Stowarzyszenie 614. Przykazania
W dzisiejszym artykule porozmawiamy o Stowarzyszenie 614. Przykazania, temacie, który w ostatnim czasie wzbudził duże zainteresowanie. Stowarzyszenie 614. Przykazania to coś, co dotyka wielu ludzi w różnych aspektach ich życia, czy to na poziomie osobistym, zawodowym, czy nawet społecznym. Jest to temat zasługujący na uwagę i analizę, gdyż jego wpływ może mieć znaczący wpływ na nasze codzienne życie. W tym artykule będziemy badać różne aspekty Stowarzyszenie 614. Przykazania, od jego pochodzenia po konsekwencje, w tym możliwe rozwiązania i sposoby rozwiązania tego problemu. Mamy nadzieję, że ten artykuł daje głębszy wgląd w Stowarzyszenie 614. Przykazania i pomaga lepiej zrozumieć jego znaczenie w dzisiejszym społeczeństwie.
| Państwo | |
|---|---|
| Siedziba | |
| Data założenia | |
| Status |
aktywne |
| Profil działalności |
popularyzacja wiedzy o judaiźmie |
| Zasięg |
Polska |
Stowarzyszenie 614. Przykazania – prywatna organizacja z siedzibą w Los Angeles w Kalifornii, zajmująca się upowszechnianiem w języku polskim wiedzy na temat judaizmu i religijnej kultury żydowskiej.
Organizacja powstała w roku 2005. W swojej nazwie (ang. The 614th Commandment Society) nawiązuje do wezwania „Nie będziesz przyznawał Hitlerowi pośmiertnych zwycięstw”, sformułowanego przez filozofa Emila Fackenheima, które określił on mianem 614. Przykazania – w uzupełnieniu do 613 Przykazań (micwot) zawartych w Torze – i w którym podkreślał znaczenie kultywowania żydowskiej religijności w epoce po holocauście.
Główne formy działania Stowarzyszenia 614. Przykazania to publikowanie materiałów edukacyjnych (informator o święcie Szabat: Szabat Szalom – 2005, 2006; Pesach: Pesach – 2006, nowe tłumaczenie na język polski Hagady na Pesach – 2007), sponsorowanie tłumaczeń klasycznych religijnych dzieł żydowskich na język polski (Księga Koheleta oraz Księga Jony – wyd. Tora Pardes, Kraków 2007, „Talmud Babiloński” – 2010), a także publikacji książkowych popularyzujących wiedzę o judaizmie („Judaizm bez tajemnic” – wyd. Stowarzyszenie Pardes, Kraków 2009 i 2012; „Czy Torę można czytać po polsku?” – 2011) i działalność edukacyjna w Internecie.