Tadeusz Krokowski

W tym artykule zbadamy różne aspekty Tadeusz Krokowski, analizując jego wpływ w różnych kontekstach i jego wpływ na dzisiejsze społeczeństwo. Od swoich początków do chwili obecnej Tadeusz Krokowski odgrywał fundamentalną rolę w codziennym życiu ludzi, będąc przedmiotem zainteresowania i debaty w wielu obszarach. Poprzez dogłębną i szczegółową analizę zbadamy kluczowe aspekty, które sprawiają, że Tadeusz Krokowski jest odpowiednim tematem wartym przestudiowania. Od jego implikacji w kulturze i historii po powiązanie z technologią i bieżącymi wydarzeniami, ten artykuł ma na celu przedstawienie wszechstronnej i kompletnej wizji Tadeusz Krokowski, w celu zapewnienia szerszego i wzbogacającego zrozumienia tego tematu.

Tadeusz Krokowski
podporucznik uzbrojenia rezerwy podporucznik uzbrojenia rezerwy
Data i miejsce urodzenia

4 września 1894
Stanisławów

Data i miejsce śmierci

między 20 a 22 kwietnia
Katyń

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Odznaczenia
Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Medal Brązowy za Długoletnią Służbę

Tadeusz Józef Albin Krokowski (ur. 4 września 1894 w Stanisławowie[1], zm. między 20 a 22 kwietnia[2] 1940 w Katyniu) – podporucznik uzbrojenia rezerwy Wojska Polskiego, doktor chemii, ofiara zbrodni katyńskiej[3].

Życiorys

Syn Zygmunta i Eleonory z Kucharskich. Absolwent Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie.

W okresie międzywojennym pracował jako adiunkt Zakładu Chemii Ogólnej z Oddziałem Chemii i Technologii Chemicznej Drewna Wydziału Rolniczo-Leśnego Uniwersytetu Poznańskiego[4]. Publikował w wydawnictwach naukowych[3].

W 1924 roku był oficerem rezerwy 41 pułku piechoty w stopniu podporucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1923 i 81 lokatą w korpusie oficerów rezerwy[5]. W 1934 był w kadrze 7 Oddziału Służby Uzbrojenia i podlegał pod PKU Poznań–Miasto[6].

W kampanii wrześniowej wzięty do niewoli radzieckiej. Według stanu na kwiecień 1940 był jeńcem obozu w Kozielsku[2]. Między 19 a 21 kwietnia 1940 przekazany do dyspozycji naczelnika smoleńskiego obwodu NKWD[2] – lista wywózkowa 032/2 poz. 61 nr akt 1348 z 16.04.1940[7]. Został zamordowany między 20 a 22 kwietnia 1940 przez NKWD w lesie katyńskim[2]. Zidentyfikowany podczas ekshumacji prowadzonej przez Niemców w 1943, zapis w dzienniku ekshumacji pod datą 26.05.1943[2]. Przy szczątkach Tadeusz Krokowskiego w mundurze oficerskim znaleziono dyplom doktorski, legitymację urzędnika państwowego, list, karty wizytowe, złotą obrączkę i medalik[8]. Polska lista PCK podaje, że przy Krokowskim znaleziono jeszcze fotografię, różaniec i podaje zamiast obrączki pierścionek z rubinem[9]. Figuruje na liście AM 254–3366 i liście Komisji Technicznej PCK pod numerem: GARF-122-03366. Nazwisko Krokowskiego znajduje się na liście ofiar (pod nr 3366) opublikowanej w Gońcu Krakowskim nr 170, w Nowym Kurierze Warszawskim nr 165 z 1943. Krewni do 1947 poszukiwali informacji przez Biuro Informacji i Badań Polskiego Czerwonego Krzyża w Warszawie.

Życie prywatne

Żonaty z Eugenią z Danhoferów, miał córki Krystynę i Danutę oraz synów Lesława i Ryszarda[1].

Upamiętnienie

5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień porucznika[10][11][12]. Awans został ogłoszony 10 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[13][14][15].

Krzyż Kampanii Wrześniowej – zbiorowe, pośmiertne odznaczenie pamiątkowe wszystkich ofiar zbrodni katyńskiej (1 stycznia 1986)

Ordery i odznaczenia

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ a b Kiński i inni, Katyń, Księga Cmentarna, 2000, s. 310.
  2. ↑ a b c d e УБИТЫ В КАТЫНИ, Москва Общество «Мемориал» – Издательство «Звенья» 2015, s. 424.
  3. ↑ a b Jędrzej Tucholski, Mord w Katyniu, 1991, s. 146.
  4. ↑ Skład Uniwersytetu Poznańskiego, Poznań 1938, s. 66.
  5. ↑ Rocznik Oficerski, Warszawa: MSWojsk., 1924, s. 228, 529.
  6. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw, Warszawa: MSWojsk., 1932, s. 195, 728.
  7. ↑ Jędrzej Tucholski, Mord w Katyniu, 1991, s. 691.
  8. ↑ Auswaertiges Amt – Amtliches Material Zum Massenmord Von Katyn, Berlin 1943, s. 254.
  9. ↑ Listy katyńskie w zasobie Archiwum Państwowego w Lublinie – Archiwum Państwowe w Lublinie , lublin.ap.gov.pl (pol.).
  10. ↑ Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. , web.archive.org, s. 173 (pol.).
  11. ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
  12. ↑ Zbrodnia katyńska, miedzy prawdą i kłamstwem , edukacja.ipn.gov.pl, 2008, s. 215 (pol.).
  13. ↑ „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”. Portal polskiej Policji. .
  14. ↑ Prezydent RP wziął udział w uroczystościach „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów” , prezydent.pl (pol.).
  15. ↑ Harmonogram odczytywania nazwisk osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie , policja.pl, s. 1-4 (pol.).

Bibliografia

  • Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
  • Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
  • Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.
  • УБИТЫ В КАТЫНИ, Москва Общество «Мемориал» – Издательство «Звенья» 2015, ISBN 978-5-78700-123-5.
  • Auswaertiges Amt – Amtliches Material Zum Massenmord Von Katyn, Berlin 1943.
  • Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
  • Mariusz Lesław Krogulski, Spuścizna minionych pokoleń, Tuchów 2005.
  • Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. T. 29. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego. Biblioteka Jagiellońska, 2006. ISBN 83-7188-899-6.