W tym artykule zagłębiamy się w fascynujący świat Tadeusz Kukiz, badając jego liczne aspekty, wpływ na społeczeństwo, jego ewolucję w czasie i znaczenie w obecnym kontekście. Od swoich początków do chwili obecnej Tadeusz Kukiz odegrał zasadniczą rolę w różnych obszarach, wywołując debaty, refleksje i emocje wśród tych, którzy go doświadczyli. Poprzez szczegółową analizę zbadamy jego wpływ na różne kultury, jego znaczenie w historii i jego projekcję na przyszłość. Nie ma znaczenia, czy Tadeusz Kukiz to osoba, temat, data czy jakikolwiek inny element, ponieważ jego znaczenie przekracza granice i otwiera nieskończone możliwości zrozumienia jego istoty i wpływu na otaczający nas świat.
![]() Tadeusz Kukiz – zdjęcie w „Tygodniku Prudnickim” z 2002 | |
Data i miejsce urodzenia |
9 maja 1932 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
14 maja 2015 |
Miejsce spoczynku | |
Zawód, zajęcie | |
Odznaczenia | |
![]() |
Tadeusz Kukiz (ur. 9 maja 1932 w Dębowicach w województwie tarnopolskim, zm. 14 maja 2015[1] we Wrocławiu[2]) – polski lekarz, popularyzator historii i kultury Kresów.
Urodził się 9 maja 1932 w Dębowicach[a] w województwie tarnopolskim w rodzinie przodownika Policji Państwowej w II Rzeczypospolitej, Mariana Kukiza i jego żony Anny. W dzieciństwie mieszkał w Uwinie, Łopatynie, Narajowie i Zborowie w województwie tarnopolskim. W 1940 r. jego ojciec został aresztowany przez NKWD, a w czerwcu 1941 r. zamordowany w więzieniu Brygidki we Lwowie w ramach masakr więziennych NKWD[3][4][5]. 13 kwietnia 1940 został z matką i siostrą zesłany do północno-wschodniego Kazachstanu, skąd powrócił w 1946 i zamieszkał w Jasionie koło Prudnika[6]. Ukończył I Liceum Ogólnokształcące w Prudniku[7]. W latach 1951–1957 studiował medycynę, najpierw na Uniwersytecie Palackiego w Ołomuńcu, później na akademiach medycznych w Zabrzu, Lublinie i Warszawie.
Przez prawie trzydzieści lat kierował oddziałem chorób wewnętrznych w szpitalu w Niemodlinie i kierował tamtejszym Kołem Polskiego Towarzystwa Lekarskiego. Ogłosił kilkanaście artykułów w profesjonalnej prasie medycznej.
Od początku działalności Towarzystwa Miłośników Lwowa i Kresów Południowo-Wschodnich współuczestniczył w pracach organizacyjnych, popularyzując historię i kulturę Kresów (prelekcje i wywiady, m.in. w Radiu Wrocław i Opole). Na łamach czasopism ogłaszał szkice poświęcone dziejom kilku miejscowości, z którymi związana była jego rodzina. Aktywnie uczestniczył w działalności Związku Sybiraków.
Przez wiele lat zajmował się losami obrazów maryjnych, przywiezionych po II wojnie światowej z archidiecezji lwowskiej oraz diecezji przemyskiej i łuckiej do Polski w nowych granicach. Prace na ten temat ogłaszał w prasie krajowej i polonijnej („Spotkania z Zabytkami”, „Semper Fidelis”, „Wrocławskie Wiadomości Kościelne”, „Kresy Literackie”, „Gość Niedzielny”, „Rocznik Lwowski”, „Wołanie z Wołynia”, londyński „Dziennik Polski i Dziennik Żołnierza” i in.).
Był członkiem Towarzystwa Przyjaciół Książki (oddział opolski) i Koła Miłośników Ekslibrisu we Wrocławiu.
W 2012 został uhonorowany przez ministra kultury i dziedzictwa narodowego Brązowym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. W 2013 otrzymał nagrodę Kustosz Pamięci Narodowej[8].
Tadeusz Kukiz został pochowany na Cmentarzu Ducha Świętego we Wrocławiu, nabożeństwo żałobne koncelebrował ksiądz Tadeusz Isakowicz-Zaleski[9].
Ojciec polskiego muzyka, aktora i polityka Pawła Kukiza.