Stefan Rachoń

Obecnie Stefan Rachoń stał się bardzo istotnym tematem we współczesnym społeczeństwie. Wraz z szybkim postępem technologii i ciągłymi zmianami w globalnym krajobrazie, Stefan Rachoń stał się punktem zainteresowania ludzi w każdym wieku, płci i na każdym poziomie społeczno-ekonomicznym. Niezależnie od tego, czy chodzi o miejsce pracy, naukę czy sferę osobistą, Stefan Rachoń odgrywa kluczową rolę w codziennym życiu ludzi. W tym artykule zbadamy znaczenie Stefan Rachoń i jego wpływ na różne aspekty społeczeństwa. Czytaj dalej, aby dowiedzieć się więcej na ten ekscytujący temat!

Ten artykuł od 2009-02 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł.
Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.
Stefan Rachoń
Data i miejsce urodzenia

4 stycznia 1906
Ostrów

Data i miejsce śmierci

3 sierpnia 2001
Olsztyn

Instrumenty

skrzypce

Gatunki

muzyka rozrywkowa

Zawód

dyrygent, skrzypek

Odznaczenia
Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi
Grób dyrygenta Stefana Rachonia na Starych Powązkach w Warszawie

Stefan Rachoń (ur. 4 stycznia 1906 w Ostrowie[1], zm. 3 sierpnia 2001 w Olsztynie) – polski dyrygent i skrzypek.

Życiorys

Jego ojciec Andrzej Rachoń (1858-1925) był słynnym wiejskim skrzypkiem. Stefan edukację muzyczną rozpoczął w Państwowej Średniej Szkole Muzycznej w Lublinie. W 1933 roku ukończył Konserwatorium Warszawskie. Grę na skrzypcach studiował w klasie Józefa Jarzębskiego i Ireny Dubiskiej, a dyrygenturę pod kierunkiem Grzegorza Fitelberga. Podczas studiów grał jako taper w kinach międzywojennej Warszawy. Oficjalnie debiutował w 1930 roku na antenie Polskiego Radia w audycji Kącik młodych talentów. W tym samym roku otrzymał propozycję utworzenia radiowej orkiestry rozrywkowej. W okresie II wojny światowej grał z zespołem w okupowanej Warszawie. W 1944 roku współpracował z orkiestrami w Krakowie i Lublinie. Wraz z grupą lokalnych muzyków grał również muzykę ilustracyjną do niemych filmów w lubelskich kinach.

Po powrocie do Warszawy w 1945 roku utworzył pierwszą powojenną orkiestrę Polskiego Radia przemianowaną później na Orkiestrę Polskiego Radia i Telewizji. Dyrygował nią do 1980 roku. Radiowe studio M-1, w którym pracowała orkiestra, było przez długie lata miejscem radiowych debiutów polskich piosenkarzy. Stefan Rachoń dokonał z orkiestrą radiową około dziesięciu tysięcy nagrań muzyki symfonicznej, operowej, operetkowej i rozrywkowej. Wspólnie z Orkiestrą brał udział w festiwalach piosenki w Opolu, Sopocie i Zielonej Górze, towarzyszył piosenkarzom na koncertach estradowych oraz podczas nagrań fonograficznych w Polsce, a także za granicą (m.in. w Anglii, Czechosłowacji, Niemieckiej Republice Demokratycznej, Związku Radzieckim i na Węgrzech)[2]. Zasiadał w jury Festiwalu Piosenki Radzieckiej w Zielonej Górze[3].

Był przyjacielem i pomocnikiem-doradcą Ireny Santor.

W latach 90. XX wieku otrzymał wraz z innymi sławnymi polskimi dyrygentami od Telewizji Polskiej "Złotą Batutę". Za swoją działalność dyrygencką Stefan Rachoń był wielokrotnie nagradzany i odznaczany, m.in. otrzymał Złoty Mikrofon, Nagrodę Przewodniczącego Komitetu ds. Radia i Telewizji, Nagrodę Stowarzyszenia Autorów ZAiKS, Złoty Krzyż Zasługi (1950)[4], Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1954)[5], Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski i Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (2000)[6], a także radziecki Order „Znak Honoru” (1984)[7].

Zmarł w 2001 w wieku 95 lat w olsztyńskim Szpitalu Wojewódzkim[8]. Pochowany został na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 2-1-9)[9].

Przykładowe płyty:

Przypisy

  1. ↑ http://urzedow.pl/gzu02/28.htm, Informacja o miejscu urodzenia
  2. ↑ Stefan Rachoń – Życie i twórczość | Artysta | Culture.pl , culture.pl (pol.).
  3. ↑ XII Festiwal Piosenki Radzieckiej, Zielona Góra, 9-12 czerwca 1976, b.n.s.
  4. ↑ M.P. z 1950 r. nr 104, poz. 1298.
  5. ↑ M.P. z 1954 r. nr 98, poz. 1160.
  6. ↑ M.P. z 2001 r. nr 4, poz. 78.
  7. ↑ XX Festiwal Piosenki Radzieckie "Barwy Przyjaźni" - rozpoczęli namłodsi, "Rzeczpospolita", nr 134, 6 czerwca 1984, s. 6.
  8. ↑ Zmarł Stefan Rachoń. . .
  9. ↑ Cmentarz Stare Powązki: STEFAN RACHOŃ, Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne .

Linki zewnętrzne