Tero Pitkämäki

Obecnie Tero Pitkämäki to temat, który przykuł uwagę wielu ludzi na całym świecie. Od wpływu na społeczeństwo po konsekwencje dla kultury popularnej, Tero Pitkämäki okazał się tematem ciągłego zainteresowania i znaczenia. W tym artykule przyjrzymy się różnym aspektom Tero Pitkämäki i temu, jak odcisnął swoje piętno na różnych obszarach współczesnego życia. Od swoich początków do obecnej ewolucji Tero Pitkämäki był przedmiotem debaty, analiz i refleksji. Dołącz do nas w tej wycieczce po Tero Pitkämäki i odkryj jego znaczenie w dzisiejszym świecie.

Tero Pitkämäki
Ilustracja
Tero Pitkämäki podczas mityngu Bislett Games 2010 w Oslo
Data i miejsce urodzenia

19 grudnia 1982
Ilmajoki

Wzrost

195 cm

Informacje klubowe
Klub

Nurmon Urheilijat

Trener

Hannu Kangas

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Finlandia
Igrzyska olimpijskie
brąz Pekin 2008 rzut oszczepem
Mistrzostwa świata
złoto Osaka 2007 rzut oszczepem
srebro Moskwa 2013 rzut oszczepem
brąz Pekin 2015 rzut oszczepem
Mistrzostwa Europy
srebro Göteborg 2006 rzut oszczepem
brąz Barcelona 2010 rzut oszczepem
brąz Zurych 2014 rzut oszczepem
Młodzieżowe mistrzostwa Europy
brąz Bydgoszcz 2003 rzut oszczepem
Multimedia w Wikimedia Commons

Tero Kristian Pitkämäki (ur. 19 grudnia 1982 w Ilmajoki) – fiński lekkoatleta specjalizujący się w rzucie oszczepem.

Czterokrotny uczestnik igrzysk olimpijskich – w 2004 zajął ósme miejsce[1], w 2008 zdobył brązowy medal[2], w 2012 był piąty[3][4], a w 2016 nie przebrnął eliminacji. Złoty, srebrny i brązowy medalista mistrzostw świata[5][6], trzykrotnie stawał na podium czempionatu Starego Kontynentu[7][8]. W 2005 oraz 2007 zwyciężał w zawodach światowego finału lekkoatletycznego[9]. Trzynastokrotny medalista mistrzostw Finlandii (8 medali złotych – 2004, 2005, 2006, 2007, 2010, 2013, 2016, 2017, 3 srebrne – 2003, 2008, 2015 i 2 brązowe – 2009, 2012) oraz reprezentant kraju w meczach międzypaństwowych, pucharze Europy i drużynowym czempionacie Europy[9]. Triumfator Diamentowej Ligi w 2015 roku. W 2006 ukończył studia i uzyskał tytuł inżyniera elektryka[10]. Zwycięzca plebiscytu European Athlete of the Year Trophy w roku 2007 – oszczepnik był pierwszym fińskim lekkoatletą, który triumfował w tym konkursie[11]. Za swojego największego sportowego rywala uważa Norwega Andreasa Thorkildsena[12], który jest jego przyjacielem[13].

Rekord życiowy: 91,53 (26 czerwca 2005, Kuortane) – rezultat ten jest jedenastym wynikiem w historii światowej lekkoatletyki[14].

Kariera

Początki

O karierze lekkoatletycznej marzył od dzieciństwa[12]. Sport zaczął uprawiać jako dziecko, a pierwszy raz wystartował jako 12-latek – w 1994 używając oszczepu o wadze 400 gramów zajął pierwsze miejsce w konkursie w Ilmajoki[15]. Na początku roku 2000 zdobył srebrny medal w halowych mistrzostwach Finlandii juniorów[9], a pod koniec roku debiutując w dużej międzynarodowej imprezie odpadł w eliminacjach mistrzostw świata juniorów w Santiago[16]. W kolejnym sezonie był piąty na juniorskim czempionacie Starego Kontynentu[17]. Pierwszy sukces na arenie międzynarodowej odniósł w roku 2003 zdobywając w Bydgoszczy brąz mistrzostw Europy młodzieżowców, przegrywając Rosjaninem Aleksandrem Iwanowem oraz Igorem Janikiem, który podczas tych zawodów wynikiem 82,54 ustanowił (nieaktualny już) rekord Polski w kategorii młodzieżowców[18][19].

