W tym artykule szczegółowo przyjrzymy się Studio 202, tematowi, który w ostatnich latach przykuł uwagę milionów osób. Od swoich początków po wpływ na dzisiejsze społeczeństwo, Studio 202 odegrał znaczącą rolę w różnych obszarach, wywołując debaty, kontrowersje i refleksje na temat jego znaczenia i znaczenia. Idąc tym tropem, zbadamy wiele aspektów Studio 202, od jego najbardziej podstawowych komponentów po najbardziej zaawansowane aplikacje, w celu zapewnienia kompleksowej i kompletnej wizji tego ekscytującego tematu.
Rodzaj audycji |
magazyn rozrywkowy |
---|---|
Kraj produkcji | |
Język |
polski |
Macierzysta stacja radiowa | |
Strona internetowa |
Studio 202 – radiowy magazyn (audycja) rozrywkowy, tworzony od końca 1956[1] roku przez pracowników oddziału Polskiego Radia we Wrocławiu, aktorów i artystów kabaretowych.
Nazwa magazynu pochodzi od pokoju nr 202 w budynku Polskiego Radia we Wrocławiu, gdzie po raz pierwszy zebrała się grupa inicjatywna: Izabela Sobkowicz, Włodzimierz Rosiński, Andrzej Waligórski, Hanna Jarosz i Stanisław Bockenheim. Później do zespołu redakcyjnego dołączyli: w 1958 Ewa Szumańska, w 1963 Jerzy Dębski, w 1973 Jan Kaczmarek (Kabaret Elita), w 1976 Włodzimierz Plaskota (Kabaret Elita), w 1978 Jerzy Skoczylas (Kabaret Elita), w 1979 Leszek Niedzielski (Kabaret Elita), 1981 Stanisław Szelc (Teatr Kalambur, Kabaret Elita)[2].
Przez lata przez ekipę „Studia” przewinęło się także wiele innych osób – aktorów i kabareciarzy. W przeszłości program realizował Marek Motas.
Pierwsze audycje były emitowane na żywo[1][2]. Od roku 1957 są nagrywane[1].
„Studio 202” pojawia się regularnie na antenie Radia Wrocław i Programu III PR, jego członkowie odbywają też trasy artystyczne i realizują programy telewizyjne.
Sygnałem audycji jest motyw z utworu „The Man I Love” George’a Gershwina[2].