Teodor Laskarys
Dziś stajemy przed niezwykle istotnym tematem, który zainteresował miliony ludzi na całym świecie. Teodor Laskarys wywołał wielką debatę i niezliczone opinie i refleksje w różnych kontekstach i obszarach. Jest to temat, który stał się zasadniczym elementem dyskusji publicznej, zarówno w sferze politycznej, jak i kulturalnej. Dlatego tak istotne jest zgłębienie tego tematu, zbadanie jego implikacji i szczegółowej analizy jego znaczenia w dzisiejszym społeczeństwie. W tym artykule staramy się rzucić światło na Teodor Laskarys i zająć się różnymi perspektywami, które pozwalają nam zrozumieć jego znaczenie i wpływ na świat, w którym żyjemy.
Teodor Laskarys, Lascaris, hrabia (zm. 1785) – generał major wojsk litewskich w służbie polskiej.
Pochodził z rodziny weneckiej, z greckimi korzeniami. Był synem Alberta Jerzego i Wiktorii San Martini, bratankiem biskupa Jerzego.
W 1738 przybył ze swoim stryjem do Polski. Zaciągnął się do wojsk litewskich, otrzymał stopień podpułkownika 2 Regimentu Pieszego (4 stycznia 1763), następnie przeszedł do 6 Regimentu Pieszego, gdzie służył w stopniu pułkownika (12 czerwca 1777). Otrzymał dymisję z wojska w stopniu generała majora (26 marca 1781)[1].
W 1764 roku uzyskał polski indygenat[2].
Poślubił Annę z Zabiełłów, córkę Antoniego i Zofii z Niemirowiczów-Szczyttów (córka kasztelana mścisławskiego Józefa)[3]. Miał córkę Zofię i synów[4]: Wojciecha (znany również jako Albert, major adiutant z 1812 roku[5], jego żoną była Franciszka, córka malarza Antoniego Albertrandiego)[6][7], Jerzego Antoniego (oficera Legii Nadwiślańskiej, ur. ok. 1777, zginął 1808 pod Sarogossą)[8] i Teodora (ojca poety Jerzego).
Przypisy
- ↑ Machynia, Rakutis i Srzednicki 1999 ↓, s. 433.
- ↑ Edward Rawicz, Indygenat w Polsce za Stanisława Augusta, w: Rocznik Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Przemyślu za rok 1924, Przemyśl 1924, s. 53.
- ↑ Niemirowiczowie-Szczyttowie h. Jastrzębiec T.Żychliński, Złota Księga Szlachty Polskiej, Rocznik IV, Poznań 1882, s. 363-364;
- ↑ Machynia, Rakutis i Srzednicki 1999 ↓, s. 357.
- ↑ Gembarzewski 1905 ↓, s. L.
- ↑ M. J. Minakowski: Wojciech Laskarys. sejm-wielki.pl. . (pol.).
- ↑ Jadwiga Rudnicka. Biblioteka Stanisława Augusta na Zamku Warszawskim : dokumenty. „Archiwum Literackie”. XXVI, s. 291, 1988. PAN IBL. (pol.).
- ↑ Pachoński 1998 ↓, s. 164.
Bibliografia
- Franciszek Stopniak, Jerzy Laskarys, w: Polski Słownik Biograficzny, tom XVI, 1971 (informacje przy życiorysie stryja)
- Henryk P. Kosk – Generalicja polska, tom I, Oficyna Wydawnicza "Ajaks", Pruszków 2001, ISBN 83-87103-81-0
- Mariusz Machynia, Valdas Rakutis, Czesław Srzednicki: Wojsko Wielkiego Księstwa Litewskiego. T. II. Kraków: Wydawnictwo Naukowe, 1999, seria: Oficerowie Rzeczypospolitej Polskiej Obojga Narodów 1777–1794. Spisy. ISBN 83-7188-239-4.
- Jan Pachoński: Oficerowie Legionów Polskich 1796-1807. T. 2: Słownik biograficzny oficerów Legionów Polskich 1796-1807. Kraków: Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 1998. ISBN 83-7188-003-0.
- Bronisław Gembarzewski: Wojsko Polskie 1807–1814. Warszawa; Kraków: Gebethner i Wolff, 1905.