2004

Od początku sezonu 2004 oszczepnik startował tylko w Finlandii – wyjątkiem był mecz młodzieżowców przeciwko Hiszpanii w Barcelonie 9 lipca (zwycięstwo z wynikiem 83,32) oraz mityng w Tallinnie 21 lipca (druga lokata z wynikiem 79,70)[15]. 1 sierpnia w miejscowości Vaasa zdobył pierwszy w karierze tytuł mistrza swojego kraju[20]. Tydzień później zajął trzecie miejsce w mityngu Weltklasse Zürich[9]. W eliminacjach, podczas igrzysk olimpijskich, uzyskał trzeci rezultat w grupie B i z wynikiem 82,04 awansował do finału[1]. 28 sierpnia na stadionie olimpijskim w Atenach w drugiej serii uzyskał swój najlepszy wynik – 83,01 – i został ostatecznie sklasyfikowany na ósmej lokacie[21]. W 2004 pobiegł także w biegu maratońskim[12].

2005

W swoim czwartym starcie w roku 2005, podczas mityngu w Kuortane 26 czerwca, pierwszy raz w karierze uzyskał wynik ponad 90 metrów ustawiając rekord życiowy rezultatem 91,53[9]. 17 lipca zdobył drugi złoty medal mistrzostw Finlandii, a w ostatnim starcie przed mistrzostwami świata wygrał z wynikiem 90,54 (podczas zawodów w Oslo)[15]. Fin, który jako jedyny oszczepnik obok Rosjanina Siergieja Makarowa w sezonie przekroczył granicę 90 metrów[22], był faworytem czempionatu rozgrywanego w Helsinkach[23]. W eliminacjach, które odbyły się 9 sierpnia, z wynikiem 82,21 zajął drugie miejsce za Makarowem[24]. W rundzie finałowej w pierwszej serii Fin uzyskał wynik 75,44, a swój najlepszy rezultat osiągnął w czwartej próbie uzyskując 81,27[25]. Będący faworytem zawodów oszczepnik[23] zajął ostatecznie czwarte miejsce[25]. Złoto mistrzostw przypadło Estończykowi Andrusowi Värnikowi, srebro zdobył Norweg Andreas Thorkildsen, a brąz Rosjanin Siergiej Makarow[24]. Po mistrzostwach Pitkämäki wygrał m.in. zawody w Zurychu (88,71) i Berlinie (89,32)[9], a w ostatnim starcie w sezonie zwyciężył w światowym finale lekkoatletycznym z wynikiem 91,33[26]. W ciągu całego sezonu wygrał 12 z 16 zawodów, w których startował[26].

2006

Sezon rozpoczął od zwycięstwa w Seinäjoki 21 maja osiągając wynik 88,41[9]. Niespełna miesiąc później, 24 czerwca, uzyskał najlepszy rezultat w sezonie posyłając oszczep na odległość 91,11[15]. Tydzień po tym sukcesie zwyciężył w zawodach superligi pucharu Europy – mimo tego zespół Finlandii spadł do I ligi[27]. Przed zaplanowanymi na początek sierpnia mistrzostwami Europy[7] wygrał zawody w Paryżu, był drugi w Rzymie oraz ponownie został mistrzem kraju[9]. Na czempionacie Starego Kontynentu w Göteborgu w eliminacjach zajął czwarte miejsce z wynikiem 83,78[7]. Finał odbywał się 9 sierpnia – Fin po rzucie w pierwszej serii (swoim najlepszym w całym konkursie) na odległość 86,44 objął prowadzenie jednak w drugiej kolejce rezultat 87,37 dał pozycję lidera Norwegowi Andreasowi Thorkildsenowi[28]. Thorkildsen poprawił się w ostatniej próbie rzucając 88,78 i zostając mistrzem Europy – Fin uplasował się na drugim miejscu, a brązowy medal zdobył Jan Železný z Czech, który miał tylko jeden udany rzut (w pierwszej serii na odległość 85,92)[7][28]. Po mistrzostwach oszczepnik wystartował jeszcze pięciokrotnie zwyciężając w Zurychu oraz Helsinkach[9].

