Sylvia Eder

Rozmowa o Sylvia Eder to temat, który budzi zainteresowanie osób w każdym wieku i o każdym profilu. Niezależnie od tego, czy ze względu na swoje znaczenie historyczne, wpływ na obecne społeczeństwo czy wpływ na różne obszary, Sylvia Eder jest tematem, który zasługuje na całościowe zbadanie i zrozumienie. Przez lata Sylvia Eder był przedmiotem debaty, analiz i badań, wykazując jego znaczenie i znaczenie. W tym artykule zagłębimy się w fascynujący świat Sylvia Eder, badając jego różne aspekty, ewolucję w czasie i wpływ na życie codzienne.

Sylvia Eder
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

24 sierpnia 1965
Leogang

Klub

SC Leogang

Wzrost

172 cm

Pierwsze punkty w PŚ

8.02 1981, Zwiesel
(15. miejsce – kombinacja)

Pierwsze podium w PŚ

18.01 1982, Bad Gastein (3. miejsce – zjazd)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Austria
Mistrzostwa świata
srebro Bormio 1985 kombinacja
srebro Crans-Montana 1987 kombinacja
srebro Morioka 1993 supergigant
Mistrzostwa świata juniorów
srebro Auron 1982 kombinacja
Puchar Świata (Supergigant)
2. miejsce
1987/1988
Multimedia w Wikimedia Commons

Sylvia Eder (ur. 24 sierpnia 1965 w Leogang) – austriacka narciarka alpejska, trzykrotna medalistka mistrzostw świata.

Kariera

Pierwszy raz na arenie międzynarodowej pojawiła się w 1982 roku, startując podczas mistrzostw świata juniorów w Auron. Zdobyła tam srebrny medal w kombinacji, zajmując ponadto czwarte miejsce w zjeździe, siódme w slalomie i ósme w gigancie.

Pierwsze punkty w zawodach Pucharu Świata wywalczyła 8 lutego 1981 roku w Zwiesel, gdzie zajęła 15. miejsce w kombinacji. Pierwszy raz na podium zawodów pucharowych stanęła 18 stycznia 1982 roku w Bad Gastein, kończąc rywalizację w zjeździe na trzeciej pozycji. W zawodach tych wyprzedziły ją jedynie Holly Flanders z USA i Austriaczka Lea Sölkner. W kolejnych startach jeszcze dziesięciokrotnie stawała na podium zawodów PŚ, odnosząc przy tym dwa zwycięstwa: 19 stycznia 1982 roku w Bad Gastein i była najlepsza w zjeździe, a 3 grudnia 1994 roku w Vail triumfowała w supergigancie. Najlepsze wyniki osiągnęła w sezonie 1992/1993, kiedy zajęła 16. miejsce w klasyfikacji generalnej. Ponadto w sezonie 1987/1988 była druga w klasyfikacji supergiganta.

W 1985 roku wystąpiła na mistrzostwach świata w Bormio zdobyła srebrny medal w kombinacji. Rozdzieliła tam Erikę Hess ze Szwajcarii i Tamarę McKinney z USA. Wynik ten powtórzyła podczas rozgrywanych dwa lata później mistrzostwach świata w Crans-Montana, ponownie plasując się między Hess i McKinney. Ponadto zajęła drugie miejsce w supergigancie na mistrzostwach świata w Morioce w 1993 roku, rozdzielając Niemkę Katję Seizinger i Astrid Lødemel z Norwegii. W 1984 roku wystartowała na igrzyskach olimpijskich w Sarajewie, zajmując 13. miejsce w zjeździe i 34. miejsce w gigancie. Na rozgrywanych cztery lata później igrzyskach w Calgary zajęła 12. miejsce w kombinacji i 25. miejsce w supergigancie. Najlepszy wynik olimpijski osiągnęła podczas igrzysk olimpijskich w Albertville w 1992 roku, gdzie była dziewiąta w gigancie. Brała też udział w igrzyskach w Lillehammer w 1994 roku, zajmując 14. miejsce w gigancie i 15. miejsce w supergigancie.

Jej młodsza siostra, Elfi, również była narciarką alpejską.

