Tadeusz Bugayski

W tym artykule będziemy dalej badać Tadeusz Bugayski, temat, który w ostatnich latach wywołał duże zainteresowanie i debatę. Od jego początków po wpływ na dzisiejsze społeczeństwo, zbadamy wszystkie aspekty związane z Tadeusz Bugayski, aby zapewnić kompleksowy i kompletny przegląd. Poprzez wywiady, badania i analizy będziemy starali się lepiej zrozumieć ten temat i jego wpływ na różne obszary codziennego życia. Od jego znaczenia w środowisku akademickim po rolę w kulturze popularnej, Tadeusz Bugayski przyciągnął uwagę wielu osób i wygenerował szereg pytań i wątpliwości, które postaramy się rozwiać w tym artykule. Dołącz do nas w tej podróży pełnej odkryć i poznania Tadeusz Bugayski!

Tadeusz Bugayski, także Prus–Bugayski (ur. 26 września 1907, zm. 4 września 1990[1]) – polski prawnik, działacz emigracyjny, minister w emigracyjnych rządach Hugona Hankego i Antoniego Pająka.

Życiorys

Był synem sędziego Stanisława Bugayskiego, bratem Władysława Bugayskiego (1906-1943). Ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Jagiellońskim z tytułem doktora praw, był członkiem Korporacji Akademickiej Arcadia[2]. Przed II wojną światową pracował jako sędzia, m.in. w sądach grodzkich w Katowicach, Mysłowicach i Rybniku[3]. W styczniu 1939 został mianowany wiceprokuratorem okręgowym w Katowicach[4]. Uczestniczył w kampanii francuskiej w 1940, a swoje wspomnienia z tego czasu opublikował na łamach pisma Polska Walcząca (numery 1-4 z 1941). Po II wojnie światowej pozostał na emigracji. Był m.in. prezesem Zrzeszenia Sędziów i Prokuratorów RP w Londynie[5][6], wiceprezesem Zjednoczenia Polskiego w Wielkiej Brytanii[6] oraz wiceprzewodniczącym Komisji Skarbu Narodowego na Wielką Brytanię[7]. Od 1950 był sędzią Sądu Obywatelskiego w Londynie, w tym od 1954 jego wiceprezesem (zrzekł się mandatu w grudniu 1955)[8]. Zasiadał w IV Radzie Narodowej Rzeczypospolitej Polskiej (1951-1953)[6]. Należał do Niezależnej Grupy Społecznej. Z jej ramienia został w 1954 sygnatariuszem Aktu Zjednoczenia[9]. Po zerwaniu rozmów zjednoczeniowych poparł Augusta Zaleskiego i został członkiem Niezależnego Ruchu Społecznego, który wyodrębnił się z NGS[10]. Pod koniec 1954 został wybrany członkiem I Rady Rzeczypospolitej Polskiej, był jej wiceprzewodniczącym[11]. Od 8 sierpnia 1955 do 11 września 1955 był ministrem dla spraw obywateli polskich na obczyźnie i kierownikiem Ministerstwa Sprawiedliwości, od 11 września 1955 do 15 kwietnia 1957 pełnił te same funkcje w pierwszym rządzie Antoniego Pająka (od 28 marca 1957 jako p.o. ministra)[1]. Wszedł także w skład III Rady Rzeczypospolitej Polskiej (1963-1968), jako były członek rady ministrów[12].

Jest pochowany na The Downs Cemetery w Brighton[1].

Przypisy

  1. ↑ a b c Rządy Rzeczypospolitej polskiej. Tadeusz Bugayski
  2. ↑ K! Arcadia
  3. ↑ Tadeusz Pietrykowski Sądownictwo polskie na Śląsku 1922-1937, wyd. Katowice 1939, s. 39, 45, 50
  4. ↑ Dziennik Urzędowy Ministerstwa Sprawiedliwości, nr 3/1939, s. 50
  5. ↑ Rocznik Polonii. Poles Abroad. 1950, s. 43
  6. ↑ a b c Romuald Turkowski Parlamentaryzm polski na uchodźstwie 1945-1972, wyd. Sejmowe, Warszawa 2001, s. 295
  7. ↑ Informator Polaka w Wielkiej Brytanii, s. 4
  8. ↑ Karol Siemaszko Sąd Obywatelski w Londynie. Organizacja i orzecznictwo, wyd. Rys, Poznań 2013, s. 40, 44, 45
  9. ↑ Romuald Turkowski Parlamentaryzm polski na uchodźstwie 1945-1972, wyd. Sejmowe, Warszawa 2001, s. 135
  10. ↑ Romuald Turkowski Parlamentaryzm polski na uchodźstwie 1945-1972, wyd. Sejmowe, Warszawa 2001, s. 220
  11. ↑ Romuald Turkowski Parlamentaryzm polski na uchodźstwie 1945-1972, wyd. Sejmowe, Warszawa 2001, s. 223, 225
  12. ↑ Romuald Turkowski Parlamentaryzm polski na uchodźstwie 1945-1972, wyd. Sejmowe, Warszawa 2001, s. 226, 304
Rząd Hugona Hankego (1955)
W dniu zaprzysiężenia
Późniejsi członkowie rządu
Pierwszy rząd Antoniego Pająka (1955–1957)
W dniu zaprzysiężenia
Późniejsi członkowie rządu