W dzisiejszym artykule zajmiemy się tematem Valentin Stansel, który w ostatnim czasie wzbudził duże zainteresowanie. Valentin Stansel to temat, który wpływa na ludzi w każdym wieku i o każdym pochodzeniu, a jego implikacje są różnorodne i znaczące. W tym artykule będziemy badać różne aspekty Valentin Stansel, od jego początków i historii po wpływ na dzisiejsze społeczeństwo. Dodatkowo przeanalizujemy różne perspektywy i opinie na temat Valentin Stansel, aby zapewnić zrównoważony i pełny pogląd na ten temat. Czytaj dalej, aby dowiedzieć się wszystkiego, co musisz wiedzieć o Valentin Stansel!
| Data i miejsce urodzenia |
1621 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja | |
| Prezbiterat |
|
Valentin Stansel (ur. 1621 w Ołomuńcu, zm. 18 grudnia 1705 w Salvadorze) – czeski astronom i jezuita.
Stansel pochodził z Moraw. Do zakonu jezuitów wstąpił 1 listopada 1637 roku. Po zakończeniu studiów i nowicjatu, nauczał matematyki i retoryki na uniwersytecie w Ołomuńcu i w Pradze. Po otrzymaniu święceń kapłańskich, wystąpił z prośbą o zezwolenie na udział w misji do Indii. W tym celu udał się do Portugalii, gdzie oczekiwał na zgodę i statek. W międzyczasie nauczał astronomii w kolegium w Évorze. W czasie pobytu na półwyspie Iberyjskim zaczął używać nazwiska "Estancel"[1], które było łatwiejsze do wymówienia dla Portugalczyków. Tym nazwiskiem podpisywał później większość swoich prac.
Mimo starań, przełożeni nie wyrazili zgody na podróż do Indii, zamiast tego Valentin został skierowany do portugalskiej Brazylii. Osiadł w Salvadorze, gdzie aż do swojej śmierci w 1705 roku, pracował jako nauczyciel w kolegium jezuickim i jako wykładowca teologii moralnej w seminarium[1]. Później został przełożonym jezuitów w Bahii. Oprócz tego prowadził obserwacje astronomiczne, interesowały go zwłaszcza komety. Wyniki swoich obserwacji wysyłał do Europy, gdzie były one publikowane i korzystało z nich wielu uczonych. Zasłynął jako odkrywca komety Estancel-Gottignies, którą odkrył 5 marca 1668 roku. Kometa została później dokładnie zbadana przez innego jezuitę, de Gottignies'a[2].