Stowarzyszenie Wspierania Władzy Cesarskiej

W tym artykule chcemy skupić się na Stowarzyszenie Wspierania Władzy Cesarskiej, temacie, który w ostatnim czasie przykuł uwagę wielu osób. Wraz z rozwojem świata Stowarzyszenie Wspierania Władzy Cesarskiej stał się przedmiotem zainteresowania zarówno badaczy, profesjonalistów, jak i entuzjastów. W tym artykule będziemy starali się zbadać różne aspekty Stowarzyszenie Wspierania Władzy Cesarskiej i jego wpływ na społeczeństwo, gospodarkę, kulturę i nie tylko. Uwzględnione zostaną różne perspektywy i opinie, aby zapewnić pełny przegląd Stowarzyszenie Wspierania Władzy Cesarskiej i zagłębić się w jego dzisiejsze znaczenie. Mamy nadzieję, że krytycznym i analitycznym okiem zapewnimy naszym czytelnikom pełniejsze zrozumienie Stowarzyszenie Wspierania Władzy Cesarskiej i jego znaczenia we współczesnym świecie.

Stowarzyszenie
Wspierania Władzy Cesarskiej
大政翼贊會
Ilustracja
Państwo

 Japonia

Lider

Fumimaro Konoe

Data założenia

12 października 1940

Data rozwiązania

13 czerwca 1945

Adres siedziby

Chiyoda, Tokio, Cesarstwo Wielkiej Japonii

Ideologia polityczna

nacjonalizm, imperializm, militaryzm, faszyzm

Poglądy gospodarcze

kapitalizm państwowy

Młodzieżówka

Dai-Nippon Seinen-tō

Multimedia w Wikimedia Commons
Kadra Stowarzyszenia Wspierania Władzy Cesarskiej. Pierwszy od prawej – Yoriyasu Arima

Stowarzyszenie Wspierania Władzy Cesarskiej (jap. 大政翼賛会 Taisei-yokusankai) – japońskie stowarzyszenie wzorowane na partii nazistowskiej, ale pod względem składu i stylu działania typowo japońskie, różniące się zasadniczo od europejskiego wzoru, istniejące w Japonii od 12 października 1940 do 13 czerwca 1945 roku. Zajęło miejsce rozwiązanych partii politycznych. Zgodnie z zasadą monopartyjności miało koordynować na terenie całego kraju działalność administracyjną i polityczną zmierzającą do osiągnięcia „celów cesarstwa”. Wszelkie różnice zdań miały ulec zniwelowaniu dla „dobra jednej, wspólnej sprawy”. Na czele Stowarzyszenia stanął premier Fumimaro Konoe[1][2].

Cele Stowarzyszenia

Przy pomocy Stowarzyszenia przywódcy usiłowali stworzyć pozory ogólnonarodowej zgody. Nie miało ono kadry aktywnych działaczy i jedynie w niewielkim stopniu odwoływało się do zgromadzeń i przemówień. Działało drogą nacisków społecznych, dławiąc niezadowolenie i formując jednomyślne poparcie dla rządu. Wbrew intencjom Konoe organizacja nie przerodziła się w silną partię polityczną, ale w rozbudowany, biurokratyczny instrument ścisłej kontroli i indoktrynacji społeczeństwa[1].

Wysiłki mobilizacyjne, którymi kierowało Stowarzyszenie Wspierania Władzy Cesarskiej, były podejmowane w trzech płaszczyznach:

  • mobilizacja narodowa – dążenie do całkowitego ujednolicenia frontu wewnętrznego. W ramach tej mobilizacji cały kraj został objęty siecią małych związków sąsiedzkich (tonari-gumi);
  • mobilizacja na rzecz celu państwowego – polegała na dążeniu do połączenia wszystkich ośrodków działalności politycznej, społecznej i kulturalnej w kraju. Zmuszano je do włączenia się do kampanii i przemawiania zgodnym chórem;
  • mobilizacja duchowa – ujednolicenie poglądów i jednomyślne popieranie haseł szowinizmu i nacjonalizmu. W tym celu operowano hasłami „drogi cesarskiej”, „ducha Yamato”, „misji cesarskiej”, i sloganami „cały świat pod jednym dachem”, „jedność rządów i religii". Otwarcie występowano przeciwko światu zachodniemu i starano się wymazywać wpływy Zachodu z życia Japończyków (filmy zagraniczne znikały z repertuarów kin, usuwano napisy w języku angielskim z dworców kolejowych, zarzucano grę w golfa na rzecz rodzimego łucznictwa). Wykorzystano wydaną przez Ministerstwo Edukacji w 1937 roku broszurę zatytułowaną Podstawowe znaczenie charakteru narodowego (jap. 国体の本義 Kokutai no hongi), wyjaśniającą specyfikę japońskiego cesarstwa, dogmaty shintō o boskości cesarza i takie wartości, jak: lojalność wobec cesarza, miłość synowska, patriotyzm, wyjątkowość narodu japońskiego i posłannictwo Japonii do zjednoczenia świata i jej roli pomostu pomiędzy Wschodem i Zachodem[1][2].

Przewodniczącymi Stowarzyszenia byli: Fumimaro Konoe (w latach 1940–1941), Hideki Tōjō (1941–1944), Kuniaki Koiso (1944–1945), Kantarō Suzuki (1945).

Galeria

  • Ceremonia otwarcia pierwszego centralnego spotkania kooperacyjnego, 16 grudnia 1940 r.
    Ceremonia otwarcia pierwszego centralnego spotkania kooperacyjnego, 16 grudnia 1940 r.
  • Występy artystyczne z okazji utworzenia Stowarzyszenia, 16 grudnia 1940 r.
    Występy artystyczne z okazji utworzenia Stowarzyszenia, 16 grudnia 1940 r.
  • Spotkanie wyborcze Stowarzyszenia w 1942 r.
    Spotkanie wyborcze Stowarzyszenia w 1942 r.

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ a b c Ewa Pałasz-Rutkowska, Katarzyna Starecka: Japonia. Warszawa: TRIO, 2004, s. 128, 144, 145. ISBN 83-88542-84-2.
  2. ↑ a b John Whitney Hall: Japonia od czasów najdawniejszych do dzisiaj. Warszawa: PIW, 1979, s. 282-284. ISBN 83-06-00205-9.

Bibliografia

  • John Whitney Hall: Japonia od czasów najdawniejszych do dzisiaj. Warszawa: PIW, 1979. ISBN 83-06-00205-9.