Obecnie Tadeusz Materka jest bardzo istotnym tematem, który przyciąga uwagę osób w każdym wieku i o każdym zainteresowaniu. Wywierając znaczący wpływ na różne aspekty życia codziennego, Tadeusz Materka wywołał debaty, kontrowersje i duże zainteresowanie na poziomie globalnym. Od swoich początków po dzisiejszy wpływ, Tadeusz Materka pozostawił imponujący ślad w społeczeństwie, kulturze i historii. W tym artykule zbadamy różne aspekty Tadeusz Materka, od jego początków po dzisiejszy wpływ, analizując jego znaczenie i znaczenie w różnych kontekstach.
Data i miejsce urodzenia |
25 lutego 1927 |
---|---|
Data śmierci |
3 maja 2002 |
wojewoda rzeszowski | |
Okres |
od 1979 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Następca | |
Odznaczenia | |
![]() ![]() |
Tadeusz Materka (ur. 25 lutego 1927 w Łodzi, zm. 3 maja 2002) – polski działacz partyjny i państwowy, ekonomista, wicewojewoda piotrkowski (1976–1979), wojewoda rzeszowski (1979–1981), wiceprezes Najwyższej Izby Kontroli.
Syn Adama i Stefanii. Urodził się w 1927 roku w Łodzi, w rodzinie robotniczej, zdobył wykształcenie wyższe ekonomiczne. W latach 1950–1962 był kierownikiem działu, a następnie dyrektorem Przedsiębiorstwa Przemysłu Spożywczego w Łęczycy. W latach 1962–1963 był kierownikiem Powiatowego Inspektoratu Inwestycji w Prezydium PRN w Łęczycy. W latach 1963–1968 ponownie był dyrektorem Przedsiębiorstwa Przemysłu Spożywczego w Łęczycy. W latach 1966–1975 był prezesem komitetu powiatowego ZSL w Łęczycy. W latach 1968–1974 był prezesem Spółdzielni Ogrodniczej w Łęczycy, a w latach 1974–1975 był dyrektorem Oddziału Powiatowego Państwowego Zakładu Ubezpieczeń w Łęczycy. W 1975 roku objął fotel prezesa komitetu wojewódzkiego Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego w Sieradzu, a w latach 1976–1979 był wicewojewodą piotrkowskim. 25 czerwca 1979 roku został powołany na stanowisko wojewody rzeszowskiego[1]. W ostatnich dniach kwietnia 1981 został odwołany ze stanowiska wojewody w związku z przejściem do pracy w ZG CZR Spółdzielni „Samopomoc Chłopska”. W latach 1985–1991 pozostawał wiceprezesem Najwyższej Izby Kontroli, później przeszedł na emeryturę[2].
Odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (1999)[3] oraz Medalem za Długoletnie Pożycie Małżeńskie (1998)[4].
Żonaty z Cecylią (1927–2012), pochowani zostali na Cmentarzu Komunalnym Północnym w Warszawie[5].