Tallulah Bankhead

W tym artykule szczegółowo zbadamy temat Tallulah Bankhead i jego implikacje w dzisiejszym społeczeństwie. Od jego początków do dzisiejszego wpływu, przeanalizujemy różne aspekty związane z Tallulah Bankhead i jego znaczeniem w różnych obszarach. Poprzez dokładne badania i analizy będziemy starali się lepiej zrozumieć rolę, jaką odgrywa Tallulah Bankhead w naszym życiu i jak wpływa na sposób, w jaki myślimy, działamy i odnosimy się do otaczającego nas świata. Dodatkowo dokładnie przeanalizujemy opinie ekspertów i aktualne trendy dotyczące Tallulah Bankhead, aby zapewnić kompleksowy i aktualny pogląd na ten niezwykle istotny temat.

Tallulah Bankhead
Ilustracja
Tallulah Bankhead (1941)
Imię i nazwisko

Tallulah Brockman Bankhead

Data i miejsce urodzenia

31 stycznia 1902
Huntsville

Data i miejsce śmierci

12 grudnia 1968
Nowy Jork

Zawód

aktorka

Współmałżonek

John Emery
(1937–1941; rozwód)

Lata aktywności

1918–1968

Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Tallulah Brockman Bankhead (ur. 31 stycznia 1902 w Huntsville, zm. 12 grudnia 1968 w Nowym Jorku) – amerykańska aktorka filmowa, teatralna i telewizyjna.

Laureatka nagrody Stowarzyszenia Nowojorskich Krytyków Filmowych dla najlepszej aktorki za rolę Constance „Connie” Porter w dramacie wojennym Alfreda Hitchcocka Łódź ratunkowa (Lifeboat, 1944). 8 lutego 1960 otrzymała własną gwiazdę w Alei Gwiazd w Los Angeles znajdującą się przy 6141 Hollywood Boulevard[1][2].

Życiorys

Urodziła się w Huntsville w stanie Alabama jako córka Adelaide Eugenii „Ady” Bankhead (z domu Sledge) i Williama Brockmana Bankheada[3].

W wieku 15 lat przesłała swoje zdjęcie do „Picture Play” i wygrała konkurs piękności. Wkrótce wyjechała do Nowego Jorku. W 1918 trafiła na Broadway jako Gladys Sinclair w przedstawieniu Gospodarstwo gołębi[4], a także na ekran w trzech niemych dramatach – Kto kochał go najbardziej? (Who Loved Him Best?) w roli Nell, Kiedy mężczyźni zdradzają (When Men Betray) jako Alice Edwards i Trzydzieści na tydzień (Thirty a Week) w reżyserii Harry’ego Beaumonta u boku Toma Moore’a jako Barbara Wright. W 1923 wystąpiła po raz pierwszy na West Endzie. W ciągu następnych ośmiu lat wystąpiła w kilkunastu przedstawieniach wystawianych w Londynie, w tym They Knew What They Wanted Sidneya Howarda (1924) jako Amy.

Pojawiła się w wielu filmach fabularnych Paramount Pictures pomimo swojej niechęci do Hollywood[5], Zbrukana dama (Tarnished Lady, 1931) w reż. George’a Cukora jako Nancy Courtney czy Szatan zazdrości (Devil and the Deep, 1932) z udziałem takich gwiazd, jak Gary Cooper, Cary Grant czy Charles Laughton. Powróciła na ekran jako pracownica na stanowisku starszej hostessy w komedii muzycznej Franka Borzage Stage Door Canteen (1943).

W tragedii Williama Shakespeare’a Antoniusz i Kleopatra (1937) została obsadzona w broadwayowskiej roli Kleopatry. Za rolę Reginy Giddens w broadwayowskiej sztuce Lilian Hellman Lisie gniazdo (The Little Foxes, 1939) magazyn „Variety” uznał ją za najlepszą aktorkę roku[6]. W 1961 była nominowana do nagrody Tony Award za rolę tytułową w sztuce Midgie Purvis[7].

Do historii przeszedł sposób, w jaki wymawiała frazę „Hello, Dahling”[8].

Bankhead była biseksualistką[9][10]. Przypisywano jej romanse z Gretą Garbo, Joan Crawford i Billie Holiday.

Zmarła 12 grudnia 1968 na zapalenie płuc.

Przypisy

  1. ↑ Tallulah Bankhead. Hollywood Walk of Fame. . (ang.).
  2. ↑ Richard Dougherty, Hollywood Star Walk: Tallulah Bankhead, „Los Angeles Times”, 13 grudnia 1968 (ang.).
  3. ↑ Tallulah Bankhead (1902–1968). Find a Grave. . (ang.).
  4. ↑ Tallulah Bankhead. Internet Broadway Database. . (ang.).
  5. ↑ Tallulah Bankhead. Rotten Tomatoes. . (ang.).
  6. ↑ Paula Apanowicz: Tallulah Bankhead – talent i ekstrawagancja. OldCamera.pl. . (pol.).
  7. ↑ Tallulah Bankhead Awards. Internet Broadway Database. . (ang.).
  8. ↑ Natalia Jeziorek: Niech pan sobie nie wyobraża, że to czegokolwiek mnie nauczyło! Skandalistka Tallulah Bankhead. Gazeta.pl. . (pol.).
  9. ↑ Tallulah Bankhead w bazie Notable Names Database (ang.)
  10. ↑ Recommended Bisexual Biographies. Bi Writers Association. . . (ang.).

Bibliografia

  • Jeffrey L. Carrier: Tallulah Bankhead: A Bio–Bibliography. Nowy Jork: Greenwood Press, 1991, s. 296. ISBN 978-0274939381.
  • Judith Mackrell: Flappers: Six Women of a Dangerous Generation. Nowy Jork: Sarah Crichton Books, 2013, s. 512. ISBN 978-0-330-52952-5.

Linki zewnętrzne

Nagroda Stowarzyszenia Nowojorskich Krytyków Filmowych dla najlepszej aktorki