Szymańskiego

W dzisiejszym świecie Szymańskiego stał się tematem o ogromnym znaczeniu i zainteresowaniu szerokiego grona osób. Niezależnie od tego, czy ze względu na swój wpływ na społeczeństwo, politykę, technologię czy jakąkolwiek inną dziedzinę, Szymańskiego zdołał przyciągnąć uwagę milionów osób na całym świecie. Wraz ze stałym wzrostem globalizacji i łączności, Szymańskiego stał się istotnym tematem, który generuje debatę, refleksję i analizy w różnych sferach. W tym artykule będziemy dalej badać wpływ Szymańskiego i jego wpływ na różne aspekty naszego codziennego życia.

Szymańskiego
Osiedle Zawiercia
Państwo

 Polska

Województwo

 śląskie

Powiat

zawierciański

Miasto

Zawiercie

Przewodniczący

Ryszard Jędrzejak

Powierzchnia

0,369 km²

Populacja (2015)
• liczba ludności


2106

Strefa numeracyjna

32

Kod pocztowy

42-400

Tablice rejestracyjne

SZA

Położenie na mapie Zawiercia
Położenie na mapie

Szymańskiego – osiedle Zawiercia, położone w centralnej części miasta.

Charakterystyka

Szymańskiego jest osiedlem o charakterze mieszanym[1]. Liczy 43 zabudowania wielorodzinne, z czego 34 zostały wybudowane przed 1945 rokiem. W 2015 roku 33 spośród tych zabudowań wymagało remontu. Osiedle zamieszkiwało wówczas 2106 osób. Szymańskiego charakteryzuje się ponadprzeciętnym w stosunku do miasta poziomem bezrobocia i przestępczości[2], z tego powodu nazywane jest potocznie „dzielnicą cudów”[3].

W skład osiedla wchodzą ulice: Bohaterów Westerplatte, Leśna, Moniuszki, Niedziałkowskiego, Szymańskiego oraz w części Piłsudskiego[4].

Historia

Osiedle TAZ na początku XX wieku

Z uwagi na fakt, iż dużą część osiedla Szymańskiego zajmuje dawne osiedle TAZ, Szymańskiego jest jedną z najstarszych części Zawiercia[2]. W 1880 roku TAZ przystąpił do budowy domów mieszkalnych dla swoich pracowników. Założono przy tym, że przy każdym domu ma się znaleźć miejsce na zabudowania gospodarcze bądź podwórko[5]. Do 1897 roku oddano do użytku 72 domy, z czego 56 było murowanych[6]. Na tle miejscowości osiedle wyróżniało się przestrzennym uporządkowaniem, a także budynkami w stylu neogotyku o charakterze socjalnym: w 1902 roku oddano do użytku resursę, bibliotekę i restaurację, a w 1906 roku rozpoczęto budowę szkoły, łaźni i Domu Ludowego[7]. Budynki te zostały wzniesione z czerwonej cegły[8].

Z dwóch wojen światowych osiedle wyszło bez większych strat[8]. Około 1950 roku przy ulicy Nowotki (ob. Moniuszki) wzniesiono bloki w stylu socrealizmu[9][10].

Zabytki

Pałacyk Szymańskiego

Osiedle Szymańskiego jest obszarem Zawiercia, w którym jest zlokalizowanych najwięcej zabytków[2]. Do gminnej ewidencji zabytków wpisano:

Przypisy

  1. ↑ Zawiercie. Studium monograficzne, s. 69.
  2. ↑ a b c Lokalny Program Rewitalizacji Obszarów Miejskich na terenie Zawiercie na lata 2014 – 2020 (PROJEKT) , Urząd Miejski w Zawierciu .
  3. ↑ Patryk Drabek, Mieszkańcy chcą odmienić oblicze jednej z zawierciańskich dzielnic , Zawiercie Nasze Miasto, 20 czerwca 2011 .
  4. ↑ Osiedle Szymańskiego , Biuletyn Informacji Publicznej .
  5. ↑ Zawiercie i jego ulice, s. 10.
  6. ↑ Monografia Zawiercia, s. 179.
  7. ↑ Monografia Zawiercia, s. 178, 219.
  8. ↑ a b Monografia Zawiercia, s. 404.
  9. ↑ Monografia Zawiercia, s. 182.
  10. ↑ Zawiercie. Zarys rozwoju powiatu i miasta, s. 264.
  11. ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo śląskie , Narodowy Instytut Dziedzictwa, 31 stycznia 2025, s. 142 .

Bibliografia

  • Jerzy Abramski, Zawiercie i jego ulice, Zawiercie: Towarzystwo Miłośników Ziemi Zawierciańskej, 1991.
  • Jerzy Abramski, Zawiercie. Studium monograficzne, Zawiercie: Miejski Ośrodek Kultury „Centrum”, 1994, ISBN 83-902833-0-1.
  • Marek Grabania, Zawiercie: zarys rozwoju powiatu i miasta, Katowice: Wydawnictwo „Śląsk”, 1969.
  • Monografia Zawiercia, Zawiercie: Towarzystwo Miłośników Ziemi Zawierciańskej, 2003, ISBN 83-905651-5-3.
Zawiercie
Części miasta wg TERYT
Pozostałe obszary
Osiedla
Sołectwa

Herb Zawiercia