Ustawa o rachunkowości

Wygląd przypnij ukryj Ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości
Państwo

 Polska

Data wydania

29 września 1994

Miejsce publikacji

Dz.U. z 1994 r. nr 121, poz. 591

Tekst jednolity

Dz.U. z 2023 r. poz. 120

Data wejścia w życie

1 stycznia 1995

Rodzaj aktu

ustawa

Przedmiot regulacji

prawo finansowe

Status

obowiązujący

Ostatnio zmieniony przez

Dz.U. z 2023 r. poz. 295

Wejście w życie ostatniej zmiany

15 lutego 2023

Zastrzeżenia dotyczące pojęć prawnych

Ustawa o rachunkowości – polska ustawa z dnia 29 września 1994 roku (Dz.U. z 1994 r. nr 121, poz. 591), stanowiąca podstawę prawną rachunkowości (wraz z Międzynarodowymi i Krajowymi Standardami Rachunkowości). Zwyczajowo nazywa się ją polskim prawem bilansowym. Była wielokrotnie nowelizowana.

Ustawa określa zasady rachunkowości oraz tryb badania sprawozdań finansowych przez biegłych rewidentów. Przedstawia również zasady wykonywania działalności w zakresie usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych.

Omawiany akt prawny dokonuje w zakresie swej regulacji wdrożenia dyrektyw Wspólnot Europejskich, m.in.:

Zakres podmiotowy

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy jej przepisy stosuje się do mających siedzibę lub miejsce sprawowania zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej:

Układ ustawy

Układ ustawy podporządkowany jest przedmiotowemu (funkcjonalnemu) zakresowi rachunkowości (art. 4). Składa się ona z następujących rozdziałów:

Przypisy

  1. Komitet Standardów Rachunkowości przy Ministrze Finansów: Krajowe Standardy Rachunkowości. mf.gov.pl.

Linki zewnętrzne