Takashi Miike

Obecnie Takashi Miike stał się tematem o dużym znaczeniu w społeczeństwie. Od momentu pojawienia się Takashi Miike wywołał zainteresowanie i debatę w różnych obszarach, generując sprzeczne opinie i dogłębne analizy. Jego wpływ nie ogranicza się do jednego sektora, ale przenika różne aspekty życia codziennego, wpływając na wszystko, od polityki po kulturę popularną. Dlatego też istotne jest głębsze zagłębienie się w znaczenie i implikacje Takashi Miike, aby zrozumieć jego prawdziwy zakres i móc zająć się jego długoterminowymi konsekwencjami. W tym artykule szczegółowo zbadamy różne wymiary Takashi Miike, a także jego wpływ na dzisiejsze społeczeństwo.

Takashi Miike
三池 崇史
Ilustracja
Miike podczas 64. MFF w Cannes (2011).
Data i miejsce urodzenia

24 sierpnia 1960
Yao

Zawód

reżyser, scenarzysta, producent, aktor

Lata aktywności

od 1991

Takashi Miike (jap. 三池 崇史 Miike Takashi; ur. 24 sierpnia 1960 w Yao) – japoński reżyser, scenarzysta, producent i aktor filmowy.

Życiorys

Jego rodzina pochodziła z regionu Kumamoto. Dziadkowie opuścili Japonię przed wojną i spędzili ją w Chinach i Korei (ojciec reżysera urodził się w Seulu). Po wojnie powrócili do Japonii i osiedlili się w Osace.

Takashi dorastał w małym miasteczku Yao na przedmieściach Ōsaki w ubogiej rodzinie. W tym czasie przeżył fascynację motorami, którą przerwał dopiero groźny wypadek.

W wieku 18 lat rozpoczął studia w Yokohama Hōsō Eiga Senmon Gakkō (Yokohama Academy of Visual Arts and Broadcast), uczelni założonej przez Shōheia Imamurę. Powodem takiej decyzji był brak egzaminów wstępnych. Nie był pilnym studentem i gdy uczelnia miała wytypować jednego ze studentów do lokalnej telewizji jako asystenta reżysera (nieodpłatne i w związku z tym nieatrakcyjne zajęcie), padło na zwykle nieobecnego Miike. Przez następne 10 lat pracował w telewizji, między innymi jako asystent reżysera. W 1987 roku został asystentem samego Imamury na planie filmu Rajfur.

Jako reżyser zadebiutował w 1991 roku filmem Squal! Miniskirt Patrol Force. Jak wielu innych, młodych reżyserów – skorzystał z fali popularności V-cinema: niskobudżetowych, kręconych techniką wideo filmów akcji. Pierwszym filmem kinowym wyreżyserowanym przez Miike’a było Shinjuku kuroshakai: Chaina mafia sensō z 1995 roku, a następnie Gra wstępna z 1999 roku. Film ten został dostrzeżony za granicą na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Rotterdamie i otrzymał nagrody FIPRESCI i KNF. Jest również pierwszym filmem wyreżyserowanym przez Miike’a, który był dystrybuowany w Stanach Zjednoczonych, dzięki czemu filmy z dnia na dzień zyskały miano kultowych. Dorobek reżysera jest ogromny i obejmuje kilkadziesiąt filmów – z czego w latach 2001–2002 wyreżyserował aż czternaście.

Styl i znaki firmowe

Filmy wyreżyserowane przez Takashiego Miike słyną przede wszystkim z przerysowanej przemocy i łamania seksualnych tabu. Ponadto zarówno dwuznaczne, jak i oryginalne, kończą często w jeszcze bardziej szokujący i dziwaczny sposób. Prawie wszystkie jego dojrzałe filmy zawierają wątki z życia reżysera. Szczególnie w nostalgiczny sposób traktuje dziecięcych bohaterów swoich filmów. Do ulubionych aktorów Miike należą: Renji Ishibashi, Sho Aikawa, Riki Takeuchi, Ren Ōsugi oraz Susumu Terajima.

