Tadeusz Strójwąs

W tym artykule szczegółowo zbadamy temat Tadeusz Strójwąs, analizując jego znaczenie w dzisiejszym społeczeństwie i jego wpływ na różne aspekty naszego życia. Od jego powstania i ewolucji po wpływ na kulturę popularną, poprzez zaangażowanie w sposób, w jaki odnosimy się do otaczającego nas świata. Przeanalizujemy także opinie ekspertów i różne perspektywy istniejące wokół Tadeusz Strójwąs, aby zapewnić globalną i kompletną wizję tego szerokiego i złożonego tematu. Idąc tym tropem, zagłębimy się w głęboką refleksję, która pomoże nam lepiej zrozumieć znaczenie Tadeusz Strójwąs w bieżącym kontekście.

Tadeusz Strójwąs
Data i miejsce urodzenia

1940
Maleszowa

Ambasador RP w Jemenie
Okres

od 14 lipca 2003
do 30 czerwca 2006

Następca

Henryk Piaszczyk

Tadeusz Strójwąs (niekiedy zapisywany Strojwąs; ur. 1940[1] w Maleszowej[2]) – polski dyplomata, orientalista, dziennikarz; ambasador RP w Jemenie (2003–2006).

Życiorys

Ukończył orientalistykę ze specjalnością arabistyki na Uniwersytecie Jagiellońskim (1957–1964) oraz studia podyplomowe z dziennikarstwa na Uniwersytecie Warszawskim[3][4].

Pracował krótko jako reporter radiowy. W Ministerstwie Spraw Zagranicznych pracował od 1964, m.in. w wydziale ds. Bliskiego Wschodu, Departamencie Prasy, Departamencie Organizacji Międzynarodowych. Pracował w Międzynarodowej Komisji Nadzoru i Kontroli w Laosie i Wietnamie. Następnie był zatrudniony przez Program Rozwoju Narodów Zjednoczonych (UNDP) w Genewie oraz w Jemenie Południowym i Mongolii (1970–1975). Przebywał także w polskich przedstawicielstwach: przy Biurze ONZ w Genewie (1980–1984), przy Światowej Organizacji Żywnościowej (FAO) w Rzymie (1988–1992) i przy Unii Europejskiej w Brukseli (1997–2001). Negocjował ochronę środowiska, edukację i badania naukowe w ramach procesu akcesyjnego Polski do UE. Po powrocie z Brukseli pracował w Departamencie Unii Europejskiej i Obsługi Negocjacji Akcesyjnych na stanowisku I radcy[3][4]. Od 14 lipca 2003 do 30 czerwca 2006 ambasador RP w Jemenie[5][6], akredytowany także w Erytrei[3][4][7]. W późniejszym okresie aktywny w działalności medialnej i społecznej[4].

Poza arabskim posługuje się językami: angielskim, rosyjskim; francuskim[3].

Przypisy

  1. ↑ Barbara Wizimirska (red.), Rocznik Polskiej Polityki Zagranicznej, Warszawa: Polski Instytut Spraw Międzynarodowych, 2004, s. 328, ISSN 1230-4794.
  2. ↑ Lid, Zakochany we Franciszce. Promocja książki Franciszka z Krasińskich Wettyn w Kielcach, echodnia.eu, 12 marca 2013 .
  3. ↑ a b c d Komisja Spraw Zagranicznych /nr 95/ Biuletyn nr 1899/IV, orka.sejm.gov.pl, 10 czerwca 2003 .
  4. ↑ a b c d Zbigniew Landowski, Arabistyka w PRL (1945–1990): Narodziny, historia, modernizacja, Episteme, 21 grudnia 2021, s. 765–766, ISBN 978-83-67049-17-7 .
  5. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 14 lipca 2003 r. nr Z. 110-22-2003 w sprawie mianowania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2003 r. nr 38, poz. 555).
  6. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 29 maja 2006 r. nr Z. 110-29-2006 w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2006 r. nr 52, poz. 564).
  7. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 17 grudnia 2009 r. o zmianie postanowienia w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2009 r. nr 11, poz. 116).