Tadeusz Semeniuk

W dzisiejszym świecie Tadeusz Semeniuk przyjął fundamentalną rolę w społeczeństwie. Niezależnie od tego, czy jest to temat dyskusji, bohater ważnego wydarzenia, czy też postać reprezentatywna w konkretnym obszarze, Tadeusz Semeniuk przykuwa uwagę ludzi na całym świecie. Od wpływu na kulturę popularną po wpływ na politykę, Tadeusz Semeniuk okazał się istotnym tematem, który zasługuje na analizę i dyskusję. W tym artykule zagłębimy się w świat Tadeusz Semeniuk i zbadamy jego znaczenie i wpływ na różne aspekty codziennego życia.

Tadeusz Semeniuk
Przewodniczący Prezydium Miejskiej Rady Narodowej Kłodzka
Okres

od 10 czerwca 1965
do 30 kwietnia 1967

Przynależność polityczna

Polska Zjednoczona Partia Robotnicza

Poprzednik

Narcyz Mieczkowski

Następca

Tadeusz Kazanowski

Tadeusz Semeniuk – działacz partyjny, członek PZPR, radny Miejskiej Rady Narodowej, ósmy przewodniczący Prezydium Miejskiej Rady Narodowej Kłodzka w latach 1965–1967[1].

W 1954 został wybrany do Miejskiej Rady Narodowej w Kłodzku. W latach 1958–1962 był wiceprzewodniczącym jej prezydium, a następnie w 1965 objął jego kierownictwo, po odwołaniu Narcyza Mieczkowskiego[2]. W tym czasie polepszeniu uległa sytuacja w gospodarce miejskiej. Wybudowano nową zajezdnię PKS przy ulicy Dusznickiej oraz zmodernizowano dworzec autobusowy w centrum miasta. Poprawie uległa także sytuacja mieszkaniowa w mieście dzięki oddaniu do użytku bloków mieszkalnych w nowo wybudowanych osiedlach: im. Gustawa Morcinka i Nysa. Mimo to nie zaspokajało to potrzeb wszystkich mieszkańców Kłodzka, których liczba stale rosła, biorąc pod uwagę dalszą rozbiórkę domów na Starym Mieście.

30 kwietnia 1967 został odwołany z funkcji włodarza miasta. W tym samym roku miało miejsce załamanie się w mieście budownictwa mieszkalnego[3].

Przypisy

  1. S. Mróz, Wykaz władców i władz. Okres po II wojnie światowej, Kłodzko. Dzieje miasta, pod red. R. Gładkiewicza, Kłodzko 1998, s. 225.
  2. Kłodzko. Dzieje miasta, pod red. R. Gładkiewicza, Kłodzko 1998, s. 225.
  3. Kłodzko. Dzieje miasta, s. 166.

Bibliografia