Tadeusz Rolke

Obecnie Tadeusz Rolke jest bardzo istotnym tematem, który przykuł uwagę milionów ludzi na całym świecie. Wraz z postępem technologii i globalizacją, Tadeusz Rolke stał się stałym punktem dyskusji we wszystkim, od polityki po popkulturę. W tym artykule postaramy się dogłębnie przeanalizować wpływ Tadeusz Rolke na współczesne społeczeństwo, badając jego różne aspekty i to, jak wpływa on na nasze życie w sposób, którego być może nawet wcześniej nie rozważaliśmy. Poprzez zeznania, badania i opinie ekspertów chcemy rzucić światło na ten temat i zaoferować czytelnikom kompletną i zaktualizowaną wizję Tadeusz Rolke.

Tadeusz Rolke
Ilustracja
Tadeusz Rolke (2025)
Data i miejsce urodzenia

24 maja 1929
Warszawa

Narodowość

polska

Dziedzina sztuki

fotografia artystyczna

Odznaczenia
Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa
Tadeusz Rolke (2008)
Tadeusz Rolke z Lechem Emfazym Stefańskim podczas „Mironaliów” (Warszawa, 15 czerwca 2008)
Tadeusz Rolke (2018)
Tadeusz Rolke (2025)
Tadeusz Rolke z egzemplarzami albumu Tadeusz Rolke. Fotografie warszawskie (wyd. 2019)
Tadeusz Rolke podpisuje książkę (2025)
Tadeusz Rolke z Andą Rottenberg (15 marca 2025)
Tadeusz Rolke podczas wernisażu wystawy Zbiór A, z wnuczką Małgorzatą (Warszawa, 15 marca 2025)

Tadeusz Rolke (ur. 24 maja 1929 w Warszawie) – polski artysta fotografik, prekursor polskiej fotografii reportażowej.

Biografia

Syn Tadeusza Rolke, dyrektora administracyjnego Ratusza Miasta Stołecznego Warszawy, oraz Zofii Rolke[1]. Uczęszczał do szkoły powszechnej Heleny Chełmońskiej w Warszawie, po wybuchu II wojny światowej kontynuował naukę w ramach tajnego nauczania. Był członkiem Szarych Szeregów, uczestnikiem powstania warszawskiego na Mokotowie Dolnym (pseud. „Wilk”). Po 2 września 1944 trafił do obozu przejściowego w Pruszkowie, po czym został wywieziony na roboty przymusowe w głąb Niemiec: poprzez obóz przejściowy we Frankfurcie nad Odrą trafił do pracy we wsi Dobbrikow w Brandenburgii. Następnie został wysłany przez administrację niemiecką w okolice Chwalimia w gminie Kargowa, później do Mościsk koło Sierpca. Ewakuowany pod Pruszcz Gdański, doczekał wkroczenia Armii Czerwonej w Nowym Porcie w Gdańsku, skąd powrócił do Warszawy w kwietniu 1945.

Uczył się w warszawskim Gimnazjum im. Hugona Kołłątaja, potem w Gimnazjum im. Tadeusza Reytana. Nie został przyjęty na Uniwersytet Warszawski z powodu niewłaściwego pochodzenia społecznego. Studiował krótko filozofię, a następnie historię sztuki na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim w Lublinie. Przyjęty na II rok historii sztuki na Wydziale Historii Uniwersytetu Warszawskiego. Więziony w okresie stalinizmu pod nieprawdziwym zarzutem udziału w nielegalnej organizacji „Ruch Uniwersalistów”, mającej rzekomo na celu obalenie ustroju państwowego. Skazany na 7 lat więzienia, przebywał w Zakładzie Karnym w Barczewie i Zakładzie Karnym w Iławie, zwolniony na mocy amnestii w 1954. Z powodu oskarżeń politycznych nie mógł kontynuować studiów.

Kariera zawodowa

Początki jego twórczości przypadły na lata 50. XX w. W fotografii reportażowej starał się oddawać polską rzeczywistość, tworzyć interwencyjną fotografię reportażową. Zajmował się m.in. warunkami życia Cyganów w podwarszawskich miejscowościach. Rejestrował też życie artystyczne stolicy. Publikował w tygodnikach „Stolica", „Świat" oraz w miesięcznikach „Polska” i „Ty i Ja”. Fotografował modę dla „Przekroju”, ukazującego się wówczas w Krakowie. Od 1970 r. przebywał na emigracji w Niemczech. Jego prace znalazły się na łamach „Sterna”, „Die Zeit”, „Der Spiegel” i „Art”. W Polsce ponownie w latach 80. Autor wystaw fotograficznych, m.in.: „Świat to teatr”, „Przemoc, seks, nostalgia” i in. Przewodniczył jury Konkursu Polska Fotografia Prasowa '99. Współpracował z „Magazynem Gazety Wyborczej” i wykładał na Wydziale Dziennikarstwa Uniwersytetu Warszawskiego oraz w Warszawskiej Szkole Fotografii Mariana Schmidta. Współzałożyciel wydawnictwa „edition.fotoTAPETA”, mającego siedzibę w Warszawie i Berlinie.

