Obecnie Teheran 43 to temat, który zyskał duże znaczenie w dzisiejszym społeczeństwie. Od dłuższego czasu Teheran 43 jest przedmiotem debat i badań, budząc zainteresowanie naukowców, specjalistów i ogółu ludzi. Ten artykuł ma na celu zagłębienie się w różne aspekty Teheran 43, analizując jego wpływ na różne aspekty codziennego życia. Poprzez wyczerpującą analizę staramy się zapewnić czytelnikowi szczegółowe i aktualne informacje na temat Teheran 43, aby promować pełniejsze i wzbogacające zrozumienie tego zjawiska.
Gatunek | |
---|---|
Data premiery |
8 lipca 1981 |
Kraj produkcji | |
Język | |
Czas trwania |
146 min[1] |
Reżyseria | |
Scenariusz |
Aleksandr Ałow |
Główne role |
Igor Kostolewski |
Muzyka |
Georges Garvarentz |
Zdjęcia |
Walentin Żelezniakow |
Scenografia |
Jewgienij Czerniajew |
Kostiumy |
Lidija Nowi |
Montaż |
Catherine Kelber |
Produkcja |
Georges Cheyko |
Wytwórnia |
Mosfilm |
Dystrybucja |
Goskino (ZSRR) |
Teheran 43 (ros. Тегеран-43 Tiegieran-43, fr. Téhéran 43, nid d’espions, niem. Killer sind immer unterwegs) – radziecko-francusko-szwajcarski film szpiegowski z 1981 roku w reżyserii Aleksandra Ałowa i Władimira Naumowa. Zdjęcia kręcono w Baku, Moskwie i Paryżu.
Film opowiada o próbie zamachu na przywódców koalicji antyhitlerowskiej (tzw. wielkiej trójki) – prezydenta USA Franklina Delano Roosevelta, premiera Wielkiej Brytanii Winstona Churchilla i przywódcę ZSRR Józefa Stalina w trakcie konferencji teherańskiej (1943). Plan ten zostaje udaremniony przez radzieckiego oficera wywiadu Andrieja Borodina. W czasie pobytu w Teheranie Borodin poznaje Francuzkę Marie, z którą przeżywa krótki, lecz namiętny romans. Fabuła przenosi się 40 lat później i rozgrywa się w Paryżu. Tam jeszcze raz losy osób w dramatyczny sposób zostają ze sobą splątane. Były niemiecki zabójca również zakochał się we Francuzce w 1980 roku. Ale Françoise gra w podwójną grę. Francuski inspektor policji Foche, próbuje rozwikłać zagadkę, której źródła sięgają wydarzeń, które miały miejsce w Teheranie w 1943 roku.
Źródło: [2]
Opracowanie: Studio Opracowań Filmów w Warszawie
Reżyseria: Maria Piotrowska
Tekst: Krystyna Albrecht
Dźwięk: Stanisław Uszyński
Montaż: Anna Szatkowska
Kierownictwo produkcji: Wojciech Rakowski
Obsada:
Źródło:[3]
Nagroda | Kategoria | Wynik | Źródło |
---|---|---|---|
XIV Wszechzwiązkowy Festiwal Filmowy | Nagroda Główna | Wygrana | [1] |
XII Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Moskwie | Złoty Medal | Wygrana |