Tadeusz Ruttié
W tym artykule będziemy odkrywać fascynujący świat Tadeusz Ruttié i jego wiele aspektów. Tadeusz Ruttié to temat, który przykuł uwagę osób w każdym wieku i o każdym pochodzeniu, ponieważ ma znaczący wpływ na nasze codzienne życie. W tym artykule zagłębimy się w różne wymiary Tadeusz Ruttié, badając jego historię, znaczenie dzisiaj i potencjalny wpływ w przyszłości. Dodatkowo przeanalizujemy różne perspektywy i opinie na temat Tadeusz Ruttié, dając szerokie i obiektywne spojrzenie na ten temat. Przygotuj się na podróż pełną odkryć i poznania Tadeusz Ruttié!
| Pełne imię i nazwisko |
Tadeusz Martynin Joachim Ruttié |
|---|---|
| Data urodzenia |
2 lipca 1904 |
| Data i miejsce śmierci |
26 maja 1985 |
| Alma Mater | |
| Praca | |
| Styl | |
| Odznaczenia | |
| |
Tadeusz Martynin Joachim Ruttié lub Tadeusz de Ruttié (ur. 2 lipca 1904, zm. 26 maja 1968 w Wielkiej Brytanii)[1] – polski architekt.
Życiorys
Pochodził z francuskiej rodziny Routier, przybyłej na ziemie polskie prawdopodobnie w XVIII wieku i osiadłej w Warszawie[2] Jeden z jego przodków, generał Andrzej Ruttié, w 1827 otrzymał nobilitację wraz z herbem o nazwie Bojomir[2].
W latach 1918–1920 walczył w wojnie polsko-bolszewickiej w szeregach 1. pułku ułanów i za bohaterstwo na polu walki otrzymał później Krzyż Walecznych[1].
W następnych latach kontynuował naukę. Rozpoczął studia na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej. W 1933 uzyskał dyplom inżyniera architekta[1]. Następnie podjął pracę w wyuczonym zawodzie. Zaprojektował m.in. kościół Matki Boskiej Zwycięskiej na Górze Borkowskiej w Krakowie. Świątynia ta uchodzi za jedno z najciekawszych dokonań polskiego modernizmu sakralnego[3].
W okresie międzywojennym wstąpił do Stowarzyszenie Architektów Rzeczypospolitej Polskiej (SARP). Był członkiem Oddziału Warszawskiego organizacji[1].
W 1939 został zmobilizowany z przydziałem do 7. pułku ułanów. W stopniu podporucznika brał udział w kampanii wrześniowej. Po przedostaniu się do Francji w 1940 został skierowany do polskiego Ośrodka Oficerów Kawalerii. Po kapitulacji Francji przeniesiony do Wielkiej Brytanii i przydzielony do dowództwa Dywizjonu Pociągów Pancernych[1].
Po zakończeniu II wojny światowej – wobec zniszczeń wojennych, jakim uległa stolica Polski – razem z gronem przebywających w Anglii polskich architektów i urbanistów uczestniczył w pracach nad „Szkicowym planem zabudowania Warszawy”. Powstały w latach 1945–1946 tzw. „Plan londyński” nigdy – nawet we fragmentach – nie został wykorzystany przez władzę ludową[4].
On sam nie wrócił już do kraju. Pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii. Zamieszkał w Londynie. Po śmierci spoczął na cmentarzu North Sheen w podlondyńskiej gminie Richmond upon Thames[1].
Dokonania
- Kościół Matki Boskiej Zwycięskiej na Górze Borkowskiej w Krakowie przy ul. Zakopiańskiej 86 (1936–1939)[1]
- Kamienica w Warszawie przy ul. Racławickiej 17 (1939) – współautor: Stefan Żychoń[1]
Konkursy
- Projekt szkicowy Oddziału PKO w Poznaniu (1934) – współautor: Kazimierz Lichtenstein (III nagroda)[5]
Odznaczenia
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h SARP ↓
- ↑ a b PSB-G ↓.
- ↑ Cymer 2023 ↓, ¶ „Strzelisty modernizm”; Korzeniowska 2023 ↓, ¶ „Zapewnić słońce...”.
- ↑ Huzarska-Szumiec 2023 ↓.
- ↑ Nadolny 2006 ↓, s. 97.
Bibliografia
- Anna Cymer: Kościół w mieście. culture.pl, 2023-11-07. . (pol.).
- Magda Huzarska-Szumiec: „Plan londyński. Niezrealizowana wizja odbudowy Warszawy (1945–1946)”. dzieje.pl, 2023-12-23. . (pol.).
- Laura Korzeniowska: Modernizm – samo zło?. Adeste, 2023-05. . (pol.).
- Andrzej Nadolny. Gmach banku PKO w Poznaniu w 70. rocznicę powstania. „Ochrona Zabytków”. Nr 4, s. 97–102, 2006. ISSN 0029-8247.
- Tadeusz Martynin Joachim Ruttié. Pamięci Architektów Polskich, 2018-01-04. . (pol.).
- Ruttié. Polski Słownik Biograficzno-Genealogiczny, 2021-01-05. . (pol.).