Obecnie Tamara Wiszniewska stał się tematem o ogromnym znaczeniu i znaczeniu w naszym społeczeństwie. Jego wpływ obejmuje różne obszary, od zdrowia i technologii po kulturę i politykę. Tamara Wiszniewska wzbudził duże zainteresowanie opinii publicznej oraz wywołał debaty i refleksje na temat jego implikacji i konsekwencji. W tym artykule szczegółowo przeanalizujemy różne wymiary Tamara Wiszniewska i jego wpływ na nasze życie. Od jego początków po ewolucję w czasie, poprzez możliwe przyszłe scenariusze, zagłębimy się w ten ekscytujący świat, aby pełniej zrozumieć znaczenie Tamara Wiszniewska we współczesnym społeczeństwie.
![]() Tamara Wiszniewska (ok. 1939) | |
Data i miejsce urodzenia |
20 grudnia 1919 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Zawód |
aktorka, tancerka |
Współmałżonek |
Władysław Mikosz |
Lata aktywności |
1934–1939 |
Tamara Wiszniewska (ur. 20 grudnia 1919 w Dubnie, zm. 1 kwietnia 1981 w Rochester) – polska przedwojenna aktorka filmowa i tancerka.
Urodziła się na Wołyniu. Niektóre źródła podają 1 kwietnia 1919 jako datę jej urodzin. Pochodziła z mieszanej rodziny, ojciec – Siergiej Wiszniewski był Ukraińcem, matka – Lidia Tarnawska była Polką. Miała dwie młodsze siostry. Gimnazjum ukończyła w Łucku, dokąd przeprowadziła się rodzina. W 1934 Tamara Wiszniewska przeniosła się do swojej ciotki w Warszawie i rozpoczęła naukę w szkole tańca scenicznego Tacjanny Wysockiej[1]. Początkowo występowała pod imieniem Mira. Szybko została zaangażowana do zespołu występującego w nocnych lokalach oraz teatrach, i została dostrzeżona. W listopadzie 1935 wypatrzył ją niemiecki reżyser Paul Wegner i zaproponował rolę w polsko-niemieckim filmie August Mocny. Zaraz po tym otrzymała rólkę w ekranizacji powieści z 1909, pod tytułem Trędowata. Na fali popularności filmu Trędowata (1936) zapadła decyzja o nakręceniu jego kontynuacji, pod tytułem Ordynat Michorowski (1937). W związku z realizacją kontynuacji Wiszniewska poznała Władysława Mikosza, również zaangażowanego w realizację tego filmu[2].
29 września 1937 poślubiła kierownika produkcji Władysława Mikosza[1] (spotkali się również na planie Trójki hultajskiej). Po zakończeniu II wojny światowej wyemigrowała z mężem do Stanów Zjednoczonych, gdzie wiele lat pracowała jako tłumaczka i recepcjonistka w Rochester.
Zmarła na skutek choroby nowotworowej w 1981 i została pochowana na Mount Hope Cemetery, gdzie później spoczął także jej mąż (zm. 1994)[2].