W dzisiejszym świecie Towarzystwo Polskich Górnoślązaków to temat, który generuje duże zainteresowanie i debatę w różnych obszarach. Niezależnie od tego, czy chodzi o dziedzinę akademicką, społeczną, polityczną czy kulturalną, Towarzystwo Polskich Górnoślązaków to temat, który nie pozostawia nikogo obojętnym. Jego znaczenie przekroczyło granice i przyciągnęło uwagę ludzi w każdym wieku i o każdym zawodzie. W tym artykule zagłębimy się w różne aspekty związane z Towarzystwo Polskich Górnoślązaków, analizując jego wpływ na dzisiejsze społeczeństwo i badając możliwe rozwiązania lub podejścia do skutecznego rozwiązania tego problemu. Poprzez dogłębne i obiektywne badania będziemy starali się w pełni zrozumieć dzisiejsze znaczenie i implikacje Towarzystwo Polskich Górnoślązaków.
Towarzystwo Polskich Górnoślązaków, zwane również Związkiem Utrakwistów, zostało utworzone we Wrocławiu w 1863 z inicjatywy Józefa Matischoka, proboszcza w Rokiczach koło Leśnicy.
Obok Józefa Matischoka, jednym z ojców założycieli towarzystwa był ksiądz Konstanty Damrot (1841-1895) i późniejszy prezes towarzystwa. Towarzystwo zajmowało się głównie polską historią i literaturą.
Statut towarzystwa został zatwierdzony 10 listopada 1866. Towarzystwo zostało zawieszone w maju 1876 roku przez prezesa Jana Rogula. Powodem rozwiązania były represje władz pruskich. Ostatni zapisek na jego temat widnieje pod datą 26 lipca 1877. Członkami Towarzystwa prócz Konstantego Damrota byli m.in. Jan Studziński, Rudolf Lubecki, Józef Konieczko, Marcin Kopiec czy Franciszek Kirchniawy[1].