USS Mound City
W tym artykule przyjrzymy się fascynującemu życiu USS Mound City, postaci, która pozostawiła niezatarty ślad w historii. Dzięki swoim osiągnięciom i wkładowi USS Mound City udowodnił, że jest prawdziwym pionierem w swojej dziedzinie, inspirując całe pokolenia swoją odwagą i determinacją. Od skromnych początków po drogę do sławy USS Mound City pokonał pozornie nie do pokonania przeszkody, aby osiągnąć sukces. Dzięki dziedzictwu, które będzie trwać wiecznie, USS Mound City pozostaje kultową postacią, która nadal wpływa na nasze życie w sposób, którego nawet sobie nie wyobrażaliśmy. Dołącz do nas w tej podróży w czasie, odkrywając życie i dziedzictwo USS Mound City.
 USS "Mound City" (z dodatkową sterówką na dachu) | |
| Historia | |
| Stocznia |
James B. Eads, Mound City |
|---|---|
| Wodowanie | |
 US Navy
| |
| Wejście do służby | |
| Wycofanie ze służby | |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
512 t |
| Długość |
53,3 m (175') |
| Szerokość |
15,5 m (51') |
| Zanurzenie |
1,8 m (6') |
| Napęd | |
| 2 maszyny parowe napędzające jedno koło łopatkowe | |
| Prędkość |
9 węzłów[1] |
| Uzbrojenie | |
| 13 dział (szczegóły w tekście) | |
| Opancerzenie | |
| kazamata 63 mm (częściowo) | |
| Załoga |
251 |
USS Mound City – amerykańska pancerna kanonierka rzeczna typu City (Cairo) floty Unii z okresu wojny secesyjnej.
Budowa i opis
USS „Mound City” była jedną z siedmiu kanonierek rzecznych typu City, nazywanego też typem Cairo, zbudowanych w zakładach Jamesa B. Eadsa. Zamówione zostały przez Armię USA w sierpniu 1861, z przeznaczeniem do wspierania wojsk lądowych w operacjach wzdłuż rzeki Missisipi i jej dopływów.
„Mound City” został zbudowany w stoczni w Mound City nad rzeką Ohio, a wyposażany był w Cairo[3]. Budowę rozpoczęto na przełomie września i października 1861, a okręt wodowano w październiku 1861 i wszedł do służby 16 stycznia[1]. "Mound City" miał identyfikacyjne paski wokół kominów w kolorze pomarańczowym lub gwiazdy na kominach[4].
Okręt był konstrukcji drewnianej, o napędzie centralnym kołem łopatkowym, ukrytym w tylnej części kazamaty. Część nadwodna była przykryta czworoboczną kazamatą o silnie pochylonych ścianach z grubego drewna (61 cm z przodu i 30 cm z boków i tyłu)[5]. Kazamata była częściowo opancerzona płytami żelaznymi grubości 63 mm - na przedniej ścianie oraz pas długości ok. 18,3 m na bokach na śródokręciu, w rejonie kotłowni i maszynowni[5]. Również sterówka była pokryta żelazem grubości 32 mm, na podkładzie drewnianym[1].
Z powodu wrażliwości nieopancerzonej przedniej części ścian bocznych na ostrzał, część okrętów miała wzmacnianą osłonę w sposób improwizowany (np. „Cairo” w tym miejscu miał przykręcone zagięte szyny kolejowe). Brak jest informacji o ewentualnym wzmocnieniu pancerza „Mound City”, natomiast wiosną 1864, podczas ekspedycji na Red River, zdjęto z niego opancerzenie w celu odciążenia okrętu i być może już go nie założono z uwagi na brak potrzeb[6].
Uzbrojenie „Mound City” składało się z 13 dział, umieszczonych w strzelnicach w kazamacie oraz dodatkowo jednego 12-funtowego działa pokładowego. W jego skład wchodziły 3 działa gładkolufowe 8-calowe, 4 działa gwintowane 42-funtowe, 6 dział 32-funtowych i 1 działo 12-funtowe[1]. W 1863 dwa działa 42-funtowe zamieniono na gwintowane 50-funtowe i 30-funtowe. W 1864 pozostałe dwa działa 42-funtowe i 2 działa 32-funtowe zamieniono na 4 gładkolufowe działa 9-calowe (zapewne Dahlgrena). Ponadto, działo 32-funtowe zamieniono na 100-funtowe gwintowane[1].
Służba
Podobnie, jak inne jednostki tego typu, „Mound City” wszedł w styczniu 1862 w skład Zachodniej Flotylli Kanonierek Armii USA i aktywnie działał podczas kampanii na Missisipi i jej dopływach, począwszy od działań pod Columbus w stanie Kentucky w lutym 1862[1].
Następnie brał udział w atakach na wyspę nr.10 (marzec-kwiecień 1862) i Fort Pillow w Tennessee (kwiecień-maj 1862). Podczas bitwy pod Fortem Pillow z konfederackimi taranowcami Flotylli Obrony Rzeki 10 maja został dwukrotnie staranowany i zatopiony na płytkiej wodzie, po czym został podniesiony i wyremontowany[7].
W czerwcu 1862 operował na rzece White River. 17 czerwca został uszkodzony podczas ataku na Fort Charles w Arkansas. W sierpniu operował na Yazoo[1].
Od kwietnia do czerwca 1863 „Mound City” operował pod Vicksburgiem i w jego okolicach oraz wspierał atak na Grand Gulf w kwietniu[1].
W marcu-kwietniu 1864 „Mound City” wziął udział w nieudanej ekspedycji na Red River[1].
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h i j k A. Konstam, Union..., s.35
- ↑ D. Canney, The Old..., s.137
- ↑ A. Konstam, Union... s.9
- ↑ D. Canney, The Old..., s.54.
- ↑ a b D. Canney, The Old..., s.51
- ↑ D. Canney, The Old..., s.52
- ↑ Mound City. Dictionary of American Naval Fighting Ships (DANFS) . Naval History and Heritage Command, 2015-08-11. . (ang.).
Bibliografia
- Donald L. Canney, The Old Steam Navy. Volume two. The ironclads 1842-1885, Annapolis 1993, ISBN 0-87021-586-8
- Angus Konstam, Union River Ironclad 1861-65, New Vanguard no. 56, Osprey Publishing 2002, ISBN 1-84176-444-2
- Mound City. Dictionary of American Naval Fighting Ships (DANFS) . Naval History and Heritage Command, 2015-08-11. . (ang.).