Stanisław Machowski (1894–1940)
W tym artykule zbadamy wpływ Stanisław Machowski (1894–1940) na współczesne społeczeństwo. Od momentu pojawienia się Stanisław Machowski (1894–1940) przyciąga uwagę naukowców, ekspertów i obywateli, wywołując debaty i refleksje na temat jego znaczenia i wpływu w różnych obszarach życia codziennego. Poprzez głęboką i rygorystyczną analizę zagłębimy się w różne wymiary, które oferuje Stanisław Machowski (1894–1940), od jego historii i ewolucji po prognozy w przyszłości. Przyjmując podejście interdyscyplinarne, zbadamy, jak Stanisław Machowski (1894–1940) zmienił i ukształtował sposób, w jaki postrzegamy i doświadczamy otaczającego nas świata.
| |
 porucznik piechoty
| |
| Data i miejsce urodzenia |
22 sierpnia 1894 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
wiosna 1940 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1914–1940 |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki |
VI batalion I Brygady, |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Późniejsza praca |
nauczyciel |
| Odznaczenia | |
 
| |
.png){kind=small}
Stanisław Machowski (ur. 22 sierpnia 1894 w m. Wyżne, pow. rzeszowski, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – porucznik rezerwy piechoty Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys
Syn Jędrzeja i Marii z d. Banaś. Absolwent gimnazjum w Rzeszowie. W latach 1912–1914 należał do Związku Strzeleckiego. Od sierpnia 1914 w VI batalionie I Brygady. Przeszedł cały szlak wojenny 1 pułku piechoty Legionów, m.in. walczył pod Krzywopłotami i Kostiuchnówką. W lipcu 1917, po kryzysie przysięgowym, został wcielony do armii austriackiej i wysłany na front włoski, gdzie został ranny.
W grudniu 1918 został przyjęty do Wojska Polskiego i przydzielony do 1 pułku piechoty Ziemi Rzeszowskiej, który później został przemianowany na 17 pułk piechoty. 15 lipca 1919, jako podoficer byłego 1 pp LP został mianowany z dniem 1 czerwca 1919 podporucznikiem w piechocie[1]. Po zakończeniu wojny polsko-bolszewickiej, na własną prośbę w 1921 przeszedł do rezerwy. W 1922 posiadał przydział w rezerwie do 17 pułku piechoty[2]. 8 stycznia 1924 został zatwierdzony w stopniu porucznika ze starszeństwem 1 czerwca 1919 i 2740. lokatą w korpusie oficerów piechoty. Posiadał wówczas przydział w rezerwie do 35 pułku piechoty w Łukowie[3].
W okresie międzywojennym pracował jako nauczyciel szkół powszechnych, ostatnio w Lublinie[4]. Wg Banaszka był kierownikiem szkoły w m. Jabłoń w pow. Międzyrzecz Podlaski[5].
W sierpniu 1939 został zmobilizowany do 8 pułku piechoty Legionów[4][6][a].
W czasie kampanii wrześniowej 1939 roku dostał się do sowieckiej niewoli. Przebywał w obozie w Kozielsku. Wiosną 1940 roku został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Katyniu i tam pogrzebany. Od 28 lipca 2000 roku spoczywa na Polskim Cmentarzu Wojennym w Katyniu.
Stanisław Machowski był żonaty, miał dwoje dzieci[4].
5 października 2007 roku Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień kapitana[8]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007[9] roku w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 7154[6]
- Krzyż Niepodległości – 7 lipca 1931 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[10][6]
Zobacz też
- jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
- obozy NKWD dla jeńców polskich
- ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Katyniu
Uwagi
Przypisy
- ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 80 z 26 lipca 1919 roku, s. 1832.
- ↑ Spis oficerów rezerwy 1922 ↓, s. 170.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 228, 512.
- ↑ a b c Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 368.
- ↑ a b Banaszek, Roman i Sawicki 2000 ↓, s. 185.
- ↑ a b c Polak (red.) 1993 ↓, s. 125.
- ↑ Rybka i Stepan 2021 ↓, s. 739.
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 roku w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
- ↑ Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. , web.archive.org, s. 99 (pol.).
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 156, poz. 227.
Bibliografia
- Alfabetyczny spis oficerów rezerwy. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922-05-01.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Kazimierz Banaszek, Krystyna Wanda Roman, Zdzisław Sawicki: Kawalerowie Orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich. Kapituła Orderu Wojennego Virtuti Militari, 2000. ISBN 83-87893-79-X.
- Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/2. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1993. ISBN 83-900510-0-1.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935-1939. Wyd. 2 poszerzone. Warszawa: Wydawnictwo Tetragon Sp. z o.o., 2021. ISBN 978-83-66687-09-7.
- Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.
- Adam Winiarz: Lubelska lista katyńska: księga pamięci Lubelskiej Rodziny Katyńskiej. Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, 1997. ISBN 978-83-227-0928-3.
- Убиты в Катыни. Księga pamięci polskich jeńców wojennych – więźniów obozu NKWD w Kozielsku, rozstrzelanych decyzją Biura Politycznego Komitetu Centralnego Wszechzwiązkowej Komunistycznej Partii (b) z 5 marca 1940 roku. Лариса Еремина (red.). Moskwa: Stowarzyszenie Memoriał, 2015. ISBN 978-5-78700-123-5.
Linki zewnętrzne
- Stanisław Machowski – publikacje w bibliotece Polona