W tym artykule zbadamy i przeanalizujemy wpływ Tudhalija IV na nasze obecne społeczeństwo. Tudhalija IV to fascynujący i istotny temat, który przyciągnął uwagę ekspertów i ogółu społeczeństwa. Na przestrzeni dziejów Tudhalija IV odgrywał kluczową rolę w sposobie, w jaki rozumiemy otaczający nas świat i znacząco wpływał na różne aspekty naszego codziennego życia. Stosując podejście multidyscyplinarne, zbadamy różne wymiary Tudhalija IV i jego znaczenie w takich dziedzinach, jak nauka, kultura, polityka i technologia. Mamy nadzieję, że poprzez krytyczną analizę przedstawimy wszechstronną i wzbogacającą wizję tego tematu i jego wpływu na współczesne społeczeństwo.
![]() Płaskorzeźba Tudhalijasa w Yazılıkaya pod Hattusą | |
król hetycki | |
Okres |
od 1237 p.n.e. |
---|---|
Poprzednik | |
Następca | |
Dane biograficzne | |
Ojciec | |
Matka | |
Rodzeństwo |
Nerikkaili, |
Dzieci |
Tudhalija IV, Tudhalijas IV – król Hetytów, rządził w latach 1237 p.n.e.-1209 p.n.e. Był młodszym synem króla Hattusili III i królowej Paduhepy. Jego siostrą była Maathorneferure, jedna z żon faraona Ramzesa II.
Tudhalija urodził się prawdopodobnie na dworze swojego ojca w Hattusa, kiedy ten był jeszcze zarządcą tego miasta, w czasie rządów Muwatalli II. Jego starszym bratem był książę Nerikkaili, a jego dobrym przyjacielem - Kurunta (co było bardzo na rękę Hattusilisowi).
Po tym jak Hattusilis został królem Hetytów i zawarł przymierze z Ulmi-Tessup, młodszym dzieckiem Muwatalli II (najprawdopobniej córką, która musiała poślubić Kuruntę), Tudhalija został mianowany przez ojca, księciem (następcą tronu?) mimo że żył jego starszy brat. Kurunta został zarządcą miasta Tarhuntassa w imieniu króla. Sam Tudhalija już jako król był autorem układu, który zawarł z Kuruntą, spisanego na brązowej tablicy. W trakcie swoich rządów uspokoił konflikty wewnętrzne w Syrii, odparł ataki ludu Kaska i zaatakował kraj Assuwa. Zreorganizował również administrację oraz luty religijne, prace budowlane skoncentrował w stolicy - Hattusa. Podczas swoich rządów wybudował również aż 13 zapór, z których jedna (w Alacahöyük) stoi do dzisiejszego dnia.