W świecie Veľká Ves nad Ipľom istnieje szeroki zakres opinii i perspektyw, do których można podchodzić z różnych punktów widzenia. Od wpływu na społeczeństwo po znaczenie w historii, Veľká Ves nad Ipľom z biegiem czasu był przedmiotem badań i kontrowersji. W tym artykule zbadamy różne aspekty Veľká Ves nad Ipľom, analizując jego wpływ w różnych kontekstach i rolę w życiu codziennym. Dodatkowo sprawdzimy, jak Veľká Ves nad Ipľom ewoluował na przestrzeni czasu i jaka przyszłość go czeka w coraz bardziej zmieniającym się świecie. Poprzez tę wyczerpującą analizę staramy się rzucić światło na temat, który pozostaje istotny i ekscytujący dla szerokiego spektrum ludzi.
Dwujęzyczna tablica miejscowości | |||
| |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Kraj | |||
Powiat | |||
Starosta |
Ladislav Kerata[1] | ||
Powierzchnia |
9,21[2] km² | ||
Wysokość |
134[3] m n.p.m. | ||
Populacja (2023) • liczba ludności • gęstość |
|||
Nr kierunkowy |
+421 47[3] | ||
Kod pocztowy |
991 10[3] | ||
Tablice rejestracyjne |
VK | ||
Położenie na mapie kraju bańskobystrzyckiego ![]() | |||
Położenie na mapie Słowacji ![]() | |||
48°04′47″N 19°05′06″E/48,079722 19,085000 | |||
Strona internetowa |
Veľká Ves nad Ipľom (węg. Ipolynagyfalu) – wieś gminna (obec) w południowej Słowacji, w kraju bańskobystrzyckim, w powiecie Veľký Krtíš. Położona jest, jak wskazuje nazwa, nad rzeką Ipolą, tuż przy granicy z Węgrami. Po drugiej stronie rzeki leży węgierska miejscowość Ipolyvece.
Pierwsza wzmianka o miejscowości Nogfalu pochodzi z roku 1252 – dokument królewski Beli IV nadaje komesowi Zolumowi wieś Hydweg (Ipeľské Predmostie) wraz z okolicami, do których należało i Nogfolu. W 1476 we wsi było 12 gospodarstw, w tym 4 puste. Na Ipoli działał młyn[6].
W XVI wieku na teren tych często pojawiały się wojska tureckie. W spisie z 1667 na wieś składa się 14 gospodarstw, sołtysem był Georgius Juhász[6]. W drugiej dekadzie XVIII wieku węgierskie spisy ponownie wykazały 12 gospodarstw składających się na Nagyfalu. W tym stuleciu rodzina Lipthay wybudowała barokowy kościół katolicki – członkowie rodu pochowani są w podziemiach świątyni.
Mimo że w miejscowości mieszkali tylko Węgrzy, w wyniku ustaleń traktatu w Trianon znalazła się w Czechosłowacji (granicę poprowadzono na Ipoli). Na krótko powróciła do Węgier w latach 1938–1945. Obecnie (2011) nadal około 70% mieszkańców stanowią Węgrzy[7].