W tym artykule zagłębimy się w temat Trombone Shorty i zbadamy wszystkie jego aspekty. Trombone Shorty to istotny temat i cieszy się dużym zainteresowaniem szerokiego grona odbiorców, ponieważ wpływa na wiele dziedzin naszego codziennego życia. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Trombone Shorty, od jego historycznego pochodzenia po wpływ na dzisiejsze społeczeństwo. Poprzez szczegółową analizę postaramy się rzucić światło na tę kwestię i dać pełniejszy obraz tego, co tak naprawdę się z nią wiąże. Mamy nadzieję, że po zakończeniu czytania czytelnicy zyskają głębsze zrozumienie i docenienie tematu Trombone Shorty.
![]() Trombone Shorty grający podczas Satchmo Summerfest (2007) | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Zawód, zajęcie | |
Strona internetowa |
Trombone Shorty, właśc. Troy Michael Andrews (ur. 2 stycznia 1986 w Nowym Orleanie) − puzonista i trębacz. Wykonuje jazz, funk i rap. Jest młodszym bratem trębacza i lidera zespołu Jamesa Andrewsa, a także wnukiem piosenkarza Jessiego Hilla. Troy Andrews zaczął grać na puzonie w wieku czterech lat, a od roku 2009 koncertuje z własnym zespołem Trombone Shorty & Orleans Avenue.
Andrews dorastał w Nowym Orleanie. Zaczął grać w orkiestrze dętej jako dziecko, stając się liderem zespołu w wieku sześciu lat. Jako nastolatek Andrews był członkiem orkiestry dętej Stooges Brass Band, nagrywając z nią[1]. Uczęszczał do New Orleans Center for the Creative Arts (NOCCA).
W 2005 roku Andrews był członkiem sekcji dętej grupy Lenny'ego Kravitza podczas światowej trasy koncertowej (także z grupą Aerosmith).
Sześć tygodni po powrocie wały przeciwpowodziowe w miasteczku uszkodził Huragan Katrina, więc niektórzy z miejscowych muzyków przenieśli się do Austin w Teksasie. Tam Troy nagrał płytę o nazwie Sing Me Back Home w Studio Wire z pomocą producentów Leo Sacksa i Raya Bardaniego. Andrews również wykonywał "Where Y'At" w ramach The Sixth Ward All-Star Brass Band Revue wraz z Charlesem Neville'em z The Neville Brothers.
W Londynie, w lecie 2006, Andrews rozpoczął współpracę z producentem Bobem Ezrinem i U2 w Abbey Road Studios. Związek ten umożliwił Andrewsowi występy z U2 i Green Day podczas ponownego otwarcia nowoorleańskiego Superdome.
Pod koniec 2006 Andrews pojawił się w serialu telewizyjnym NBC Studio 60[2]. NBC wydał wówczas jego darmowy singiel.
Na początku 2007 roku w Nowym Orleanie magazyn muzyczny "Offbeat" przyznał Andrewsowi tytuł Wykonawcy Roku[3]. Zdobył on również wyróżnienie jako najlepszy współczesny Wykonawca Jazzu[3]. Również w 2007 roku przyjął zaproszenie do współtworzenia Goin' Home: A Tribute to Fats Domino.
Od 2009 roku zespół nazywa się Orleans Avenue. Grają mieszankę funku, popu i hip-hopu. Muzycy: Mike Ballard na basie, Dan Oestreicher na saksofonie barytonowym, Tim McFatter na saksofonie tenorowym, Pete Murano na gitarze, Joey Peebles na perkusji, i Dwayne "Big D" Williams na instrumentach perkusyjnych.