2007

Fin po zwycięstwie w mistrzostwach świata

W swoim starcie w sezonie oszczepnik z wynikiem 87,78 zwyciężył 3 czerwca w Kuortane, a 15 czerwca poprawił się o równy metr wygrywając mityng Bislett Games w Oslo z rezultatem 88,78[9]. 13 lipca w Rzymie podczas mityngu Golden Gala Pitkämäki źle wykonał rzut w wyniku czego oszczep poleciał za bardzo w lewo i trafił francuskiego skoczka w dal Salima Sdiriego[29][30]. Ostatecznie w mityngu oszczepnik uplasował się na drugim miejscu[31]. W kolejnych dniach Fin nie mógł otrząsnąć się po wypadku[30] jednak już 22 lipca z wynikiem 91,23 (trzecim najlepszym w karierze) wygrał zawody w Lapinlahti[9]. 31 sierpnia w eliminacjach mistrzostw świata na stadionie w Osace uzyskał rezultat 80,62 (dziesiąty wśród startujących) i awansował do finału czempionatu, który zaplanowano na 2 września[32]. W finale na stadionie Nagai po pierwszej serii zajmował czwartą lokatę, a w drugiej próbie po rzucie na odległość 89,16 objął prowadzenie[5]. W ostatniej próbie uzyskał swój najlepszy wynik w zawodach – 90,33 – i wyprzedzając Norwega Andreasa Thorkildsena i Amerykanina Breauxa Greera zdobył tytuł mistrza świata[5]. Złoto Pitkämäkiego było pierwszym medalem z najcenniejszego kruszcu wywalczonym przez Fińskiego oszczepnika od roku 1999 kiedy w światowym czempionacie zwyciężył Aki Parviainen[33]. Na koniec sezonu jako pierwszy Fin oraz drugi oszczepnik w historii wygrał prestiżowy plebiscyt European Athlete of the Year Trophy[11].

2008

Oszczepnik pierwszy raz w sezonie wystąpił na zawodach 25 maja zajmując w Kuortane drugie miejsce z wynikiem 86,89[9]. W dalszej części sezonu startował m.in. w Berlinie (pierwsze miejsce), Oslo (trzecia lokata) oraz Rzymie (zwycięstwo)[15]. 27 lipca na mistrzostwach Finlandii zajął drugą pozycję przegrywając z Tero Järvenpää, który wynikiem 86,68 ustanowił rekord życiowy[34]. W ostatnim występie przed igrzyskami w Pekinie wygrał zawody w Lappeenrancie osiągając rezultat 84,30[15]. Eliminacje rzutu oszczepem na igrzyskach olimpijskich odbyły się 21 sierpnia[2]. Fin startował w grupie B i osiągnął wynik 82,61 (minimum kwalifikacyjne to 82,50) awansując z trzecim rezultatem do finału[35]. Dwa dni później, podczas konkursu finałowego, w pierwszej serii uzyskał wynik 83,75 i zajmował trzecią lokatę za prowadzącym od początku Andreasem Thorkildsenem i swoim rodzajem Tero Järvenpää[36]. Dzięki rzutowi w ostatniej kolejce Pitkämäkiego wyprzedził jeszcze Łotysz Ainārs Kovals, który uzyskał swój nowy rekord życiowy wynikiem 86,64[36]. W ostatniej serii Fin posłał oszczep na odległość 86,16, przesunął się na trzecie miejsce i ostatecznie zdobył brązowy medal[36]. Mistrzem olimpijskim został Norweg Thorkildsen, który w przedostatniej serii wynikiem 90,57 ustanowił rekord olimpijski, a srebro przypadło Kovalsowi[2]. Po igrzyskach był drugi w Zurychu oraz podczas meczu przeciwko Szwedom w Helsinkach i wygrał mityng w Brukseli[9]. 14 września, w ostatnim starcie w sezonie, zajął trzecie miejsce podczas światowego finału lekkoatletycznego w Stuttgarcie[37].

