Tadeusz Gicgier

Dziś Tadeusz Gicgier to temat, który budzi duże zainteresowanie w różnych obszarach. Zarówno w dzisiejszym społeczeństwie, jak i na polu zawodowym, Tadeusz Gicgier przyjął istotną rolę ze względu na jego wpływ na nasze codzienne życie. Od swoich początków do dzisiejszej ewolucji, Tadeusz Gicgier zdołał przyciągnąć uwagę ludzi w każdym wieku i nadal wywołuje debaty i dyskusje na różnych forach. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Tadeusz Gicgier, analizując jego znaczenie, implikacje i możliwy przyszły rozwój.

Tadeusz Gicgier
Data i miejsce urodzenia

19 września 1927
Łódź

Data i miejsce śmierci

4 maja 2005
Łódź

Zawód, zajęcie

pisarz, poeta, satyryk

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi

Tadeusz Gicgier (ur. 19 września 1927 w Łodzi, zm. 4 maja 2005 tamże[1]) – polski pisarz, poeta i satyryk.

Życiorys

Studiował filologię polską na Uniwersytecie Łódzkim. Jako poeta zadebiutował w 1948 roku. Był redaktorem łódzkiej i białostockiej rozgłośni Polskiego Radia[2]. Jest autorem scenariuszy do trzech filmów animowanych[3]. Zmarł po wielomiesięcznej walce z chorobą – czerniakiem.

Pochowany na Starym Cmentarzu przy ul. Ogrodowej w Łodzi, w części katolickiej.

Twórczość

Jest autorem trzydziestu książek, w tym dziesięciu zbiorów wierszy, siedmiu zbiorów reportaży literackich oraz kilku zbiorów satyr i fraszek[2]. Zbiór Satyry, fraszki, aforyzmy jest wyborem wierszy satyrycznych i fraszek wierszem i prozą publikowanych na przestrzeni dwudziestu pięciu lat w prasie satyrycznej i literackiej.

Poezja

  • Garść ziemi (1957)
  • Wyjmij mnie z czasu (1961)
  • Zimowy owoc (1968)
  • Ziemia białostocka i inne wiersze (1971)
  • Pamięć genetyczna (1977)
  • Przypowieści o podróży (1983)
  • Mój drugi dom (1989)
  • Nocny na Łódź Kaliską (1991)
  • Herbarium (1992)[1]
  • Wcielenia (1993)

Twórczość satyryczna

  • Moje boje (1963)
  • Szkiełko i oko (1970)
  • Zwierciadełka (1979)
  • Satyry, fraszki, aforyzmy (1986)
  • Gałązki, fraszki i aforyzmy (1988)
  • Pod okiem amora (1986)
  • Fraszka dopowie przysłowie (1991)
  • Absurdałki. Limeryki krajoznawcze, człekoznawcze i zwierzoznawcze – 1991
  • Trudno nie pisać satyry (1993) – antologia, współautor Jan Czarny
  • Mała rzecz a grzeszy (1998)

Powieści i opowiadania

  • Gorzkie wody (1967)
  • Człowiek na peronie (1979)
  • Wąwóz Belzebuba (1986)
  • Z różnych stron (1997)

Reportaże literackie

  • Zaczęło się od legendy (1968)
  • O człowieku, któremu wystarczył ogarek (1979)
  • Pasjonaci (1987)
  • Wędrując z mikrofonem. Dzielnice Łodzi (1994)
  • Opowieści o dawnych poetach Łodzi (1995)
  • Pierwsza bitwa i inne reportaże sieradzkie (1996)

Wyróżnienia

Przypisy

  1. ↑ a b filolog.uni.lodz.pl, s. 4. . .
  2. ↑ a b Tadeusz Gicgier. lo47.szkoly.lodz.pl. .
  3. ↑ Tadeusz Gicgier w bazie filmpolski.pl
  4. ↑ Jadwiga Czachowska, Alicja Szałagan, Współcześni polscy pisarze i badacze literatury, t. 3, G - J, 1994, s. 39 .