Filmografia

Jako reżyser

  • 1991:
    • Last Run: Ai no uragiri no 100-oku yen shissō! Ferrari 250 GTO (jap. ラスト・ラン 愛と裏切りの百億円 疾走！フェラーリ２５０ＧＴＯ Rasuto ran: Ai to uragiri no hyaku-oku en shissō! Feraari 250 GTO)
    • Toppū! Minipato-tai: Eyecatch Junction (jap. 突風！　ミニパト隊　アイキャッチ・ジャンクション Toppū! Minipato-tai: Aikyatchi Jankushon)
    • Lady Hunter: Koroshi no Prelude (jap. レディハンター　殺しのプレュード Redi-hantā: Koroshi no pureryūdo)
  • 1992: Ningen-kyōki: Ai to ikari no ringu (jap. 人間兇器　愛と怒りのリング)
  • 1993:
    • Bodyguard Kiba (jap. ボディガード牙 Bodigādo Kiba)
    • Oretachi wa tenshi ja nai (jap. 俺達は天使じゃない)
    • Oretachi wa tenshi ja nai 2 (jap. 俺達は天使じゃない２)
  • 1994:
    • Shinjuku Outlaw (jap. 新宿アウトロー Shinjuku autorō)
    • Bodyguard Kiba: Shura no mokushiroku (jap. 修羅の黙示録　ボディーガード牙 Bodigādo Kiba: Shura no mokushiroku)
  • 1995:
    • Daisan no gokudō (jap. 第三の極道)
    • Shura no mokushiroku 2: Bodyguard Kiba (jap. 修羅の黙示録２　ボディーガード牙 Shura no mokushiroku 2: Bodigādo Kiba)
    • Naniwa yōkyōden (jap. なにわ遊侠伝)
    • Shinjuku-kuroshakai: China Mafia sensō (jap. 新宿黒社会　チャイナ　マフィア戦争 Shinjuku-kuroshakai: Chaina mafia sensō)
  • 1996:
    • Shin-daisan no gokudō: Boppatsu Kansai gokudō Wars!! (jap. 新・第三の極道　勃発　関西極道ウォーズ！！ Shin-daisan no gokudō: Boppatsu Kansai gokudō Uōzu!!)
    • Shin-daisan no gokudō II (jap. 新・第三の極道ＩＩ)
    • Jingi naki yabō (jap. 仁義なき野望)
    • Pine Nuts: Rakkasei (jap. ピイナッツ　落華星 Piinattsu rakkusei)
    • Kenka no hanamichi: Ōsaka saikyō densetsu (jap. 喧嘩の花道　大阪最強伝説)
    • Gokudō sengokushi: Fudō (jap. 極道戦国志　不動)
  • 1997:
    • Kishiwada shōnen gurentai: Chikemuri junjō-hen (jap. 岸和田少年愚連隊　血煙り純情篇)
    • Jingi naki yabō 2 (jap. 仁義なき野望２)
    • Gokudō kuroshakai RAINY DOG (jap. 極道黒社会　ＲＡＩＮＹ　ＤＯＧ)
    • Full metal gokudō (jap. ＦＵＬＬ　ＭＥＴＡＬ　極道)
  • 1998:
    • Chūgoku no chōjin (jap. 中国の鳥人)
    • Andoromedia (jap. アンドロメデイア　ａｎｄｒｏｍｅｄｉａ)
    • Blues Harp (jap. ＢＬＵＥＳ　ＨＡＲＰ)
    • Kishiwada shōnen gurentai: Bōkyō (jap. 岸和田少年愚連隊　望郷)
  • 1999:
    • Gra wstępna (jap. オーディション Ōdishon)
    • Tennen shōjo man (jap. 天然少女万)
    • Nihon kuroshakai (jap. 日本黒社会)
    • Silver: Shirubā (jap. シルバー　ＳＩＬＶＥＲ)
    • Żywi lub martwi (jap. ＤＥＡＤ　ＯＲ　ＡＬＩＶＥ 犯罪者; Dead or Alive: Hanzaisha)
    • Sararyman Kintarō (jap. サラリーマン金太郎 Sararīman Kintarō)
    • Tennen shōjo man next: Yokohama hyaku-ya hen (jap. 天然少女萬NEXT-横浜百夜篇)
  • 2000:
    • Tsukamoto Shin’ya ga Ranpo suru (jap. 塚本晋也が乱歩する)
    • Tajū jinkaku tantei saiko (jap. 多重人格探偵サイコ)
    • Miasto zagubionych dusz (jap. 漂流街　ＴＨＥ　ＨＡＺＡＲＤ　ＣＩＴＹ Hyōryū-gai)
    • Tengoku kara kita otoko-tachi (jap. 天国から来た男たち)
    • Dead or Alive 2: Tōbōsha (jap. ＤＥＡＤ　ＯＲ　ＡＬＩＶＥ　２　逃亡者)
  • 2001:
