W tym artykule chcemy skupić się na Tadeusz Miczka, temacie, który w ostatnim czasie przykuł uwagę wielu osób. Wraz z rozwojem świata Tadeusz Miczka stał się przedmiotem zainteresowania zarówno badaczy, profesjonalistów, jak i entuzjastów. W tym artykule będziemy starali się zbadać różne aspekty Tadeusz Miczka i jego wpływ na społeczeństwo, gospodarkę, kulturę i nie tylko. Uwzględnione zostaną różne perspektywy i opinie, aby zapewnić pełny przegląd Tadeusz Miczka i zagłębić się w jego dzisiejsze znaczenie. Mamy nadzieję, że krytycznym i analitycznym okiem zapewnimy naszym czytelnikom pełniejsze zrozumienie Tadeusz Miczka i jego znaczenia we współczesnym świecie.
| Data urodzenia | |
|---|---|
| profesor nauk humanistycznych | |
| Specjalność: edukacja medialna, filmoznawstwo, komunikacja kulturowa, kulturoznawstwo, literaturoznawstwo, medioznawstwo | |
| Alma Mater | |
| Habilitacja | |
| Profesura |
24 marca 1995[1] |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia | |
Tadeusz Miczka (ur. 1952[2]) – filmoznawca, medioznawca, kulturoznawca.
W latach 1985–1986 pracował na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Na uczelni tej w 1989 uzyskał habilitację z zakresu literaturoznawstwa i filmoznawstwa. W 1995 uzyskał tytuł profesora.
Z Uniwersytetem Śląskim w Katowicach związany od 1976. Pracował na Wydziale Filologicznym oraz na Wydziale Radia i Telewizji. W latach 1985–1986 również p.o. kierownika Zakładu Historii i Teorii Filmu a w latach 1990-1994 kierownik tegoż zakładu, współtworzył śląskie filmoznawstwo i medioznawstwo. Obecnie jest kierownikiem Zakładu Komunikacji Kulturowej (od początku jego istnienia).
Od 30 lat prowadzi badania z zakresu interdyscyplinarnie zorientowanego literaturoznawstwa, z teorii i historii filmu, telewizji i nowych mediów, estetyki porównawczej, komparatystyki kulturowej, komunikologii (komunikacji kulturowej), dziejów XX-wiecznych totalitaryzmów (związków kina z dwudziestowiecznymi totalitaryzmami), historii awangard artystycznych oraz edukacji filmowej i medialnej.
Współpracuje z uczelniami 26 krajów, w ostatnim czasie przede wszystkim uniwersytetami hiszpańskimi i Ameryki Środkowej i Południowej. Od 25 lat w Polsce i za granicą, na uniwersytetach w Meksyku, Włoszech, Czechach, Słowacji, na Litwie, w Macedonii, Niemczech, Włoszech wykłada zagadnienia kina i kultury audiowizualnej. Był stypendystą rządu włoskiego w mediolańskiej Scuola Superiore della Comunicazione Sociali — Università Cattolica del Sacro Cuore oraz pięciokrotnie włoskich uniwersytetów.
Autor i współautor 10 książek oraz ponad 200 artykułów naukowych, redaktor i współredaktor kilku publikacji zbiorowych, tłumacz tekstów z języka włoskiego i rosyjskiego.