2009

Na początku sezonu zajął trzecie miejsce w zawodach w Seinäjoki[15] oraz wygrał mityng ISATF w Berlinie[38]. Tydzień po zawodach w Niemczech wygrał, 21 czerwca, w Bergen rywalizację oszczepników podczas I ligi drużynowych mistrzostw Europy uzyskując wynik 86,78[39]. W dalszej części sezonu tryumfował m.in. w Oslo oraz był drugi na zawodach w Rzymie i Paryżu[9]. W eliminacjach na mistrzostwach świata, 21 sierpnia, Fin nie uzyskał wymaganego minimum (82,00) i do finału awansował z 4. odległością uzyskując w swojej trzeciej próbie wynik 81,65[40]. Dwa dni później borykający się z grypą oszczepnik[41] w finałowym konkursie w pierwszej serii uzyskał swój najlepszy wynik 81,90 (dający mu wówczas drugą lokatę za Kubańczykiem Guillermo Martínezem[42]). W kolejnych próbach nie poprawił się i ostatecznie zajął piąte miejsce[42], a reprezentacja Finlandii nie zdobyła w Berlinie żadnego medalu[43]. Na koniec sezonu Pitkämäki zwyciężył jeszcze 4 września w Memorial Van Damme 2009 w Brukseli[9] oraz był drugi 13 września w światowym finale lekkoatletycznym w Salonikach[44].

2010

Na początku sezonu startował w Australii zwyciężając 27 lutego w Sydney oraz 4 marca w Melbourne[9]. Najważniejszą imprezą w roku były mistrzostwa Europy, które odbywały się w Hiszpanii – w eliminacjach zawodów na Estadi Olímpic Lluís Companys Fin uzyskał drugi wynik wśród startujących rzucając w swojej drugiej próbie 83,15[8]. W finale, który odbył się 31 lipca, po pierwszej serii na prowadzeniu był Andreas Thorkildsen (86,32), drugie miejsce zajmował Matthias de Zordo (86,22), a Fin był trzeci z wynikiem 81,47[8]. Ostatecznie kolejność ta nie zmieniła się do ostatniej kolejki chociaż Pitkämäki w swoim piątym rzucie poprawił znacząco swój wynik posyłając oszczep na odległość 86,67[8]. Po czempionacie oszczepnik wygrał zawody w Sztokholmie[9], a 8 sierpnia został mistrzem Finlandii[45][46]. 28 sierpnia zwyciężył w kolejnej edycji tradycyjnego[47] meczu pomiędzy Szwecją i Finlandią osiągając wynik 84,08[48]. Sezon zakończył zwycięstwem w Kawasaki 19 września[15].

2011

W pierwszym starcie w sezonie zajął trzecie miejsce podczas zawodów Qatar Athletic Super Grand Prix 2011 w Dosze uzyskując wynik 83,91[49]. 15 maja zwyciężył w mityngu w Szanghaju z wynikiem 85,33 – rezultatem tym wyrównał najlepszy w sezonie wynik na świecie, który od 22 kwietnia należał do Rosjanina Siergieja Makarowa[50][51]. 24 czerwca na mityngu w Kuortane zajął piąte miejsce z wynikiem 77,55 – był to pierwszy konkurs od końca 2004 roku, w którym Fin nie rzucił ponad 80 metrów[52]. Podczas mityngu w Lozannie, 30 czerwca, ponownie nie osiągnął 80 metrów zajmując z wynikiem 78,35 szóstą lokatę[53]. Na mistrzostwach świata odpadł w eliminacjach[54]. Po tej imprezie do grona trenerów Fina dołączył aktualny rekordzista świata Jan Železný[55][56].

2012

W pierwszym starcie w olimpijskim sezonie 2012 Fin zajął z wynikiem 77,99 piąte miejsce podczas deszczowego mityngu Shanghai Golden Grand Prix 2012 w Szanghaju[57][58]. Na zawodach Bislett Games 2012 w Oslo zajął odległą pozycję z wynikiem 73,57[59]. Udanie wystąpił na mityngu oszczepników w Pihtipudas, gdzie 17 czerwca rzucił 83,87. Podczas mistrzostw Europy w Helsinkach mimo wsparcia licznie zgromadzonych kibiców zajął ostatecznie 11. miejsce z rezyltatem 74,89[60]. Po zawodach w stolicy Finlandii na mityngu w Kuortane, 22 lipca, osiągnął najlepszy wynik w sezonie rzucając 84,90[61]. Na igrzyskach olimpijskich w Londynie zajął trzecie miejsce w eliminacjach (z wynikiem 83,01), a w finale uplasował się na piątym miejscu[3].