Osiągnięcia

Igrzyska olimpijskie

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwyciężczyni
34. 13 lutego 1984 Sarajewo Gigant 2:20,98 +8,05 Stany Zjednoczone Debbie Armstrong
13. 16 lutego 1984 Sarajewo Zjazd 1:13,36 +1,61 Szwajcaria Michela Figini
12. 21 lutego 1988 Kanada Calgary Kombinacja 29,25 pkt +63,61 pkt Austria Anita Wachter
25. 22 lutego 1988 Kanada Calgary Supergigant 1:19,03 +3,36 Austria Sigrid Wolf
9. 19 lutego 1992 Francja Albertville Gigant 2:12,74 +2,31 Szwecja Pernilla Wiberg
15. 15 lutego 1994 Norwegia Lillehammer Supergigant 1:22,15 +1,36 Stany Zjednoczone Diann Roffe
14. 24 lutego 1994 Norwegia Lillehammer Gigant 2:30,97 +5,51 Włochy Deborah Compagnoni

Mistrzostwa świata

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwyciężczyni
18.[1] 4 lutego 1982 Austria Schladming Zjazd 1:37,47 +2,03 Kanada Gerry Sorensen
11. 3 lutego 1985 Włochy Bormio Zjazd 1:26,96 +2,33 Szwajcaria Michela Figini
2. 4 lutego 1985 Włochy Bormio Kombinacja 18,72 pkt +15,70 pkt Szwajcaria Erika Hess
DSQ1[2] 6 lutego 1985 Włochy Bormio Gigant 2:18,53 - Stany Zjednoczone Diann Roffe
12. 9 lutego 1985 Włochy Bormio Slalom 1:29,58 +2,78 Francja Perrine Pelen
2. 30 stycznia 1987 Szwajcaria Crans-Montana Kombinacja 15,32 pkt +3,34 pkt Szwajcaria Erika Hess
6. 1 lutego 1987 Szwajcaria Crans-Montana Zjazd 1:43,80 +1,51 Szwajcaria Maria Walliser
5. 3 lutego 1987 Szwajcaria Crans-Montana Supergigant 1:19,17 +1,48 Szwajcaria Maria Walliser
16.[3] 5 lutego 1987 Szwajcaria Crans-Montana Gigant 2:21,22 +4,75 Szwajcaria Vreni Schneider
DNF1[4] 2 lutego 1989 Stany Zjednoczone Vail Kombinacja 5,65 pkt - Stany Zjednoczone Tamara McKinney
7. 29 stycznia 1991 Austria Saalbach Supergigant 1:08,72 +0,69 Austria Ulrike Maier
15. 2 lutego 1991 Austria Saalbach Gigant 2:07,45 +2,55 Szwecja Pernilla Wiberg
13. 10 lutego 1993 Japonia Morioka Gigant 2:17,59 +2,84 Francja Carole Merle
2. 14 lutego 1993 Japonia Morioka Supergigant 1:33,52 +0,16 Niemcy Katja Seizinger

Mistrzostwa świata juniorów

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwyciężczyni
4. 4 marca 1982 Francja Auron Zjazd 1:40,53 +0,68 Francja Catherine Quittet
8. 5 marca 1982 Francja Auron Gigant 2:35,82 +4,04 Michaela Gerg
7. 6 marca 1982 Francja Auron Slalom 1:18,95 +1,19 Andreja Leskovšek
2. 7 marca 1982 Francja Auron Kombinacja ? ? Włochy Paola Magoni

Puchar Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Miejsca na podium w zawodach

  1. Austria Bad Gastein – 18 stycznia 1982 (zjazd) – 3. miejsce
  2. Austria Bad Gastein – 19 stycznia 1982 (zjazd) – 1. miejsce
  3. Austria Schruns – 21 stycznia 1983 (kombinacja) – 2. miejsce
  4. Francja Megève – 28 stycznia 1984 (zjazd) – 3. miejsce
  5. Kanada Mont-Sainte-Anne – 3 marca 1984 (zjazd) – 3. miejsce
  6. Włochy Sestriere – 28 listopada 1987 (supergigant) – 3. miejsce
  7. Szwajcaria Leukerbad – 12 grudnia 1987 (supergigant) – 2. miejsce
  8. Kanada Lake Louise – 10 marca 1991 (gigant) – 3. miejsce
  9. Kanada Panorama – 15 marca 1992 (supergigant) – 3. miejsce
  10. Włochy Cortina d’Ampezzo – 16 stycznia 1993 (supergigant) – 3. miejsce
  11. Stany Zjednoczone Vail – 3 grudnia 1994 (supergigant) – 1. miejsce

Linki zewnętrzne

Przypisy

  1. ↑ alpineskiworld.net: 04.02.1982. Haus am Ennstal Downhill, women (ang.)
  2. ↑ alpineskiworld.net: 06.02.1985. Santa Catarina Giant Slalom, women (ang.)
  3. ↑ alpineskiworld.net: 05.02.1987. Crans Montana Giant Slalom, women (ang.)
  4. ↑ alpineskiworld.net: 29.01-02.02.1989. Beaver Creek Alpine Combined, women (ang.)