Ulica Wiślna w Krakowie

Dziś Ulica Wiślna w Krakowie to temat, który obejmuje szeroki zakres dyskusji i debat w społeczeństwie. Od wpływu na politykę po wpływ na życie codzienne, Ulica Wiślna w Krakowie zdołał przyciągnąć uwagę i zainteresowanie dużej liczby osób. Niezależnie od perspektywy, z której się do niego podchodzi, Ulica Wiślna w Krakowie stał się dziś tematem o istotnym znaczeniu. Kontynuując badanie tego zjawiska, ważne jest, aby dokładnie zbadać jego różne aspekty i zrozumieć, jak wpływa ono na nasz stale zmieniający się świat. W tym artykule będziemy dalej badać Ulica Wiślna w Krakowie i jego znaczenie w naszym życiu.

ulica Wiślna
Stare Miasto
Ilustracja
Widok ulicy na północny wschód, w stronę Rynku Głównego, po remoncie
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Miejscowość

Kraków

Długość

ok. 170 m.

Plan
Plan przebiegu ulicy
Przebieg
ul. św. Anny, Rynek Główny
ul. Gołębia
ul. K. Olszewskiego
Planty
Położenie na mapie Krakowa
Mapa konturowa Krakowa, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „ulica Wiślna”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „ulica Wiślna”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „ulica Wiślna”
Ziemia50°03′39,0″N 19°56′06,0″E/50,060833 19,935000
Multimedia w Wikimedia Commons

Ulica Wiślna – ulica w Krakowie, w dzielnicy I Stare Miasto, na Starym Mieście.

Wytyczona została w czasach lokacji miasta, w 1257 roku[1]. Jej nazwa występowała już w 1311 roku. Prowadziła od Rynku w stronę Wisły i portu rzecznego[2]. Kończyła się bramą nazywaną Wiślną lub Wodną rozebraną na początku XIX wieku[3]. Jej naturalnym przedłużeniem jest Ulica Zwierzyniecka.

Od strony Rynku znajdował się dom książąt Mazowieckich a od strony ul. św. Anny dom „krwawego burmistrza” Erazma Czeczotki. Rozmus, czyli Erazm Czeczotka był „zaciekłym pieniaczem, niezmiernie chciwym lichwiarzem, oddanym niepohamowanej żądzy użycia i gorącym wielbicielem Wenery...” – tak opisuje burmistrza Józef Muczkowski w książce „Krwawy burmistrz – kartka z dziejów mieszczaństwa krakowskiego w XVI wieku” wydanej przez Bibliotekę Krakowską w roku 1935[4]. Budynek pochodzi z roku 1561, wzniesiony przez Gabriela Słońskiego i Ambrożego Morosiego, wielokrotnie był przebudowywany. Przed drugą wojną światową mieściła się tu restauracja o secesyjnych wnętrzach, a na I piętrze kawiarnia „Secesja”. Z czasów renesansu zachowały się od strony podworca kamienne detale.

W 1409 r. wybudowano Bursę Ubogich na rogu z ul. Gołębią. Przeznaczona miała być dla studentów. Bursę Ubogich odnowił i rozbudował ok. 1462 r. Jan Długosz. W 2 poł. XVI w. królowa Anna Jagiellonka przeznaczyła na jej restaurację znaczną sumę – bursę zaczęto nazywać Jagiellońską. W 1786 r. budynek Bursy Ubogich przeznaczono na Bursę Chirurgów. W początkach XIX wieku znajdowały się tu koszary wojskowe, doprowadziło to do znacznej dewastacji gmachu. Władze Uniwersytetu z powodu braku środków na odbudowę sprzedały budynek w 1838 r. Nowy właściciel rozebrał stare mury Bursy i wybudował na jej miejscu klasycystyczną kamienicę.

Przy ulicy znajduje się skrzydło pałacu Biskupiego, gdzie do końca kwietnia 2021 roku mieściła się m.in. redakcja „Tygodnika Powszechnego”[5]. Pierwsze wzmianki o rezydencji w obecnym miejscu pochodzą z końca XIV wieku. W połowie XVII w. został gruntownie rozbudowany. Rozbudowę wiąże się z biskupem Piotrem Gembickim (lata rządów 1642–1657). Powstał wczesnobarokowy budynek na planie nieregularnego czworokąta skupiony wokół dziedzińca. Zachowano większość dawniejszych elementów architektonicznych. W wyniku tego powstał monumentalny budynek z szeroką fasadą południową flankowaną w narożach belwederami. Funkcję wejścia głównego pełnił portal wejścia od ul. Wiślnej. Z tego okresu pochodzi m.in. obecny portal wejścia od ul. Franciszkańskiej.

  • Ulica widziana z Rynku Głównego
    Ulica widziana z Rynku Głównego
  • Widok na południe na skrzyżowaniu z ulicą Gołębią
    Widok na południe na skrzyżowaniu z ulicą Gołębią
  • Ulica Wiślna, widok od strony Plant
    Ulica Wiślna, widok od strony Plant
  • ul. Wiślna 3 Kamienica
    ul. Wiślna 3
    Kamienica
  • ul. Wiślna 5 Zabytkowa kamienica
    ul. Wiślna 5
    Zabytkowa kamienica
  • ul. Wiślna 10 Zabytkowa kamienica
    ul. Wiślna 10
    Zabytkowa kamienica

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Elżbieta Supranowicz: Nazwy ulic Krakowa. Kraków: Wydawnictwo Instytutu Języka Polskiego PAN, 1995, s. 193. ISBN 83-85579-48-6.
  2. ↑ Jerzy Kossowski, Leszek Ludwikowski, Ulicami Krakowa, Kraków: Wydawnictwo Artystyczno-Graficzne, 1968, s. 98.
  3. ↑ Jan Adamczewski Kraków od A do Z, KAW Kraków
  4. ↑ Gazeta Kraków
  5. ↑ Wiślna 12. Wszystkie światy pod jednym adresem. , tygodnikpowszechny.pl, 13 kwietnia 2021 (pol.).

Bibliografia

Linki zewnętrzne