2013-2017

Podczas Mistrzostw świata rozegranych w 2013 roku w Moskwie Fin wywalczył srebrny krążek ulegając zwycięzcy jedynie o 10 cm. Na rozegranych rok później Mistrzostwach Europy w Zurychu Tero Pitkämäki zdobył medal brązowy. W 2015 roku reprezentant Finlandii odniósł zwycięstwo w zawodach Superligi Drużynowych Mistrzostw Europy w Czeboksarach jednak nie uchroniło to spadku jego kraju do I ligi. Kilka miesięcy później na Mistrzostwach świata w Pekinie Pitkämäki wywalczył trzecią pozycję ulegając jedynie dwóm reprezentantom spoza Europy. W tymże roku również zawodnik po raz pierwszy w karierze triumfował w klasyfikacji generalnej Diamentowej Ligi. Zupełnym niepowodzeniem zakończyły się dla Fina kolejne Mistrzostwach Europy rozegrane w 2016 roku w Amsterdamie. Wynik 80,52 m osiągnięty w eliminacjach nie pozwolił dostać się do zawodów finałowych. Podobnie kiepski występ Fin zanotował podczas igrzysk olimpijskich w Rio de Janeiro, gdzie wynik 79,56 m pozwolił jedynie na zajęcie 21 miejsca w eliminacjach.

Podczas Mistrzostw Finlandii w 2017 roku osiągnął wynik 82,80 m, co pozwoliło na zdobycie ósmego tytułu. Na Mistrzostwach świata w Londynie został sklasyfikowany na piątym miejscu z rezultatem 86,94 m.

Osiągnięcia

Tero Pitkämäki oraz Andreas Thorkildsen (z lewej) i Breaux Greer (z prawej) na podium mistrzostw świata w Osace (2007)
Rok Impreza Miejsce Pozycja Wynik Źródła
2000 Mistrzostwa świata juniorów Chile Santiago el. – 16. miejsce 66,59 [16]
2001 Mistrzostwa Europy juniorów Włochy Grosseto 5. miejsce 73,33 [17]
2003 Młodzieżowe mistrzostwa Europy Polska Bydgoszcz 3. miejsce 78,84 [18]
2004 Igrzyska olimpijskie Grecja Ateny 8. miejsce 83,01 [1]
2004 Światowy finał lekkoatletyczny IAAF Monako Monako 5. miejsce 78,50 [15]
2005 I liga pucharu Europy Szwecja Gävle 1. miejsce 85,90 [9]
2005 Mistrzostwa świata Finlandia Helsinki 4. miejsce 81,27 [24]
2005 Światowy finał lekkoatletyczny IAAF Monako Monako 1. miejsce 91,33 [26]
2006 Superliga pucharu Europy Hiszpania Malaga 1. miejsce 85,30 [27]
2006 Mistrzostwa Europy Szwecja Göteborg 2. miejsce 86,44 [7]
2006 Światowy finał lekkoatletyczny IAAF Niemcy Stuttgart 2. miejsce 88,25 [15]
2007 I liga pucharu Europy Finlandia Vaasa 1. miejsce 85,56 [9]
2007 Mistrzostwa świata Japonia Osaka 1. miejsce 90,33 [5]
2007 Światowy finał lekkoatletyczny IAAF Niemcy Stuttgart 1. miejsce 88,19 [15]
2008 Igrzyska olimpijskie Pekin 3. miejsce 86,16 [2]
2008 Światowy finał lekkoatletyczny IAAF Niemcy Stuttgart 3. miejsce 81,64 [37]
2009 I liga drużynowych mistrzostw Europy Norwegia Bergen 1. miejsce 86,78 [39]
2009 Mistrzostwa świata Niemcy Berlin 5. miejsce 81,90 [42]
2009 Światowy finał lekkoatletyczny IAAF Grecja Saloniki 2. miejsce 84,09 [44]
2010 Mistrzostwa Europy Hiszpania Barcelona 3. miejsce 86,67 [8]
2011 Mistrzostwa świata Korea Południowa Daegu el. – 17. miejsce 79,46 [54]
2012 Mistrzostwa Europy Finlandia Helsinki 11. miejsce 74,89 [60]
2012 Igrzyska olimpijskie Wielka Brytania Londyn 5. miejsce 82,80 [3]
2013 Mistrzostwa świata Rosja Moskwa 2. miejsce 87,07 [6]
2014 Mistrzostwa Europy Szwajcaria Zurych 3. miejsce 84,40
2015 Superliga drużynowych mistrzostw Europy Rosja Czeboksary 1. miejsce 84,44
2015 Mistrzostwa świata Pekin 3. miejsce 87,64 [62]
2016 Mistrzostwa Europy Holandia Amsterdam el. – 14. miejsce 80,52
2016 Igrzyska olimpijskie Brazylia Rio de Janeiro el. – 21. miejsce 79,56
2017 I liga drużynowych mistrzostw Europy Finlandia Vaasa 1. miejsce 88,27
2017 Mistrzostwa świata Wielka Brytania Londyn 5. miejsce 86,94

