jest skórzasta i szara, dolna szarobrunatna lub fioletowoczerwona. Owocniki te na dolnej stronie wytwarzają zarodniki typu bazydiospor. Zarodniki te infekują rośliny wrastając przez rany. Grzybnia rozwija się w korze i drewnie, nigdy w liściach; jednak objawy srebrzystości, są łatwo zauważalne na liściach. Jest to zjawisko wtórne spowodowane wydzielaniem przez patogen enzymów powodujących „odklejanie” się bezbarwnej skórki liścia od zielonej warstwy miękiszu palisadowego[2].
Ochrona
Nie stosuje się zwalczania chemicznego poprzez opryskiwanie za pomocą fungicydów. Profilaktyka rozprzestrzeniania się infekcji polega na usuwaniu wszystkich gałęzi z objawami choroby w miejscach poniżej występowania grzyba, natomiast powstałe rany zabezpiecza się przy użyciu farby emulsyjnej z dodatkiem środka grzybobójczego. Zabiegi takie powinny być wykonywane w lecie, kiedy objawy na liściach są wyraźnie widoczne. Silnie porażone drzewa (z owocnikami na pniach) powinny być usuwane z plantacji i palone. Narzędzia używane do cięcia drzew należy dezynfekować 70% alkoholem, lub 10% podchlorynem sodu[2].
Przypisy
- ↑ a b Karol Mańka: Fitopatologia leśna. Warszawa: PWRiL, 1992. ISBN 83-09-01507-0.
- ↑ a b c d Marek Grabowski: Choroby drzew owocowych. Kraków: Wyd. Plantpress, 1999. ISBN 83-85982-28-0.
- ↑ a b c Selim Kryczyński, Zbigniew Weber (red.), Fitopatologia, t. 2. Choroby roślin uprawnych, Poznań: Powszechne Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 2011, s. 398, 399, ISBN 978-83-09-01077-7.