Szopik pręgoogonowy
Problem Szopik pręgoogonowy jest obecnie jednym z najbardziej istotnych problemów. Jego wpływ obejmuje różne aspekty społeczeństwa, od ekonomii po politykę, w tym kulturę i technologię. W tym artykule szczegółowo przeanalizujemy Szopik pręgoogonowy, badając jego pochodzenie, ewolucję w czasie i jego wpływ w różnych obszarach. Dodatkowo przyjrzymy się bliżej debatom i kontrowersjom wokół Szopik pręgoogonowy, a także możliwym przyszłym implikacjom tego zjawiska. Mamy nadzieję, że dzięki tej szczegółowej analizie przedstawimy pełne i bogate spojrzenie na Szopik pręgoogonowy, pozwalając czytelnikowi lepiej zrozumieć jego znaczenie w dzisiejszym świecie.
| Bassariscus astutus[1] | |||||
| (Lichtenstein, 1830) | |||||
| |||||
| Systematyka | |||||
| Domena | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Królestwo | |||||
| Typ | |||||
| Podtyp | |||||
| Gromada | |||||
| Podgromada | |||||
| Infragromada | |||||
| Rząd | |||||
| Rodzina | |||||
| Rodzaj | |||||
| Gatunek |
szopik pręgoogonowy | ||||
| |||||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |||||
 | |||||
| Zasięg występowania | |||||
| |||||
Szopik pręgoogonowy[3], kotofretka[4], norka kalifornijska (Bassariscus astutus) – gatunek ssaka łożyskowego z rodziny szopowatych występujący w Ameryce Północnej (zachodnie stany USA i w Meksyku). Zamieszkuje zróżnicowane środowiska, od górskich lasów iglastych po pustynie. Zwierzę wszystkożerne, nocne, prowadzące nadrzewny tryb życia, żyje w małych stadach. Posiada szarożółtą sierść na grzbiecie i bokach i białą na brzuchu, na długim ogonie zauważyć można 14–16 wyraźnych, czarno-białych, poprzecznych pasów. Ciąża trwa 51–55 dni, zwykle na świat przychodzą 2–3 młode. Niegdyś kotofretka była popularnym zwierzęciem hodowlanym, tępiła bowiem gryzonie.
Długość ciała bez ogona: 30–37 cm.
Długość ogona: 31–44 cm.
Masa ciała: 0,9–1,1 kg.
Ubarwienie: grzbiet żółty z czarnym nalotem, brzuch biały; oczy okolone białymi obwódkami; na ogonie naprzemienne białe i czarne pierścienie.
Pożywienie: drobne kręgowce, bezkręgowce i pokarm roślinny.
Rozród: w miocie 1–5 (zazwyczaj 2–3) młodych.
Występowanie: las, skały, południowa część USA.
Podgatunki
Wyróżnia się czternaście podgatunków kotofretki[5]:
- B. astatus arizonensis
- B. astatus astutus
- B. astatus bolei
- B. astatus consitus
- B. astatus flavus
- B. astatus insulicola
- B. astatus macdougalli
- B. astatus nevadensis
- B. astatus octavus
- B. astatus palmarius
- B. astatus raptor
- B. astatus saxicola
- B. astatus willetti
- B. astatus yumanensis
Przypisy
- ↑ Bassariscus astutus, Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ F. Reid, J. Schipper, R. Timm, Bassariscus astutus, The IUCN Red List of Threatened Species 2015, wersja 2015.2 (ang.).
- ↑ Nazwa polska za: Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 163. ISBN 978-83-88147-15-9.
- ↑ K. Kowalski (redaktor naukowy), A. Krzanowski, H. Kubiak, G. Rzebik-Kowalska, L. Sych: Ssaki. Wyd. IV. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1991, s. 143, seria: Mały słownik zoologiczny. ISBN 83-214-0637-8.
- ↑ Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Bassariscus astutus. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) . Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.)