Ulica Grunwaldzka w Rzeszowie

Temat Ulica Grunwaldzka w Rzeszowie to zagadnienie, które w ostatnim czasie wzbudziło duże zainteresowanie i dyskusję. Wraz z postępem technologii i zmianami w społeczeństwie Ulica Grunwaldzka w Rzeszowie stał się kluczowym aspektem wpływającym na różne obszary naszego życia. Na poziomie osobistym, zawodowym, społecznym i politycznym znaczenie Ulica Grunwaldzka w Rzeszowie jest niezaprzeczalne. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Ulica Grunwaldzka w Rzeszowie, analizując jego wpływ i znaczenie w różnych kontekstach. Od powstania po ewolucję, poprzez implikacje i możliwe konsekwencje, temat ten nie pozostawia nikogo obojętnym. Ponadto postaramy się rzucić światło na możliwe rozwiązania lub podejścia, które można zastosować wobec Ulica Grunwaldzka w Rzeszowie, w celu zaoferowania globalnej i pełnej wizji tego problemu, który jest dziś tak aktualny.

ulica Grunwaldzka
Śródmieście
Ilustracja
Widok ulicy od skrzyżowania z ul. Sobieskiego na południe (2024)
Państwo

 Polska

Miejscowość

Rzeszów

Położenie na mapie Rzeszowa
Mapa konturowa Rzeszowa, blisko centrum na prawo u góry znajduje się punkt z opisem „ulica Grunwaldzka”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „ulica Grunwaldzka”
Położenie na mapie województwa podkarpackiego
Mapa konturowa województwa podkarpackiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „ulica Grunwaldzka”
Ziemia50°02′25,2″N 22°00′09,4″E/50,040338 22,002615
Multimedia w Wikimedia Commons

Ulica Grunwaldzka (dawniej Głogowska[1], Aleja Sandomierska) jest jedną z najstarszych w Rzeszowie. Jej złoty okres to czas, kiedy była najkrótszym połączeniem między śródmieściem a dworcem kolejowym w XIX i na początku XX wieku. Z tamtego okresu pochodzi też większość zabudowań. W okresie niemieckiej okupacji nazwano ją Lorenzstraße na cześć niemieckiego komendanta miasta[2]. Swój początek bierze od ul. Kościuszki, a kończy się skrzyżowaniem z ul. Grottgera i ul. Jabłońskiego. Na przecięciu al. Piłsudskiego znajduje się okrągła kładka, popularnie zwana "rondem dla pieszych". Przecina ją trzy mniejsze uliczki (Matejki, Kopernika i Jana III Sobieskiego), a dwie zaczynają się od ulicy (Kręta i Bernardyńska).

  • Widok ulicy przed 1940
    Widok ulicy przed 1940

Główne obiekty i zabytki[3]

" class="mw-editsection-visualeditor">edytuj | edytuj kod]

W gminnej ewidencji zabytków ujętych jest 25 budynków, w tym 21 kamienic. Dodatkowo do rejestru zabytków wpisanych jest 5 kamienic (nr 2, 6, 20, 24 i 36) oraz dawny budynek Wojewódzkiej Rady Narodowej (nr 15).

  • nr 1 - kamienica z końca XVIII w., przebudowana po poł. XIX w. i po 1913 r.
  • nr 2 - kamienica z końca XVIII w., przebudowana w XX w.
  • nr 6 - kamienica modernistyczna zbudowana w latach 1937-38 wg projektu Józefa Wetzsteina i Karola Holzera
  • nr 11 - dawna Wyższa Szkoła Żeńska, obecnie siedziba Wydziału Prawa Uniwersytetu Rzeszowskiego, 1879, 1895 r.
  • nr 13 - dawna Szkoła Wydziałowa, obecnie budynek Uniwersytetu Rzeszowskiego, 1896 r.
  • nr 15 - dawna siedziba Wojewódzkiej Rady Narodowej, obecnie gmach Podkarpackiego Urzędu Wojewódzkiego, budynek socrealistyczny z lat 1951-1954, projekt arch. Ludwik Pisarek i Marcin Weinfeld
  • nr 20 - kamienica z oficynami z 2. poł. XIX w.
  • nr 22 - kamienica z końca XVIII w., przebudowana w połowie XIX w.
  • nr 24 - kamienica zbudowana po 1883 r.
  • nr 36 - kamienica z początku XX w.

Przypisy

  1. ↑ Stadt Rzeszów sammt Enclave Ruska Wieś in Galizien Rzeszower Kreis , skan nr 5
  2. ↑ Andrzej S. Feret, Zur Motivierung von Hodonymen in der Stadt Rzeszów (Reichshof) im Zweiten Weltkrieg [docx], „Colloquia Germanica Stetinensia”, 29, 2020, s. 225-238, DOI: 10.18276/CGS.2020.29-12 .
  3. ↑ Lista opracowana na podstawie Gminnej ewidencji zabytków miasta Rzeszowa