Ulrich Beyer

W dzisiejszym artykule zagłębimy się w fascynujący świat Ulrich Beyer. Od dziesięcioleci Ulrich Beyer przyciąga uwagę i zainteresowanie ludzi w każdym wieku i o każdym zainteresowaniu. Jego wpływ na społeczeństwo jest niezaprzeczalny, wpływając na wszystko, od kultury popularnej po politykę światową. W tym artykule przyjrzymy się różnym aspektom Ulrich Beyer, od jego początków po dzisiejsze znaczenie. Dodatkowo zbadamy jego wpływ w różnych obszarach, a także opinie i perspektywy ekspertów w danej dziedzinie. Przygotuj się na ekscytującą podróż przez historię i teraźniejszość Ulrich Beyer.

Ulrich Beyer
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

23 lipca 1947
Röddelin

Data i miejsce śmierci

20 października 1988
Frankfurt nad Odrą

Wzrost

172 cm

Dorobek medalowy
Reprezentacja  NRD
Mistrzostwa świata
brąz Hawana 1974 waga lekkopółśrednia
Mistrzostwa Europy
złoto Madryt 1971 waga lekkopółśrednia
srebro Halle 1977 waga lekkopółśrednia
brąz Belgrad 1973 waga lekkopółśrednia
brąz Katowice 1975 waga lekkopółśrednia
Multimedia w Wikimedia Commons

Ulrich Beyer (ur. 23 lipca 1947 w Röddelin, zm. 20 października 1988 we Frankfurcie nad Odrą[1]) – wschodnioniemiecki bokser, mistrz Europy z 1971.

Występował w kategorii lekkopółśredniej (do 63,5 kg). Zwyciężył w niej na Mistrzostwach Armii Zaprzyjaźnionych w 1969 w Kijowie[2]. Zdobył złoty medal na mistrzostwach Europy w 1971 w Madrycie, gdzie w finale pokonał Calistrata Cuțova z Rumunii[3]. Przegrał pierwszą walkę na igrzyskach olimpijskich w 1972 w Monachium z przyszłym mistrzem Sugar Rayem Sealesem ze Stanów Zjednoczonych[1].

Zdobył brązowy medal na mistrzostwach Europy w 1973 w Belgradzie, gdzie w półfinale reprezentant gospodarzy Marijan Beneš pokonał go przez techniczny nokaut[4]. Brązowy medal wywalczył również na pierwszych mistrzostwach świata w 1974 w Hawanie, po wygraniu trzech walk i porażce w półfinale z późniejszym mistrzem Ayubem Kalule z Ugandy[5].

Na mistrzostwach Europy w 1975 w Katowicach zdobył ponownie brązowy medal (w półfinale pokonał go Walerij Limasow z ZSRR[6]. Po wygraniu trzech walk dotarł do ćwierćfinału letnich igrzyskach olimpijskich w 1976 w Montrealu, w którym przegrał z późniejszym mistrzem Sugar Rayem Leonardem[1]. Zdobył srebrny medal na mistrzostwach Europy w 1977 w Halle, przegrywając w finale z Bogdanem Gajdą[7]. Wkrótce potem zakończył karierę bokserską.

Beyer był mistrzem NRD w wadze lekkopółśredniej w latach 1971–1977[8].

Przypisy

  1. ↑ a b c Ulrich Beyer , olympedia.org (ang.).
  2. ↑ 7.Army Championships – Kiev, Soviet Union – August 1969 , amateur-boxing.strefa.pl (ang.).
  3. ↑ 19.European Championships – Madrid, Spain – June 11–19 1971 , amateur-boxing.strefa.pl (ang.).
  4. ↑ 20.European Championships – Pionir Hall, Belgrade, Yugoslavia – June 1–9 1973 , amateur-boxing.strefa.pl (ang.).
  5. ↑ 1.World Championships – Havana, Cuba – August 17–30 1974 , amateur-boxing.strefa.pl (ang.).
  6. ↑ 21.European Championships – Spodek Arena, Katowice, Poland – June 1–8, 1975 , amateur-boxing.strefa.pl (ang.).
  7. ↑ 22.European Championships – Halle, GDR – May 28 – June 5 1977 , amateur-boxing.strefa.pl (ang.).
  8. ↑ German (GDR) National Champions 1949-1989 , amateur-boxing.strefa.pl (ang.).

Bibliografia

  • Piotr Osmólski: Leksykon boksu. Warszawa: Sport i Turystyka, 1989, s. 16. ISBN 83-217-2680-1.