    • Zuiketsu gensō: Tonkararin yume densetsu (jap. ずい穴幻想 トンカラリン夢伝説)
    • Kikuchi-jō monogatari: Sakimori-tachi no uta (jap. 鞠智城物語　防人たちの唄)
    • Family
    • Visitor Q (jap. ビジターＱ Bijitā Q)
    • Ichi zabójca (jap. 殺し屋１ Koroshiya 1)
    • Agitator (jap. 荒ぶる魂たち Araburu tamashī-tachi)
    • The Happiness of the Katakuris (jap. カタクリ家の幸福 Katakuri-ke no kōfuku)
  • 2002:
    • Dead or Alive: Final
    • Onna kunishū ikki (jap. おんな　国衆一揆)
    • Sabu (jap. ＳＡＢＵ　さぶ)
    • Graveyard of Honor (jap. 新・仁義の墓場 Shin-jingi no hakaba)
    • Kin’yū hametsu Nippon: Tōgenkyō no hito-bito (jap. 金融破滅ニッポン 桃源郷の人々)
    • Pandōra (jap. パンドウラ)
    • Jitsuroku – Andō noboru kyōdō-den: Rekka (jap. 実録・安藤昇侠道伝 烈火)
    • Pāto-taimu tantei (jap. パートタイム探偵)
  • 2003:
  • 2004:
    • Zebraman (jap. ゼブラーマン Zeburāman)
    • Pāto-taimu tantei 2 (jap. パートタイム探偵 2)
    • Three... Extremes (jap. 三更2 Saam gaang yi) (segment Box)
    • Izo
    • Ultraman Max (jap. ウルトラマンマックス Urutoraman makkusu)
    • Yōkai daisensō (jap. 妖怪大戦争)
  • 2006:
    • Big Bang Love, Juvenile A (jap. ４６億年の恋 46-okunen no koi)
    • Waru (jap. 悪)
    • Mistrzowie horroru, odcinek Imprint (jap. インプリント ～ぼっけえ、きょうてえ～ Inpurinto ~bokke kyote~)
    • Waru: kanketsu-hen
    • Taiyo no kizu (jap. 太陽の傷)
  • 2007:
    • Sukiyaki Western Django (jap. スキヤキ・ウエスタン ジャンゴ Sukiyaki wesutān jango)[1]
    • Crows Zero (jap. クローズZERO Kurōzu Zero)
    • Like a Dragon (jap. 龍が如く 劇場版 Ryu ga Gotoku Gekijōban)
    • Zatoichi (jap. 座頭市 Zatōichi) (spektakl)
    • Detective Story (jap. 探偵物語 Tantei monogatari)
  • 2008:
    • God’s Puzzle (jap. 神様のパズル Kamisama no pazuru)
    • K-tai Investigator 7 (jap. ケータイ捜査官7 Keitai Sōsakan 7)
  • 2009:
    • Yatterman (jap. ヤッターマン Yattaaman)
    • Crows Zero 2 (jap. クローズZERO 2 Kurōzu Zero 2)
  • 2010:
    • 13 zabójców (jap. 十三人の刺客 Jûsan-nin no shikaku)[2]
    • Zebraman 2: Attack on Zebra City (jap. ゼブラーマン -ゼブラシティの逆襲 Zeburāman -Zebura Shiti no Gyakushū)
  • 2011:
    • Ninja Kids!!! (jap. 忍たま乱太郎 Nintama Rantarō)
    • Hara-Kiri: Death of a Samurai (jap. 一命 Ichimei)
  • 2012:
    • Ace Attorney (jap. 逆転裁判 Gyakuten Saiban)
    • For Love’s Sake (jap. 愛と誠 Ai to makoto)
    • Lekcja zła (jap. 悪の教典 Aku no kyōten)[3]
  • 2013:
    • Shield of Straw (jap. 藁の楯 Wara no Tate)
    • The Mole Song: Undercover Agent Reiji (jap. 土竜の唄　潜入捜査官 REIJI Mogura no uta – sennyu sosakan: Reiji)
  • 2014:
  • 2015:
    • The Lion Standing in the Wind (jap. 風に立つライオン Kaze ni tatsu Raion)
    • Gokudō Daisensō (jap. 極道大戦争)
  • 2016:
    • Terra Formars (jap. テラフォーマーズ Tera Fōmāzu)
    • Mogura no uta: Hong Kong kyōsō-kyoku (jap. 土竜の唄 香港狂騒曲)
  • 2017:

Jako aktor

O ile nie zaznaczono inaczej, filmy reżyserowane przez samego Miike.

  • 1989: Czarny deszcz (reż. Shōhei Imamura) jako robotnik w fabryce
  • 1996: Kenka no hanamichi: Ōsaka saikyō densetsu jako ofiara
  • 1997: Kishiwada shōnen gurentai: Chikemuri junjō-hen jako mężczyzna w czerwonych spodniach pobity przez Riichiego
  • 1998: Yomigaeru kinrō 2: Fukkatsu-hen (reż. Takeshi Watanabe)
  • 2000: Isola: Tajuu jinkaku shōjo (reż. Toshiyuki Mizutani)
  • 2001:
    • Araburu tamashii-tachi
    • Nikutai keibiin: Sakareta seifuku (reż. Naoto Kumazawa)
  • 2002:
    • Shin jingi no hakaba jako człowiek z pistoletem w restauracji
    • Koroshiya 1: The Animation Episode 0 (reż. Shinji Ishidaira) jako głos Kakihary
  • 2003:
  • 2004: Koi no mon (reż. Suzuki Matsuo)
  • 2005:

Przypisy

  1. ↑ Sukiyaki Western Django, Fundacja Sztuki Arteria , piecsmakow.pl (pol.).
  2. ↑ 13 zabójców, Fundacja Sztuki Arteria , piecsmakow.pl (pol.).
  3. ↑ Lekcja zła, Fundacja Sztuki Arteria , piecsmakow.pl (pol.).
  4. ↑ Po moim trupie, Fundacja Sztuki Arteria , piecsmakow.pl (pol.).

Bibliografia

  • Pitrus A. Kino agresji. „Kino”. Nr 6, 2005. 
  • Wywiad z Takashim Miike: Chcę szokować ludzi. „Film”. nr 7, 2005. 
  • Thomas Patrick Mes: Agitator: The Cinema of Takashi Miike. FAB Press, o.O. o.J.. ISBN 1-903254-22-1.

Linki zewnętrzne

Wywiady

Filmy w reżyserii Takashiego Miike
1990–99
2000–09
2010–19
2020–29
Seriale TV