Progresja wyników

Oszczepnik w 2010

Progresja wyników oszczepnika w poszczególnych latach kariery[9][15].

Rok Wynik Data Miejsce Uwagi
1994 43,98 0000-09-04 4 września(dts) br Finlandia Ilmajoki oszczep 400 gramowy
1995 47,22 0000-07-29 29 lipca(dts) br Finlandia Alajärvi oszczep 400 gramowy
1996 53,22 0000-07-18 18 lipca(dts) br Finlandia Ilmajoki oszczep 600 gramowy
1997 57,50 0000-07-06 6 lipca(dts) br Finlandia Kauhajoki oszczep 600 gramowy
1998 62,26 0000-09-13 13 września(dts) br Finlandia Ylihärmä oszczep 700 gramowy
1999 74,56 0000-09-12 12 września(dts) br Finlandia Ylihärmä oszczep 700 gramowy
2000 73,75 0000-07-20 20 lipca(dts) br Finlandia Pihtipudas
2001 74,89 0000-08-11 11 sierpnia(dts) br Finlandia Kannus
2002 77,24 0000-06-24 24 czerwca(dts) br Finlandia Lapua
2003 80,45 0000-08-11 11 sierpnia(dts) br Finlandia Helsinki mistrzostwa Finlandii
2004 84,64 0000-07-04 4 lipca(dts) br Finlandia Pihtipudas
2005 91,53 0000-06-26 26 czerwca(dts) br Finlandia Kuortane
2006 91,11 0000-06-24 24 czerwca(dts) br Finlandia Kuortane
2007 91,23 0000-07-22 22 lipca(dts) br Finlandia Lapinlahti
2008 87,70 0000-07-11 11 lipca(dts) br Włochy Rzym Golden Gala
2009 87,79 0000-07-25 25 lipca(dts) br Finlandia Lapinlahti
2010 86,92 0000-06-26 26 czerwca(dts) br Finlandia Kuortane
2011 85,33 0000-05-15 15 maja(dts) br Szanghaj Shanghai Golden Grand Prix 2011
2012 86,98 0000-08-17 17 sierpnia(dts) br Szwecja Sztokholm DN Galan 2012
2013 87,60 0000-05-18 18 maja(dts) br Szanghaj Shanghai Golden Grand Prix 2013
2014 86,63 0000-07-05 5 lipca(dts) br Francja Paryż Meeting Areva 2014
2015 89,09 0000-06-25 25 czerwca(dts) br Finlandia Turku
2016 86,13 0000-08-27 27 sierpnia(dts) br Finlandia Lappeenranta
2017 88,27 0000-06-25 25 czerwca(dts) br Finlandia Vaasa
2018 82,64 0000-05-26 26 maja(dts) br Finlandia Vantaa

