Violette Morris
W tym artykule omówimy Violette Morris z szerokiej i głębokiej perspektywy, aby zapewnić czytelnikowi pełną i szczegółową wizję tego tematu. Znaczenie Violette Morris w dzisiejszym społeczeństwie jest niezaprzeczalne, dlatego istotne jest zgłębienie jego znaczenia, pochodzenia, rozwoju i konsekwencji. Celem wyczerpującej i rygorystycznej analizy jest rzucenie światła na różne aspekty związane z Violette Morris, dostarczając odpowiednich i aktualnych informacji, które pozwalają nam zrozumieć jego dzisiejsze znaczenie. Podobnie zbadane zostaną różne punkty widzenia i opinie ekspertów w tej dziedzinie, aby wzbogacić debatę i zaoferować mnogą i wzbogacającą wizję Violette Morris.
.jpg) Violette Morris, 1913 | |
| Data i miejsce urodzenia |
1893 |
|---|---|
| Data śmierci |
26 kwietnia 1944 |
| Zawód, zajęcie |
lekkoatletka, kierowca rajdowy |
Violette Gouraud-Morris (ur. 18 kwietnia 1893[1] w Paryżu, zm. 26 kwietnia 1944) – francuska lekkoatletka, kierowca rajdowy, agentka Gestapo.
Życiorys
Violette Morris urodziła się w Paryżu w 1893 roku jako córka barona Pierre'a Jacques’a Morrisa. Młode lata spędziła w klasztorze[2].
Morris nauczyła się jeździć w czasie I wojny światowej, gdy kierowała karetką obsługującą pole bitwy pod Verdun. Uprawiała liczne dyscypliny sportowe, m.in. lekkoatletykę (rzut dyskiem, rzut oszczepem i pchnięcie kulą), piłkę nożną, piłkę wodną, łucznictwo, zapasy[3], tenis[2] i boks[3]. Była wielokrotną medalistką mistrzostw kraju w pchnięciu kulą, rzucie dyskiem oraz rzucie oszczepem[4]. 14 lipca 1924 ustanowiła wynikiem 10,15 metra rekord Francji w pchnięciu kulą, który przetrwał do 1929[5]. Rezultat ten był też pierwszym oficjalnie ratyfikowanym rekordem świata kobiet w pchnięciu kulą[6]. Reprezentowała Francję w lekkoatletycznych meczach międzypaństwowych (w pchnięciu kulą, rzucie dyskiem i rzucie oszczepem)[1]. Brała udział w wyścigach, w różnych dyscyplinach. Startowała w wyścigach konnych, rowerowych, motocyklowych, samochodowych i lotniczych. Była uczestniczką wyścigów 24-godzinnych. Dla potrzeb wyścigów zdecydowała się w latach 30. na usunięcie piersi, by zmieścić się w ciasnych wnętrzach samochodów wyścigowych[3].
Po raz pierwszy w wyścigu brała udział w 1922 roku w Benjamin i zajęła wówczas 4. miejsce w swojej klasie oraz ustanowiła rekord okrążenia. W 1927 roku wygrała wyścig 24-godzinny. Starała się o udział w igrzyskach olimpijskich w 1928 roku, ale odmówiono jej prawa udziału z powodu noszenia zbyt męskich strojów i otwartego przyznawania się do homoseksualizmu. Morris odwołała się od decyzji i pozwała Francuską Federację Sportową Kobiet, ale pozew został oddalony[3].
Po załamaniu kariery sportowej otworzyła sklep z akcesoriami samochodowymi[3]. Jako prowadząca sklep miała problemy z właścicielem nieruchomości, który był pochodzenia żydowskiego. Prawdopodobnie wtedy wyrobiła sobie poglądy antysemickie[2]. Grała także amatorsko w piłkę nożną. Z powodu kryzysu w 1929 roku została zmuszona do zamknięcia swojego sklepu, od tego czasu utrzymywała się z uczenia jazdy samochodem[3] i gry w tenisa[2].
W 1936 roku wzięła udział, na zaproszenie gospodarzy, jako VIP w igrzyskach olimpijskich w Berlinie[3]. Prawdopodobnie wówczas zafascynowała się nazizmem i być może wtedy zaczęła pracować jako agent Gestapo. Niemcom przekazywała m.in. szczegóły dotyczące obrony Paryża[2]. W czasie II wojny światowej przemycała szynkę, alkohol i ludzi, pracowała także jako agent Gestapo[3], biorąc czynny udział w obławach na oficerów wywiadu i ukrywających się Żydów. Wielokrotnie brała udział w przesłuchaniach[2].
Za swoją działalność na rzecz okupanta została przez Bureau Central de Renseignements et d'Action skazana na karę śmierci i zginęła w zamachu 26 kwietnia 1944 roku[2]. Została zastrzelona za kierownicą samochodu[3].
Życie prywatne
Była zdeklarowaną lesbijką.
Przypisy
- ↑ a b les Sélections. athle.com. . (fr.).
- ↑ a b c d e f g Fascinante figure que celle de Violette Morris.. . (fr.).
- ↑ a b c d e f g h i Usunęła piersi by być lepszym kierowcą. Onet Moto, 2012-09-21. . . (pol.).
- ↑ Les finalistes des championnats de France - 1888 a 1969. athle.com. . (fr.).
- ↑ Janusz Waśko, Andrzej Socha: Athletics National Records Evolution 1912 – 2006. Zamość - Sandomierz: 2007, s. 270.
- ↑ World Record Progression of Shot Put , worldathletics.org (ang.).