Sucre (stan) to temat, który w ostatnich latach przyciągnął uwagę wielu osób. Od czasu swojego pojawienia się wywołało debaty, kontrowersje i niekończące się badania mające na celu zrozumienie i analizę jego różnych aspektów. W tym artykule szczegółowo zbadamy Sucre (stan), od jego początków po wpływ na dzisiejsze społeczeństwo. Przeanalizujemy różne punkty widzenia, z których można podejść do tego tematu, a także jego implikacje w różnych dziedzinach, takich jak polityka, ekonomia, kultura i technologia. Ponadto skupimy się na opiniach i perspektywach ekspertów w tej dziedzinie, aby zaoferować kompletną i wzbogacającą wizję Sucre (stan). Bez wątpienia jest to temat fascynujący, który nie pozostawia nikogo obojętnym i zasługuje na szczegółową i wnikliwą refleksję.
stan | |||||
| |||||
Państwo | |||||
---|---|---|---|---|---|
Siedziba | |||||
Data powstania | |||||
Gubernator |
Ramón Martínez | ||||
Powierzchnia |
11 800 km² | ||||
Populacja (2005) • liczba ludności |
| ||||
Położenie na mapie Wenezueli![]() | |||||
Strona internetowa |
Sucre (hiszp. Estado Sucre) – to jeden z 23 stanów Wenezueli. Stolicą stanu jest miasto Cumaná.
Stan Sucre zajmuje powierzchnię 11 800 km². W roku 2006 zamieszkiwało go 902 703 mieszkańców[1], w 2011 już 896 291[2]. Dla porównania w roku 1971 zamieszkiwało go 469 tys. mieszkańców[3]. Większą część stanu zajmuje pasmo Sierra de Cumaná. Na wschodzie, nad zatoką Paria, mieści się zabagniona nizina[3].
W stanie Sucre (stan na lata 70. XX w.) uprawiany jest kakaowiec, trzcina cukrowa, kawa, kukurydza, tytoń, bananowiec, palma kokosowa; w stanie hodowana jest trzoda chlewna, kozy, bydło. Niewielkie wydobycie asfaltu naturalnego, soli kamiennej. Rozwinięty przemysł spożywczy i włókienniczy[3].
Znajdują się tu Park Narodowy Península de Paria, Park Narodowy Turuépano oraz części Parku Narodowego Mochima i Parku Narodowego El Guácharo[4][5][6][7].