Przypisy

  1. ↑ a b c OG Athína GRE 20 – 29 August 2004. tilastopaja.org. . (ang.).
  2. ↑ a b c d Olympic Games, National Stadium – "Bird's Nest" Beijing CHN 15 – 24 August 2008. tilastopaja.org. . (ang.).
  3. ↑ a b c OG London GBR 3 – 12 August 2012 / 30th Olympic Games, Olympic Stadium , tilastopaja.org (ang.).
  4. ↑ Janusz Rozum, 50 km – Łukasz Nowak dziewiąty , pzla.pl (pol.).
  5. ↑ a b c d 2007 IAAF World Championships in Atheltics / Javelin Throw – M Final. . . (ang.).
  6. ↑ a b 14th IAAF World Championships – Javelin Throw Men , IAAF.org (ang.).
  7. ↑ a b c d e EC Göteborg SWE 7 – 13 August / 19th European Championships, Ullevi Stadium. tilastopaja.org. . (ang.).
  8. ↑ a b c d e 2010 European Athletics Championships – Men's Javelin Throw. sportsresult.com. . (ang.).
  9. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t Athlete career in Javelin / Tero Pitkämäki. tilastopaja.org. . (ang.).
  10. ↑ Profile. teropitkamaki.com. . . (ang.).
  11. ↑ a b Britain's Idowu named men's European Athlete of the Year. European Athletics. . . (ang.).
  12. ↑ a b c 5-Minutes Interview > Tero Pitkämäki. European Athletics. . . (ang.).
  13. ↑ Finland's Javelin World Champion Pitkämäki Gears up for Encounter with Norway's Thorkildsen. nowpublic.com. . (ang.).
  14. ↑ Javelin Throw All Time. iaaf.org. . (ang.).
  15. ↑ a b c d e f g h i j k l Urheilijan ura lajissa: Keihäs/JT. tilastopaja.org. . (fiń.).
  16. ↑ a b World Junior Championships 2000. wjah.co.uk. . . (ang.).
  17. ↑ a b European Junior Championships 2001. wjah.co.uk. . . (ang.).
  18. ↑ a b EJ Bydgoszcz POL 17 – 20 July 2003. tilastopaja.org. . (ang.).
  19. ↑ Janusz Rozum, Ryszard Pilarczyk oraz Komisja Statystyczna Polskiego Związku Lekkiej Atletyki: Rocznik PZLA 2010. Warszawa – Zamość: wydawnictwo Abacus, 2011. ISBN 978-83-61882-84-8.
  20. ↑ NC Vaasa FIN 30 July – 1 August 2004. tilastopaja.org. . (ang.).
  21. ↑ 2004 Olympic Games – Javelin Throw – M Final. iaaf.org. . (ang.).
  22. ↑ Top List > Javelin Throw 2005. iaaf.org. . (ang.).
  23. ↑ a b Witold Cebulewski: Sprintem przez Helsinki – środa. sport.interia.pl. . (ang.).
  24. ↑ a b c WC Helsinki FIN 6 – 14 August 2005 / 10th IAAF World Championships, Olympic Stadium. tilastopaja.org. . (ang.).
  25. ↑ a b 2005 IAAF World Championships in Athletics – Javelin Throw – M Final. iaaf.org. . . (ang.).
  26. ↑ a b c Bob Ramsak: Pitkämäki, 91.33m – making up for Helsinki – World Athletics Final. iaaf.org. . (ang.).
  27. ↑ a b ECp Málaga ESP 28 – 29 June 2006 / European Cup Super League. tilastopaja.org. . (ang.).
  28. ↑ a b Todor Krastev: Men Javelin Throw European Championship 2006 Göteborg (SWE) – Wednesday 09.08. todor66.com. . (ang.).
  29. ↑ Skoczek trafiony oszczepem w plecy. tvn24.pl. . (pol.).
  30. ↑ a b David Powell: Pitkämäki finally strikes gold. iaaf.org. . . (ang.).
  31. ↑ Golden Gala 2007 – Official Results – Men – Javelin Throw. iaaf.org. . (ang.).
  32. ↑ 2007 IAAF World Championships in Atheltics / Javelin Throw – M Qualification. . . (ang.).