25 czerwca 2010 został odznaczony Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”[2].

W 2013 był jednym z dwóch głównych bohaterów filmu Dziennik z podróży (reż. Piotr Stasik)[3]. Tadeusz Rolke 2018.jpg W 2021 został laureatem Złotego artKciuka 2021 przyznawanego na Interdyscyplinarnym Festiwalu Sztuk Miasto Gwiazd[4].

Jest członkiem Związku Polskich Artystów Fotografików.

W warszawskiej Galerii Le Guern 15 marca 2025 otwarto wystawę "Zbiór A" poświęcona twórczości Tadeusza Rolke[5].

Życie prywatne

Był żonaty z historyczką sztuki Wiesławą Bąblewską (1930–2017)[6]. Ma córkę Judytę i wnuczkę Małgorzatę. Mieszka w Warszawie, na Mokotowie.

Publikacje książkowe

Przypisy

  1. ↑ Robert Jarosz: Tadeusz Rolke – biografia. artmuseum.pl. .
  2. ↑ Gloria Artis dla Tadeusza Rolke. mkidn.gov.pl, 2010-06-28. .
  3. ↑ Dziennik z podróży. Piotr Stasik , Ninateka (pol.).
  4. ↑ XIII Interdyscyplinarny Festiwal Sztuk Miasto Gwiazd , Portal Urzędu Miasta Żyrardowa (ang.).
  5. ↑ Prywatne archiwum fotografii Tadeusza Rolke w warszawskiej galerii , dzieje.pl .
  6. ↑ Wiesława Bąblewska-Rolke. nekrologi.wyborcza.pl, 2017-02-21. .

Bibliografia

  • Robert Jarosz: Tadeusz Rolke – biografia. artmuseum.pl. .
  • Targ, ryby i pstryk! (Rozmowę z Tadeuszem Rolke przeprowadziła Verena Majchrowska; „Przekrój” 2002, nr 21, s. 25–27);
  • Barbara Kosińska, Rolke – jeden z wielu możliwych („Nowe Książki” 2007, nr 1, s. 39–41);
  • Moje lubelskie lata. Z Tadeuszem Rolke rozmawia Wioletta Wejman Grupa „Zamek”. Konteksty, wspomnienia, archiwalia, Lublin 2009, s. 307–309;
  • Dobrze czuję się na starych uliczkach, choćby na Lwowskiej (rozmowę z Tadeuszem Rolke przeprowadził Bartosz Bator; „Dziennik. Polska, Europa, świat” 2009, nr 133, dodatek „Warszawa", s. 4–5);
  • Prawda fotografii (rozmowę z Tadeuszem Rolke przeprowadziła Justyna Kopińska; „Wprost”, 2009, nr 26, s. 68–69);
  • Ucieczka w modę (rozmowę z Tadeuszem Rolke przeprowadził Jacek Tomczuk; „Newsweek Polska”, 2013, nr 20, s. 86–89);
  • Chris Niedenthal, Tadeusz Rolke („Forbes” 2015, nr 2, s. 160–164);
  • I widzisz, ze to jest fota. Z Tadeuszem Rolke rozmawia Dorota Jarecka („Nowe Książki”, 2015, nr 8, s. 4–7);
  • Rzetelny kadr (rozmowę z Tadeuszem Rolke przeprowadziła Kalina Błażejowska; „Tygodnik Powszechny”, 2015, nr 40, s. 62–66);
  • Czułość (z Tadeuszem Rolke rozmawia Justyna Dąbrowska; „Wysokie Obcasy” – dodatek do „Gazety Wyborczej”, 2016, nr 50, s. 44–47);
  • Pejzaże twarzy. Z Tadeuszem Rolkem rozmawiają Agnieszka Sabor i Piotr Kosiewski („Odra”, 2017, nr 2, s. 75–78);
  • Magdalena Dubrowska, Powiedz razem z Tadeuszem Rolkem: będzie dobrze! („Gazeta Wyborcza” 2018, nr 190, dodatek „Co Jest Grane”, s. 11);
  • Łatwo zrobione zdjęcia szybko odchodzą w niepamięć (z Tadeuszem Rolke rozmawiała Małgorzata Piwowar; „Rzeczpospolita” 2018, nr 227, s. 22–23);
  • Jędrzej Nowicki, 90 lat Warszawy Rolkego („Gazeta Wyborcza” 2019, nr 64, dodatek „Gazeta Stołeczna”, s. 8);
  • Rzecz o uczuciach / Tadeusz Rolke. Rozmawia Dawid Karpiuk („Newsweek Polska” 2023, nr 23, s. 88–91).

Linki zewnętrzne