  33. ↑ IAAF World Championships in Athletics. gbrathletics. . (ang.).
  34. ↑ NC Tampere FIN 24 – 27 July 2008. tilastopaja.org. . (ang.).
  35. ↑ 2008 Olympic Games – Javelin Throw – M Qualification. iaaf.org. . (ang.).
  36. ↑ a b c 2008 Olympic Games – Javelin Throw – M Final. iaaf.org. . (ang.).
  37. ↑ a b 2008 IAAF World Athletics Final – Javelin Throw – M Final. iaaf.org. . (ang.).
  38. ↑ DKB ISTAF Javelin Throw – M. iaaf.org. . (ang.).
  39. ↑ a b ETC-1 Bergen NOR 20 – 21 June 2009 / European Team Championships, First League. tilastopaja.org. . (ang.).
  40. ↑ 2009 IAAF World Championships in Atheltics / Javelin Throw Men Qualification. berlin.iaaf.org. . (ang.).
  41. ↑ Mirko Jalava: Event Report – Men's Javelin Throw – Final. berlin.iaaf.org. . . (ang.).
  42. ↑ a b c 2009 IAAF World Championships in Athletics / Javelin Throw Final. berlin.iaaf.org. . . (ang.).
  43. ↑ Finland > Athletes participating per day. berlin.iaaf.org. . . (ang.).
  44. ↑ a b 2009 IAAF World Athletics Final / Javelin Throw – M Final. iaaf.org. . (ang.).
  45. ↑ NC Kajaani FIN 5 – 8 August / Kalevan Kisat, National Championships. tilastopaja.org. . (ang.).
  46. ↑ Mirko Jalava: Pitkämäki retakes javelin title – Finnish champs report. iaaf.org. . (ang.).
  47. ↑ Stefan Pietkiewicz i Janusz Rozum: O meczu ów…. Polski Związek Lekkiej Atletyki. . (pol.).
  48. ↑ FINvSWE Helsinki FIN 27 – 28 August 2010. tilastopaja.org. . (ang.).
  49. ↑ Samsung Diamond League Doha / Doha (QAT) – Friday, May 06, 2011 – Javelin Throw. iaaf.org. . (ang.).
  50. ↑ Javelin Throw Men. diamondleague-shanghai.com. . . (ang.).
  51. ↑ Janusz Rozum: Diamentowa Liga w Szanghaju. Polski Związek Lekkiej Atletyki. . (pol.).
  52. ↑ mj: Sprintem przez świata. Polski Związek Lekkiej Atletyki. . (ang.).
  53. ↑ mj: Fakty ze świata. Polski Związek Lekkiej Atletyki, 1 lipca 2011. (pol.).
  54. ↑ a b 2011 IAAF World Championships in Atheltics – Javelin Throw – Men Qualification , daegu2011.iaaf.org (ang.).
  55. ↑ Jan Zelezny Pitkämäen valmennustiimiin , yle.fi (fiń.).
  56. ↑ Antti-Pekka Sonninen, Zelezny to coach Pitkämäki , iaaf.org (ang.).
  57. ↑ Len Johnson, Liu Xiang and G. Dibaba the standouts in rainy Shanghai – Samsung Diamond League , iaaf.org (ang.).
  58. ↑ Diamond League Meeting Shanghai CHN 19 May 2012 , tilastopaja.org (ang.).
  59. ↑ Bislett Games, Samsung Diamond League, Bislett Stadium Oslo NOR 7 June 2012 , tilastopaja.org (ang.).
  60. ↑ a b 2012 European Athletics Championships – Javelin Throw Men , sportresult.com (ang.).
  61. ↑ Antti-Pekka Sonninen, Pitkämäki reaches season's best 84.90m, Torneus breaks Swedish Long Jump record in Kuortane , iaaf.org (ang.).
  62. ↑ 15th IAAF World Championships – Javelin Throw Men , IAAF.org (ang.).

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Medaliści olimpijscy w rzucie oszczepem
Złoto
Srebro
Brąz

Mistrzowie świata w rzucie oszczepem

Portal:Lekkoatletyka

Mistrzowie Diamentowej Ligi w rzucie oszczepem

Portal:Lekkoatletyka

  1. ↑ Nie przyznano
Europejski lekkoatleta roku
Występ roku w rzucie oszczepem